Τα τελευταία χρόνια, με την υπερθέρμανση του πλανήτη, η κλιματική αλλαγή προκαλεί ανυπολόγιστες – δυσμενείς συνέπειες στο περιβάλλον.
Ο άνθρωπος ολοένα και περισσότερο επηρεάζει το κλίμα και τη θερμοκρασία της γης μέσω της χρήσης ορυκτών καυσίμων, της αποψίλωσης των ομβρόφιλων δασών και της κτηνοτροφίας. Οι δραστηριότητες αυτές προσθέτουν τεράστιες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου στα αέρια που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας αύξηση του φαινομένου του θερμοκηπίου και υπερθέρμανση του πλανήτη.
Έρευνα του Imperial College of London
Η έρευνα που δημοσιοποίησε το βρετανικό πανεπιστήμιο Imperial είναι αποκαλυπτική.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί μια «ωρολογιακή βόμβα» η οποία απειλεί εκατομμύρια ζωές. Κίνδυνο για την ανθρωπότητα αποτελεί μια πιθανή άνοδος του ενός μέτρου της στάθμης των υδάτων μέχρι το τέλος του αιώνα εάν η θερμοκρασία στον πλανήτη αυξηθεί κατά 7 βαθμούς Φαρενάιτ, διπλάσια από αυτή που έχει προβλεφθεί από τα Ηνωμένα Έθνη.
Αποτέλεσμα αυτού θα είναι τρισεκατομμύρια τόνοι πάγου να λιώσουν μέχρι το 2100.
Ο αντίκτυπος από το λιώσιμο των πάγων στη Δυτική Ανταρκτική και τη Γροιλανδία έχει υποτιμηθεί σημαντικά, όπως προειδοποιούν επιστήμονες από το Imperial College of London.
Ανάλογη θα είναι και η απειλή καταστροφών από πλημμύρες, ειδικά για εκείνους που ζουν σε παράκτιες περιοχές του πλανήτη.
Τα πιθανά σενάρια:
50 εκατοστά αύξηση του επιπέδου της θάλασσας σε 1.950 επιφάνειες, χωρίς ωστόσο οι ερευνητές να αποκλείουν το ενδεχόμενο ακόμη και διπλάσιας αύξησης.
Ανά αιώνα η στάθμη της θάλασσας αυξάνεται ανησυχητικά κι αυτό αποδεικνύεται από σειρά μελετών. Σύμφωνα με τη μελέτη του Imperial οι εκτιμήσεις της αύξησης της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσαν να γίνουν πιο ακριβείς με καλύτερη χαρτογράφηση του εδάφους κάτω από τους παγετώνες.
Από την άλλη, Αμερικανοί ερευνητές εκτιμούν πως οι πάνω από 600 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο οι οποίοι ζουν σε παράκτιες περιοχές μέχρι το τέλος του αιώνα κινδυνέυουν από σφοδρά πλημμυρικά φαινόμενα.
Την ίδια ώρα, η θερμική διαστολή των ολοένα και πιο θερμών ωκεανών μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την επικίνδυνη άνοδο της στάθμης τους.
Με τη Συμφωνία του Παρισιού στόχος είναι η διατήρηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 3,6 βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100.
Ακόμη κι αν επιτευχθεί η διατήρηση της θερμοκρασίας γεγονός είναι πως η στάθμη των υδάτων θα ανέβει.
Ο περιορισμός των ανθρωπογενών εκπομπών θερμοκηπιακών αερίων μπορεί να επιτευχθεί, κυρίως μέσω εναλλακτικών τρόπων παραγωγής ενέργειας κι αξιοποίησης της ενέργειας αυτής, όπως είναι για παράδειγμα η αλλαγή στα καταναλωτικά πρότυπα, η «οικολογική» συμπεριφορά κι η αειφορική διαχείριση.
Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή των μέτρων αυτών απαιτεί ένα ορισμένο κόστος επενδύσεων στην έρευνα, στην τεχνολογία, στην εκπαίδευση.
