Πέθανε ο σπουδαίος φωτογράφος, ζωγράφος, συγγραφέας και κριτικός τέχνης Γιώργος Τουρκοβασίλης.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε μόνος σε μικρό διαμέρισμα στην Αγία Παρασκευή. Εκεί τον βρήκε νεκρό η ανιψιά του. Το έργο που αφήνει είναι πολύτιμο και δεν πρέπει να χαθεί.
Πέθανε ο Γιώργος Τουρκοβασίλης
Ο Γιώργος Τουρκοβασίλης υπήρξε εξαιρετικός φωτογράφος. Ονομάστηκε ροκ φωτογράφος γιατί έβγαλε πολλά πορτρέτα ροκ καλλιτεχνών στη δεκαετία του 1980. Ανάμεσα σε αυτά και του Νικόλα Άσιμου, του Παύλου Σιδηρόπουλου και πολλών άλλων.
Οι φωτογραφίες του, ιδιαίτερα εκείνες της πρώτης περιόδου του ελληνικού πανκ, είναι πολύτιμες, και ως καλλιτεχνικές και ως ντοκουμέντα. Αποτελούν πηγές πληροφόρησης, από τις λίγες που έχουμε, για να περιγράψουμε τη γένεση του πανκ και του new wave στην Ελλάδα.
Πέρα από τα ροκ πορτρέτα και νεανικά στιγμιότυπα, αποτύπωσε και σπουδαίες μορφές του ελληνικού πολιτισμού.
Στα καλύτερα δείγματα της δουλειάς του είναι μια σειρά φωτογραφιών του με τον Γιάννη Τσαρούχη, που έβγαλε το 1972 στο Παρίσι.
Οι συνεντεύξεις του σπάνιες
«Δεν είμαι ιστοριογράφος. Θα ήθελα πάντως να είμαι κριτικός. Το έχω επιχειρήσει πολλές φορές. Δεν είχα, ξέρεις, την πρόθεση να καταγράψω την ιστορική φάση της περιόδου 1982-85, όταν το ελληνικό ροκ και η ελληνική νεολαία βίωνε έναν παροξυσμό με συναυλίες και νεοφανή γκρουπάκια. Ήθελα βασικά να μετουσιώσω σε τέχνη διά της φωτογραφίας τις εικόνες που κατέγραφα και τις φάσεις που κατέγραφα, διά του λόγου. Για μένα, τα Ροκ Ημερολόγια είναι ένα μυθιστόρημα με έναν αστερίσκο στο τέλος, που λέει ότι τα πρόσωπα και τα γεγονότα του βιβλίου είναι όλα αληθινά. Δεν ανέτρεξα σε βιβλιογραφία ούτε σε επιστημονικές μεθόδους της Κοινωνιολογίας. Ήταν μια αντικοινωνιολογία βασισμένη στο βίωμα, την εμπειρία και την παρατήρηση» είχε πει σε μια εξαιρετικά σπάνια συνέντευξή του στη LIFO και στον Θοδωρή Αντωνόπουλο για τα Ροκ Ημερολόγια.
«Πιστεύω ότι ναι, ήμουν χίπης, αλλά θεωρητικά – δεν θα μπορούσα να ζήσω ούτε σε σπηλιές στα Μάταλα, ούτε σε κοινόβιο. Στη δεκαετία του ’60 άκουγα Beatles, Rolling Stones, Kinks καιPink Floyd. Είχα βγάλει κιόλα εισιτήριο για τη συναυλία των Stones στη Λεωφόρο το ΄67 αλλά δεν πήγα, χολωμένος που είχα χάσει τη φωτογραφική μηχανή μου! Μάλιστα, το εισιτήριο εκείνο το πούλησα πρόσφατα σε κάποιον συλλέκτη που ενδιαφερόταν. Λάτρευα επίσης τον ρομαντικό Donovan, συνέβη μάλιστα να τον γνωρίσω όλως τυχαία. Καλοκαίρι του ’68, έξω από την πλαζ της Βουλιαγμένης καθόταν μόνος σε ένα ταβερνάκι – είχε έμαθα έρθει Αθήνα για κάποιον γάμο. Πλησίασα, κάθισα δίπλα του κι άρχισα να του κάνω ερωτήσεις. Κατάλαβα από τη συζήτησή μας ότι ο Donovan των ρομαντικών, ψυχεδελικών τραγουδιών ήταν ένας πανέξυπνος, ρεαλιστής και πολύ προσγειωμένος νέος. Αρχές της δεκαετίας του ’70, τα τελευταία μου ακούσματα είναι Led Zeppelin και Canned Heat. Και μετά, στοπ!».
