Μάχη με τη νόσο του Lyme δίνει η Μπέλα Χαντίντ εδώ και 12 χρόνια, με τη μητέρα της, Γιολάντα, να δείχνει και δημόσια τη στήριξή της. Αφού δημοσίευσε στα social media φωτογραφίες με την κόρη της στο κρεβάτι του νοσοκομείου, η Γιολάντα Χαντίντ μοιράστηκε τον πόνο που νιώθει, βλέποντάς τη να «παλεύει σιωπηλά», κάτι που την κάνει να χάνει την ελπίδα της.
Την ίδια στιγμή όμως, εξέφρασε τον θαυμασμό της για την Μπέλα Χαντίντ και την αγάπη της, υπογραμμίζοντας τη γενναιότητα και την επιμονή της απέναντι στον πόνο και τις αμέτρητες δυσκολίες που αντιμετωπίζει από το 2013.
Παράλληλα, δήλωσε περήφανη για τη «μαχήτρια» κόρη της και υποσχέθηκε να βρίσκεται στο πλευρό της, ενώ εξέφρασε την πίστη της ότι, παρά τα χτυπήματα της ασθένειας, θα συνεχίσουν μαζί να αγωνίζονται, μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες.
Έγραψε, συγκεκριμένα, στην ανάρτησή της στο Instagram: «Όπως καταλαβαίνετε, το να βλέπω την Μπέλα μου να παλεύει σιωπηλά έχει ραγίσει τον πυρήνα της ύπαρξής μου και με έχει βυθίσει στην πιο σκοτεινή απελπισία. Η αόρατη αναπηρία της χρόνιας νευρολογικής νόσου του Lyme είναι κάτι που δύσκολα μπορεί κανείς να εξηγήσει ή να κατανοήσει. Προσπαθώ να δίνω το παράδειγμα σε αυτό το ταξίδι μας με το Lyme, αλλά ο δικός μου πόνος δεν συγκρίνεται με το να βλέπω το παιδί μου να υποφέρει. Ύστερα από πολλά χρόνια σταμάτησα να μοιράζομαι την προσωπική μου ιστορία, γιατί χρειαζόμουν μια αλλαγή, χρόνο για να επικεντρωθώ στη δική μου θεραπεία αντί να απορροφώ τις απόψεις των άλλων για το ταξίδι μου. Ακόμα κι έτσι, παραμένω η ”σύμβουλος” της υγείας μου και, έπειτα από δεκαπέντε χρόνια αναζητήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο, είμαι ακόμη αποφασισμένη να βρω μια θεραπεία που να είναι προσιτή σε όλους. Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να μοιραστώ όσα έχουμε μάθει με εσάς και την κοινότητά μας για το Lyme, μόλις τα εργαστηριακά αποτελέσματα δείξουν τη νίκη μας».
Απευθυνόμενη στην κόρη της, ανέφερε: «Στη γλυκιά μου Μπελίτα: Είσαι ακούραστη και θαρραλέα. Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να υποφέρει στο σώμα του από μια ανίατη χρόνια ασθένεια. Θαυμάζω το θάρρος σου και την προθυμία σου να συνεχίζεις να παλεύεις για την υγεία σου, παρά τα αποτυχημένα πρωτόκολλα και τις αμέτρητες αποτυχίες που έχεις αντιμετωπίσει. Δεν υπάρχουν λόγια αρκετά μεγάλα για να περιγράψουν το σκοτάδι, τον πόνο και την άγνωστη κόλαση που έχεις ζήσει από τη διάγνωσή σου το 2013. Δεν έζησες πραγματικά -έμαθες απλώς πώς να υπάρχεις μέσα στη φυλακή του παράλυτου μυαλού σου. Είμαι τόσο περήφανη για τη μαχήτρια που είσαι. Δεν είσαι μόνη. Σου υπόσχομαι πως θα είμαι στο πλευρό σου σε κάθε βήμα, όσος χρόνος και αν χρειαστεί. Πάλεψες και πέρασες έναν ακόμη μήνα θεραπείας και ξέρω πως ο Θεός είναι καλός, τα θαύματα συμβαίνουν κάθε μέρα. Προσεύχομαι για τη γρήγορη ανάρρωσή σου, αγάπη μου. Αυτή η ασθένεια μας γονάτισε, αλλά πάντα ξανασηκωνόμαστε. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για καλύτερες μέρες, μαζί. Σ’ αγαπώ τόσο πολύ, μαχήτριά μου».
