Η παραίτηση του Γρηγόρη Δημητριάδη από το Μαξίμου άλλαξε αυτομάτως και το μοντέλο διακυβέρνησης.

Το επιτελικό κράτος που λειτούργησε με επιτυχία σε περιόδους κρίσης, είναι πλέον παρελθόν.

Απουσιάζει παντελώς η κεντρική γραμμή, οι στρατηγικές κατευθύνσεις και ο έλεγχος των υπουργών για την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου.

Σε κρίσιμους τομείς της κυβερνητικής μηχανής, υπουργοί έχουν αυτονομηθεί προωθώντας αυστηρά προσωπική ατζέντα η οποία βέβαια προκαλεί επικίνδυνες παρενέργειες.

Το Μαξίμου έχασε και την επαφή με τους κορυφαίους εκπροσώπους παραγωγικών φορέων και του επιχειρηματικού κόσμου.

Το γραφείο του Γρηγόρη Δημητριάδη ήταν πάντα ανοιχτό χωρίς κανένα αποκλεισμό σε όλους τους παράγοντες της δημόσιας και επιχειρηματικής ζωής.

Η κυβέρνηση είχε καθαρή εικόνα για την υλοποίηση των προγραμμάτων.

Τα αντανακλαστικά του Μαξίμου λειτουργούσαν αυτόματα την περίοδο Δημητριάδη και τα προβλήματα αντιμετωπίζονταν άμεσα, πριν αρχίσουν να προκαλούν παρενέργειες.

Με την πολιτική του βαρύτητα επέβαλλε πειθαρχία στο σύνολο των κυβερνητικών στελεχών και απαιτούσε λογοδοσία.

Παρακολουθούσε στενά τα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης του κυβερνητικού έργου και βαθμολογούσε τους υπουργούς.

Το γεγονός ότι θυσιάστηκε η ατμομηχανή της κυβέρνησης για την υπόθεση των υποκλοπών, χωρίς βέβαια να έχει καμιά συμμετοχή στο σκάνδαλο και χωρίς να είναι υπουργός, αποτελεί μεγάλο πλήγμα.

Είναι δύσκολο έως αδύνατο να βρεθεί πρόσωπο με τη βαρύτητα, τις γνώσεις και τα αντανακλαστικά του Γρηγόρη Δημητριάδη για να αναλάβει τον συντονισμό της κυβέρνησης στο κρίσιμο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές.

Διαβάστε ακόμη: