Η παρατεταμένη κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα και οι επιχειρησιακοί κίνδυνοι που συνδέονται με τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ έχουν επανασχεδιάσει, de facto, τις παγκόσμιες θαλάσσιες διαδρομές.

Η εκτροπή μεγάλου μέρους του διεθνούς στόλου γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας δεν είναι απλώς μια εναλλακτική λύση.

Είναι μια μεταβολή που επηρεάζει καθοριστικά την εξίσωση προσφοράς και ζήτησης της ναυτιλίας, με άμεσες επιπτώσεις στις ναυλαγορές και, τελικά, στην παγκόσμια οικονομία.

Η μαγεία του Ton-Mile Demand

Η έννοια του Ton-Mile Demand (Ζήτηση με βάση τον Τόνο-Μίλι) είναι ο πιο ακριβής δείκτης της πραγματικής ανάγκης για πλοία. Δεν μετρά μόνο τον όγκο του φορτίου (τόνους) αλλά και την απόσταση που πρέπει να διανυθεί.

  1. Η Επίδραση της Εκτροπής: Ένα ταξίδι από την Ασία στην Ευρώπη μέσω του Ακρωτηρίου είναι, κατά μέσο όρο, 30% έως 40% μεγαλύτερο από το ταξίδι μέσω του Σουέζ.
  2. Δέσμευση Χωρητικότητας: Για να μεταφερθεί ο ίδιος όγκος φορτίου σε έναν δεδομένο χρόνο, απαιτούνται πλέον περισσότερα πλοία. Πρακτικά, η εκτροπή “απορροφά”τη διαθέσιμη χωρητικότητα του στόλου, δημιουργώντας μια τεχνητή έλλειψη (artificial capacity shortage).

Αυτή η έλλειψη μεταφράζεται απευθείας σε αυξημένους ναύλους για τους πλοιοκτήτες, ειδικά στους τομείς των Containerships και των Product Tankers (δεξαμενόπλοια υγρών προϊόντων) που επηρεάζονται άμεσα από τις γραμμές εμπορίου Ασίας-Ευρώπης. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες, κατέχοντας ένα σημαντικό μέρος αυτού του στόλου, βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση αποκόμισης υψηλών κερδών.

Η πληθωριστική απειλή

Ενώ οι ναυτιλιακές εταιρίες βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται, η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των πληθωριστικών πιέσεων.

  • Κόστος Μεταφοράς: Οι αυξημένοι ναύλοι, μαζί με τα επιπρόσθετα ασφάλιστρα κινδύνου πολέμου (War Risk Premiums) και τα υψηλότερα κόστη καυσίμων (λόγω μεγαλύτερων αποστάσεων), μετακυλίονται στην αλυσίδα εφοδιασμού.
  • Τελική Τιμή: Αυτό το αυξημένο κόστος λειτουργίας (operational cost) ενσωματώνεται στην τελική τιμή των εισαγόμενων αγαθών – από ηλεκτρονικά έως καταναλωτικά προϊόντα.
  • Αβεβαιότητα: Η γεωπολιτική αστάθεια, τέλος, δημιουργεί αβεβαιότητα στον προγραμματισμό (scheduling) και στις παραδόσεις, ωθώντας τις επιχειρήσεις να διατηρούν μεγαλύτερα αποθέματα (inventories), κάτι που και αυτό έχει πληθωριστική φύση.

Η παρατεταμένη κρίση αποδεικνύει ότι η ναυτιλία είναι ο πρώτος παράγοντας που μεταφέρει γεωπολιτικές εντάσεις στην πραγματική οικονομία, καθιστώντας την, παράλληλα, έναν ισχυρό, ρυθμιστικό μοχλό κερδοφορίας για όσους διαθέτουν την απαραίτητη χωρητικότητα.

Στην 9η θέση παγκοσμίως το Ελληνικό Νηολόγιο και 2ο στην Ευρώπη

Το ελληνικό Dual-Fuel Dilemma: LNG, μεθανόλη ή άγνωστο καύσιμο;

Η ελληνόκτητη ναυτιλία, ως η μεγαλύτερη στον κόσμο, αντιμετωπίζει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ιστορίας της: την Πράσινη Μετάβαση.

Οι κανονισμοί του ΙΜΟ, όπως το EEXI (Energy Efficiency Existing Ship Index) και το CII (Carbon Intensity Indicator), καθιστούν αναγκαία την υιοθέτηση καυσίμων με χαμηλότερο αποτύπωμα άνθρακα.

Ωστόσο, η έλλειψη σαφήνειας για το τελικό καύσιμο (ultimate zero-carbon fuel) δημιουργεί ένα δίλημμα «Dual-Fuel» για τις νέες παραγγελίες.

Οι επιλογές και τα ρίσκα (Risk)

Οι Έλληνες πλοιοκτήτες, διατηρώντας την παράδοση της ανανέωσης του στόλου, επενδύουν σε πλοία dual-fuel (διπλού καυσίμου), τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν τόσο με συμβατικό πετρέλαιο (HFO/VLSFO) όσο και με ένα εναλλακτικό, «μεταβατικό» καύσιμο.

Καύσιμο Πλεονεκτήματα Μειονεκτήματα &Ρίσκο
Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο (LNG) Καθιερωμένη τεχνολογία, μειώνει τις εκπομπές CO2 κατά $\approx 20\%$ και εξαλείφει το SOx και PM. Το Methane Slip (διαρροή μεθανίου) είναι ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου. Περιορισμένη διαθεσιμότητα (bunkering) σε όλα τα λιμάνια.
Μεθανόλη (Methanol) Εύκολη αποθήκευση, Green Methanol (πράσινη μεθανόλη) είναι ουδέτερη σε άνθρακα. Λιγότερο περίπλοκα συστήματα. Χαμηλότερη ενεργειακή πυκνότητα (Energy Density), απαιτεί μεγαλύτερους χώρους αποθήκευσης (cargo loss). Υψηλότερο κόστος παραγωγής του πράσινου καυσίμου.
Αμμωνία (Ammonia) Μηδενικές εκπομπές CO2 κατά την καύση. Υψηλή ενεργειακή πυκνότητα. Τοξικότητα (Toxic), απαιτεί αυστηρά πρωτόκολλα ασφαλείας. Υψηλό κόστος και τεχνολογικές προκλήσεις στους κινητήρες.

Το κεντρικό δίλημμα είναι ο κίνδυνος του stranded asset. Μια επένδυση σε ένα νέο πλοίο dual-fuel (που κοστίζει σημαντικά περισσότερο) έχει ορίζοντα ζωής 20-25 χρόνια. Εάν το καύσιμο που επιλέγει σήμερα ο πλοιοκτήτης (π.χ. LNG) θεωρηθεί παρωχημένο ή ανεπαρκές για την επίτευξη των στόχων του 2050, το πλοίο κινδυνεύει να χάσει την αξία του ή να καταστεί μη λειτουργικό.

Οι Έλληνες εφοπλιστές υιοθετούν μια στρατηγική ευελιξίας, επιλέγοντας πλοία «ammonia ready» ή «methanol ready – δηλαδή, πλοία που έχουν σχεδιαστεί ώστε να μπορούν να μετατραπούν μελλοντικά στο επόμενο, βιώσιμο καύσιμο με σχετικά μικρό κόστος.

Αυτή η προσέγγιση minimises the risk of the «wrong» investment, επιτρέποντάς τους να παραμείνουν ανταγωνιστικοί και, κυρίως, compliant (συμβατοί) με το διαρκώς εξελισσόμενο ρυθμιστικό πλαίσιο. Η επιλογή του καυσίμου είναι πλέον μια στρατηγική απόφαση που επηρεάζει όχι μόνο το κόστος λειτουργίας, αλλά και την τραπεζική χρηματοδότηση (Green Financing) και την αξία μεταπώλησης του περιουσιακού στοιχείου.

Αυτές είναι οι 26 ελληνικές ναυτιλιακές που είναι εισηγμένες στη Wall Street

Νέες παραγγελίες και στρατηγική ανανέωση στόλου από τους Έλληνες εφοπλιστές

Η συνεχής ροή νέων παραγγελιών από μεγάλες ελληνικές ναυτιλιακές οντότητες, όπως οι περιπτώσεις της Minerva Marine, Laskaridis και άλλων κορυφαίων ονομάτων, αποτελεί την πιο απτή ένδειξη της μακροπρόθεσμης εμπιστοσύνης των Ελλήνων πλοιοκτητών στην εξέλιξη του παγκόσμιου εμπορίου.

Η δέσμευση πολύτιμων slots στα κορυφαία ασιατικά ναυπηγεία (κυρίως Κορέα και Κίνα) υπογραμμίζει την πρόθεση τους όχι μόνο να διατηρήσουν, αλλά και να ενισχύσουν την κυρίαρχη θέση τους.

Η κίνηση αυτή είναι καθαρά αντι-κυκλική και στρατηγική, καθώς πραγματοποιείται σε μια περίοδο όπου οι τιμές ναυπήγησης (newbuilding prices) παραμένουν υψηλές.

Το κλειδί αυτής της επενδυτικής μανίας βρίσκεται στην τεχνολογική επιλογή. Η συντριπτική πλειονότητα των νέων παραγγελιών αφορά πλοία dual-fuel ή πλοία που ενσωματώνουν τεχνολογίες υψηλής ενεργειακής απόδοσης (Energy Efficiency Devices).

Αυτό δείχνει ότι η στόχευση δεν είναι απλώς η αύξηση της χωρητικότητας, αλλά η θωράκιση του στόλου έναντι των αυστηρών περιβαλλοντικών κανονισμών του ΙΜΟ και της ΕΕ (π.χ., FuelEU Maritime, ETS).

Η έμφαση σε «ready» τεχνολογίες (π.χ. ammonia-ready) επιτρέπει στις ελληνικές εταιρείες να διατηρήσουν την επιχειρησιακή τους ευελιξία και να αποφύγουν τον κίνδυνο των stranded assets, εξασφαλίζοντας ότι τα πλοία τους θα παραμείνουν ανταγωνιστικά και συμβατά με τις απαιτήσεις του μέλλοντος.

Διαβάστε ακόμη: