«Ο Μάρκο Νίκολιτς κέρδισε τον σεβασμό στην κιτρινόμαυρη πλευρά της Αθήνας. Αν κερδίσει τον τίτλο και προχωρήσει στην Ευρώπη, θα μπορεί να σταθεί δίπλα σε έναν άλλον Σέρβο, που έγραψε ιστορία στην ΑΕΚ κάποιες δεκαετίες νωρίτερα. Ήταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, πρώτα ως παίκτης και μετά ως προπονητής. Έχει κερδίσει τέσσερις φορές το πρωτάθλημα, καθώς και το Κύπελλο, το Λιγκ Καπ και το Σούπερ Καπ».   

Αυτά έγραψε μεταξύ άλλων η σερβική εφημερίδα “Kurir”, η οποία αποθέωσε τον συμπατριώτη της προπονητή της ΑΕΚ, ο οποίος στο τέλος του 2025 παρέδωσε την ομάδα του «Δικέφαλου» αετού πρώτη στη βαθμολογία της Super League και με απευθείας εισιτήριο για τους «16» του Conference League, αφού προηγουμένως είχε τερματίσει τρίτη στη League Phase, στην οποία είχε βρεθεί με τρεις αήττητες προκρίσεις το καλοκαίρι.

Πως κατάφερε σε αγωνιστικό επίπεδο ο Σέρβος τεχνικός να δημιουργήσει αυτήν την κατάσταση σε σημείο να χαρακτηρίζεται ως νέος Μπάγεβιτς;

Η φετινή πορεία της ΑΕΚ δεν μπορεί να αναλυθεί σοβαρά χωρίς να σταθεί κανείς στη διαχείριση του ρόστερ από τον Μάρκο Νίκολιτς. Ο Σέρβος τεχνικός, στο πρώτο του εξάμηνο στον πάγκο της Ένωσης, έχει πετύχει κάτι που σπάνια συμβαίνει σε ομάδες πρωταθλητισμού! Παίρνει σχεδόν το 100% από κάθε ποδοσφαιριστή, ανεξαρτήτως ρόλου, λεπτών ή συνθηκών.

Η ΑΕΚ δεν πορεύεται με ένα στενό γκρουπ 11 παικτών, αλλά με δομημένο rotation, σαφείς ρόλους και ξεκάθαρη ιεραρχία. Αυτό αποτυπώνεται με τον πιο καθαρό τρόπο στον καταμερισμό του χρόνου συμμετοχής, ο οποίος δείχνει τόσο τους «αμετακίνητους» όσο και τον τρόπο με τον οποίο ο Νίκολιτς κρατά ενεργό ολόκληρο το σύνολο.

Οι αναντικατάστατοι

Στην κορυφή της λίστας βρίσκονται πέντε ποδοσφαιριστές που αποτελούν τον πυρήνα της φετινής ΑΕΚ. Παίκτες που αγωνίζονται σχεδόν αδιάλειπτα και απουσιάζουν μόνο λόγω τραυματισμών ή τιμωριών.

Θωμάς Στρακόσια – 2.460’

Λάζαρος Ρότα – 2.429’

Φιλίπε Ρέλβας – 2.268’

Αρόλ Μουκουντί – 1.999’

Ορμπελίν Πινέδα – 2.131’

Οι τέσσερις από τους πέντε ανήκουν ξεκάθαρα στην αμυντική ζώνη, στοιχείο που αποκαλύπτει τη φιλοσοφία του Νίκολιτς: η ΑΕΚ «χτίζεται» από πίσω προς τα μπροστά. Σταθερότητα, αυτοματισμοί, εμπιστοσύνη και ελάχιστες αλλαγές στην αμυντική τετράδα και στον τερματοφύλακα.

Ο Πινέδα, από την άλλη, είναι η καρδιά της ομάδας. Ο πιο επιδραστικός χαφ, ο παίκτης που συνδέει άμυνα και επίθεση, ρυθμίζει τον ρυθμό και καλύπτει τεράστιους χώρους. Δεν είναι απλώς βασικός· είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο κινείται όλο το παιχνίδι της ΑΕΚ.

Το βασικό rotation και οι «κολώνες» δεύτερης γραμμής

Ακριβώς πίσω από την πεντάδα των αμετακίνητων, ο Νίκολιτς έχει δημιουργήσει ένα σταθερό γκρουπ rotation, παίκτες που ξεκινούν βασικοί ή μπαίνουν σχεδόν σε κάθε ματς με ουσιαστικό ρόλο:

Αμπουμπακαρί Κοϊτά – 1.788’

Ραζβάν Μαρίν – 1.707’

Λούκα Γιόβιτς – 1.630’

Πέτρος Μάνταλος – 1.556’

Σε αυτούς προστίθεται το δίδυμο Σταύρος Πήλιος (1.510’) και Τζέιμς Πενράις (1.325’), οι οποίοι μοιράζονται τη θέση με απόλυτη ισορροπία, δείγμα ξεκάθαρου πλάνου και όχι συγκυριακών επιλογών.

Περιπτώσεις που έμειναν πίσω – αλλά δεν «κάηκαν»

Ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του Νίκολιτς είναι ότι κανείς δεν χάνεται οριστικά. Παίκτες που για λόγους τραυματισμών ή συνθηκών έμειναν πίσω, παραμένουν ενεργό κομμάτι του πλάνου.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο Ζίνι με μόλις 610’, λόγω συνεχών προβλημάτων στο πρώτο εξάμηνο. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται από τον προπονητή ιδιαίτερα επιδραστικός και αναμένεται να έχει σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό της σεζόν.

Αντίστοιχα, ο Νίκλας Ελίασον (869’) έμεινε εκτός για μεγάλο διάστημα λόγω καθαρισμού, χωρίς όμως να τεθεί ποτέ εκτός πλάνου.

Η «αναγέννηση» Λιούμπιτσιτς και Γκατσίνοβιτς

Εδώ ακριβώς αποτυπώνεται η προπονητική αξία του Νίκολιτς. Οι περιπτώσεις των Ρόμπερτ Λιούμπιτσιτς και Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς είναι ενδεικτικές.

Ο Λιούμπιτσιτς ήταν μια ακριβή επένδυση (περίπου 4 εκατ. ευρώ από τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ) που μέχρι πρότινος δεν δικαιολογούσε την ταμπέλα. Ο Νίκολιτς, όμως, τον μετακίνησε από τον άξονα στο δεξί άκρο, του έδωσε σαφή ρόλο και μέσα σε 14 ημέρες ο παίκτης είχε 4 γκολ και 1 ασίστ απέναντι σε Ατρόμητο, Παναιτωλικό και ΟΦΗ. Στο Αγρίνιο έφτασε στο peak με δύο γκολ και δύο ασίστ, μετατρεπόμενος ουσιαστικά σε… εσωτερική μεταγραφή.

Ο Γκατσίνοβιτς, από την άλλη, είχε πίσω του μια κακή περσινή σεζόν. Ο Νίκολιτς τον επανέφερε πιο κεντρικά, πίσω από τον Γιόβιτς, απελευθερώνοντας τα χαρακτηριστικά του. Το αποτέλεσμα ήταν κομβικές εμφανίσεις, με αποκορύφωμα το γκολ στη Φλωρεντία και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο.

Αυτό είναι το κλειδί

Το μεγάλο συμπέρασμα στην ΑΕΚ του Νίκολιτς είναι, ότι κανείς δεν παίζει απλώς για να συμπληρώσει λεπτά. Είτε μιλάμε για τον Πινέδα, τον Περέιρα, τον Μάνταλο ή τον Κοϊτά, είτε για παίκτες χαμηλότερα στο rotation, όλοι «κουμπώνουν» στο πλάνο και αποδίδουν ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ομάδα τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ανεξαρτήτως χρόνου συμμετοχής, δυσκολιών ή αντιπάλου, κάθε μονάδα ενσωματώνεται στο σύνολο και υπηρετεί την αγωνιστική ταυτότητα.

Μια ΑΕΚ που βρίσκει λύσεις σε όλα

Η ικανότητα αυτή είναι υπερπολύτιμη. Είναι ο λόγος που η ΑΕΚ αντέχει σε απουσίες, δεν «κρεμά» παίκτες, βρίσκει λύσεις μέσα στη σεζόν και παραμένει ανταγωνιστική σε όλα τα μέτωπα.

Ο Μάρκο Νίκολιτς δεν έχει απλώς φτιάξει μια καλή ενδεκάδα. Έχει δομήσει ένα λειτουργικό σύνολο, στο οποίο κάθε ποδοσφαιριστής νιώθει χρήσιμος. Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Ο παίκτης που ζήτησε για Γενάρη

Όσον αφορά την ενίσχυση του Ιανουαρίου, υπάρχουν απόψεις που μιλούν για 3+1 μεταγραφές δεδομένων των θεμάτων που έχει η ΑΕΚ σε άμυνα και επίθεση. Ωστόσο ο Μάρκο Νίκολιτς είχε ζητήσει έναν κεντρικό χαφ, σε δήλωσή του μετά τη νίκη της ΑΕΚ εναντίον του ΟΦΗ για το Κύπελλο Ελλάδας. Το παράδοξο της υπόθεσης ήταν, ότι ο προπονητής της Ένωσης εξέφρασε την επιθυμία του, όταν ρωτήθηκε για τον Μάρκο Γκρούγιτς, ο οποίος τα είχε πάει καλά στο συγκεκριμένο ματς.

Η τοποθέτηση προκάλεσε απορίες, γιατί η Ένωση δείχνει «γεμάτη» στον άξονα. Στην πράξη όμως, η επιθυμία του Σέρβου τεχνικού δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε επικοινωνιακό τέχνασμα. Είναι καθαρά ποδοσφαιρική ανάγκη. Στο υπάρχον ρόστερ, η ΑΕΚ διαθέτει τους Ορμπελίν Πινέδα, Ραζβάν Μαρίν, Πέτρος Μάνταλος, Ρομπέρτο Περέιρα, Μάρκο Γκρούγιτς, ενώ θεωρητικά στον άξονα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο Ρόμπερτ Λιούμπιτσιτς. Ωστόσο, ο κάθε ένας από αυτούς συνοδεύεται από συγκεκριμένους περιορισμούς.

Ο Πινέδα έχει τραβήξει τεράστιο «κουπί». Παίζει συνεχόμενα 90λεπτα, καλύπτει τεράστιες αποστάσεις και αποτελεί τον πιο επιβαρυμένο παίκτη του ρόστερ. Ο Μαρίν έχει προσφέρει πολλά, αλλά χαρακτηρίζεται από διακυμάνσεις στην απόδοσή του. Ο Μάνταλος δεν είναι «καθαρό» εξάρι και έχει παρόμοια αστάθεια με τον Ρουμάνο. Ο Περέιρα έχει ποιότητα, όμως ταλαιπωρείται συχνά από τραυματισμούς. Ο Γκρούγιτς μέχρι στιγμής δεν έχει πείσει ότι μπορεί να σηκώσει σταθερά ρόλο βασικού, ενώ ο Λιούμπιτσιτς πλέον υπολογίζεται κυρίως για τη δεξιά πλευρά.

Με απλά λόγια: υπάρχουν χαφ, αλλά δεν υπάρχει η ασφάλεια ότι όλοι μπορούν να καλύψουν διαρκώς απαιτητικό βασικό ρόλο.

Το δεύτερο μισό της σεζόν προμηνύεται ακόμη πιο απαιτητικό. Μέσα στο 2026, η ΑΕΚ θα κληθεί να διαχειριστεί περισσότερα ντέρμπι, παιχνίδια υψηλής έντασης στο πρωτάθλημα και σαφώς αυξημένες απαιτήσεις στην Ευρώπη. Περισσότερα ματς, μεγαλύτερη πίεση, λιγότερα περιθώρια λάθους.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Νίκολιτς δεν θέλει απλώς «βάθος» στον πάγκο. Θέλει έναν χαφ που να υπολογίζεται ακόμη και για βασικός. Έναν παίκτη πιο αθλητικό, ικανό να αντέξει ένταση, να πατήσει περιοχή, να τρέξει χωρίς μπάλα, αλλά και να συμμετέχει ουσιαστικά στην κυκλοφορία. Έναν ποδοσφαιριστή που θα ξεκουράζει βασικά στελέχη, θα δίνει διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα επιτρέπει πραγματικό και όχι αναγκαστικό rotation.

Ένα ακόμη στοιχείο που παίζει καθοριστικό ρόλο είναι η τακτική ευελιξία του Νίκολιτς. Ο Σέρβος τεχνικός έχει δείξει ότι δεν «κολλάει» σε ένα σύστημα. Μέσα στα παιχνίδια αλλάζει σχηματισμούς και ρόλους, προσαρμόζοντας την ομάδα στις ανάγκες του αγώνα.

Ένας επιπλέον κεντρικός χαφ ανοίγει ακόμη περισσότερο τις επιλογές 4-3-3, με τριάδα στον άξονα (όπως στη Φλωρεντία απέναντι στη Φιορεντίνα), 4-2-3-1, με διπλό άξονα, 4-4-2, με διαφορετική ισορροπία σε άμυνα και μετάβαση.

Ο Νίκολιτς θέλει παίκτες που να «κουμπώνουν» σε περισσότερα από ένα πλάνα, χωρίς να αλλοιώνεται η αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας.

Η αναζήτηση κεντρικού χαφ δεν έρχεται σε αντίθεση με το υπάρχον ρόστερ. Αντίθετα, το συμπληρώνει. Είναι μια κίνηση πρόληψης, όχι αντίδρασης. Ο προπονητής γνωρίζει ότι στο δεύτερο μισό της σεζόν οι τραυματισμοί αυξάνονται, η κόπωση βαραίνει τους ίδιους παίκτες, τα παιχνίδια κρίνονται στη λεπτομέρεια.

Γι’ αυτό και η ΑΕΚ κινείται στην αγορά για χαφ που να μπορεί να μπει άμεσα στην εξίσωση, όχι για «στοίχημα».

Οι υπόλοιπες ανάγκες

Πέρα από τον άξονα, η Ένωση εξακολουθεί να κοιτά και άλλες θέσεις ενόψει Ιανουαρίου: στόπερ, φορ και δεξί μπακ. Ωστόσο, η περίπτωση του κεντρικού χαφ έχει ξεχωριστή βαρύτητα, γιατί αφορά άμεσα τη λειτουργία όλης της ομάδας.

Συμπερασματικά, η επιμονή του Μάρκο Νίκολιτς για έναν ακόμη χαφ δεν είναι υπερβολή. Είναι αποτέλεσμα ανάγνωσης του ρόστερ, του προγράμματος και των απαιτήσεων που έρχονται. Και σε αυτό το επίπεδο, οι ομάδες που προλαβαίνουν τις ανάγκες τους είναι συνήθως εκείνες που μένουν όρθιες μέχρι το τέλος.

Διαβάστε ακόμη: