Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει η συζήτηση για την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων του ΕΣΠΑ και των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, με στόχο την ενίσχυση και της επιχειρηματικότητας. Πρόκειται για κάτι που θα απασχολήσει όλη την επιμελητηριακή οικογένεια και την επιχειρηματική κοινότητα, καθώς πλέον μπαίνουν οι βάσεις για τον σχεδιασμό της «επόμενης μέρας». Και αυτός ο σχεδιασμός δεν θα είναι για περιορισμένο χρονικό διάστημα, αλλά θα διαμορφώσει το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Αυτό που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής είναι την απόφαση της κυβέρνησης να δώσει φορολογικά κίνητρα για εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων –κυρίως μικρών και μεσαίων– ώστε να αυξηθεί το μέγεθος τους και η ανταγωνιστικότητα τους. Ως ΚΕΕΕ είμαστε θετικοί σε οτιδήποτε που σχετίζεται με την ανάπτυξη του επιχειρείν. Το σχετικό σχέδιο νόμου είναι σε δημόσια διαβούλευση και μένει να δούμε το τελικό κείμενο. Για να επιτευχθεί, όμως, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης, πρέπει να γίνουν πολλά.
Απαιτείται σχεδιασμός και της παραμικρής λεπτομέρειας, αρκετός χρόνος για να υλοποιηθεί αλλά και αλλαγή νοοτροπίας καθώς οι επιχειρηματίες καλούνται να υιοθετήσουν πρακτικές ουσιαστικά άγνωστες σε αυτούς.
Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια ως Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών είχαμε προωθήσει τη δημιουργία των συνεργατικών δικτύων ή clusters και η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε να υπάρχει έντονο ενδιαφέρον. Θα αποτελέσει ένα μεγάλο στοίχημα λοιπόν η επιτυχία του εγχειρήματος της κυβέρνησης.
Εκείνο, όμως, που μας απασχολεί επίσης πολύ, είναι το τι θα γίνει με τις επιχειρήσεις μέχρι να ξεκινήσει η εφαρμογή των όποιων εταιρικών μετασχηματισμών. Σήμερα χιλιάδες από αυτές ισορροπούν σε ένα τεντωμένο σχοινί. Οι παρενέργειες της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, τα οικονομικά πλήγματα από την πανδημία και οι πρόσφατες ανατιμήσεις στην αγορά που εκτοξεύουν το λειτουργικό κόστος, συνθέτουν ένα σκηνικό τρόμου.
Πώς θα επιβιώσουν –ειδικά οι πιο αδύναμες– επιχειρήσεις αν δεν υπάρξει ένα δίχτυ προστασίας από την κυβέρνηση; Αν δεν ληφθούν τώρα πραγματικά μέτρα στήριξης, πολλές από τις πληγείσες επιχειρήσεις δεν θα προλάβουν να φτάσουν μέχρι το χρονικό σημείο εκκίνησης του κυβερνητικού σχεδιασμού.
Άρα απαιτείται να πάμε βήμα – βήμα πρώτα εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα όσο περισσότερων επιχειρήσεων είναι εφικτό και στη συνέχεια πρέπει να προχωρήσουμε οργανωμένα για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Μην ξεχνάμε ότι η ελληνική οικονομία στηρίζεται κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις –δεν αποκαλούνται τυχαία ατμομηχανή της οικονομίας μας– καθώς ξεπερνούν το 99% των επιχειρήσεων της χώρας, οπότε χρειάζονται χειρισμοί χειρουργικής ακρίβειας.
Γιατί, αν βάλει «λουκέτο» μία επιχείρηση, είναι απίθανο να μπορέσει να ξαναμπεί στην αγορά. Και το κλείσιμό της συνεπάγεται αύξηση της ανεργίας και πίεση της κοινωνίας.
