Το κοινό ταξίδι των υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας και της Γαλλίας στις ΗΠΑ, προκειμένου να υπερασπιστούν την ανταγωνιστικότητα, δήθεν του συνόλου της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, έναντι του πακέτου Μπάιντεν, έρχεται να προστεθεί στις τουλάχιστον άτολμες, αν όχι επιμελώς καμουφλαρισμένες πρόσφατες προτάσεις της Κομισιόν, καταδεικνύοντας ότι δεν υφίσταται πλέον επί της ουσίας η περίφημη αλληλεγγύη και η επιλογή μιας πανευρωπαϊκής δράσης.

Κυρίως αυτές οι δύο χώρες θέλουν να εμποδίσουν τη φυγή των βιομηχανιών τους προς τις αφειδώς επιδοτούμενες πράσινες επενδύσεις των ΗΠΑ, κάτι που αν συμβεί θα αποδειχθεί καταστροφικό για τις οικονομίες τους, υποβαθμίζοντας τη θέση τους και διεθνώς και στην Ε.Ε.

Η υπόθεση κοινής χρηματοδότησης των βιομηχανιών των κρατών μελών, λόγω της απροθυμίας Γερμανίας και Γαλλίας οδήγησαν την Κομισιόν να καταλήξει σε ανέξοδες και πρόχειρες προτάσεις, όπως την διευκόλυνση εθνικών κρατικών ενισχύσεων και την ανακατανομή κονδυλίων που έχουν ήδη αποφασιστεί, ακόμα και την αφαίρεση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και από άλλα ευρωπαϊκά ταμεία.

Ουσιαστικά, η αντίδραση του Γαλλογερμανικού άξονα, που όπου τον βολεύει ανασυστήνεται και όπου όχι υποχωρεί, στερεί από την ευρωπαϊκή βιομηχανία φρέσκα κεφάλαια και φυσικά τη δυνατότητα να ενισχυθεί και να προστατεύσει τα συμφέροντά της, που φυσικά αντανακλούν ευθέως και στα συμφέροντα των οικονομιών των άλλων χωρών-μελών της Ε.Ε.

Τι πρόκειται να συμβεί υπό αυτές τις συνθήκες και τις μεθοδεύσεις; Απλά, οι χώρες που δεν έχουν σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα, θα επιδοτήσουν με όσα κεφάλαια χρειαστεί τη βιομηχανία τους, συντελώντας στον διαμελισμό, για μία ακόμα φορά, της περίφημης ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.

Όπως συνέβη, δηλαδή, και στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης και στην πανδημία και στην τωρινή ενεργειακή κρίση. Άλλωστε, με την πάροδο των ετών, όλοι έχουν αντιληφθεί ότι δεν θα υπήρχε καν Ταμείο Ανάκαμψης, αν δεν κινδύνευαν με καταστροφή οι γερμανικές εξαγωγές, ειδικά προς τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Διαβάστε ακόμη: