Μπορεί τα σενάρια της επόμενης μέρας, να βρίσκονται, ήδη, στο τραπέζι, ωστόσο είναι πολύ νωρίς, να δοθεί απάντηση στο ερώτημα, ποιος θα είναι διάδοχος του Σαρλ Μισέλ, διότι πολύ απλά, κανείς δεν να μπορεί να προβλέψει, με βεβαιότητα, τι μέλλει γενέσθαι στις 10 Ιουνίου.
Ο αγώνας για την ηγεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που θα καθοδηγεί τους ηγέτες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της επόμενης πενταετούς θητείας, ενέχει ιδιαιτερότητες, που καθιστούν δύσκολες τις προβλέψεις. Η σύνοδος των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ είναι σίγουρα, ένα κλαμπ «εκλεκτών» και όσοι επιθυμούν να προεδρεύσουν σε αυτό, θα πρέπει, σίγουρα, να έχουν υπάρξει μέλη του, στο παρελθόν.
Η θητεία επομένως, ως πολιτικός αρχηγός κράτους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τον διορισμό. Συγχρόνως, όμως, λειτουργεί και ως θέση-κλειδί για τη διατήρηση της ισορροπίας σε όλους τους διορισμούς σε κορυφαίες θέσεις της ΕΕ και προσφέρει ένα αντίβαρο στην επιλογή του προέδρου της Επιτροπής.
Σύμφωνα με τις τελευταίες αναλύσεις, διαφορετικά μετεκλογικά σενάρια είναι πιθανόν να καθορίσουν ποιος θα αναλάβει το τιμόνι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και όχι κατάλογοι πιθανών ονομάτων.
Οι συνήθεις ύποπτοι
Αν όλα κυλήσουν ομαλά για τον εκ νέου διορισμό της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως επικεφαλής της Επιτροπής, η θέση της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι βέβαιο, ότι θα περάσει στους σοσιαλιστές. Αν αυτό το σενάριο επιβεβαιωθεί, τότε, όλα τα φώτα θα είναι στραμμένα στην πρωθυπουργό της Δανίας, Μέττε Φρεντέρικσεν, καθώς και στον πρώην επικεφαλής της κυβέρνησης της Πορτογαλίας. Αντόνιο Κόστα, για την προεδρία του Συμβουλίου.
Η κοινή γνώμη στη Δανία θεωρεί τον διορισμό της Φρεντέρικσεν σχεδόν δεδομένο, ενώ οι Πορτογάλοι θεωρούν ότι ο Κόστα είναι η καλύτερη ευκαιρία της χώρας για μια κορυφαία θέση στην ΕΕ από τότε που ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο εγκατέλειψε την Επιτροπή πριν από δέκα χρόνια. Αν και ο Κόστα είναι λιγότερο δημοφιλής, μετά την αιφνίδια έρευνα για σκάνδαλο διαφθοράς – από το οποίο έχει απαλλαγεί – που οδήγησε στην παραίτησή του πέρυσι, οι μετοχές του παραμένουν υψηλές συγκριτικά με άλλους ηγέτες της ΕΕ.
Ο Ισπανός, Πέδρο Σάντσεθ, θεωρήθηκε, επίσης από πολλούς, ότι θα μπορούσε να είναι υποψήφιος, όταν βρισκόταν στα πρόθυρα παραίτησης από το αξίωμά του πριν από μερικές εβδομάδες, αλλά η εσωτερική κατάσταση στη χώρα, έχει έκτοτε βελτιωθεί σημαντικά, αν και το όνομά του εξακολουθεί να κάνει τον γύρο των Βρυξελλών. Αν και σαφώς, πιο αντισυμβατική επιλογή, δεν θα προκαλούσε έκπληξη εάν η πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Σάννα Μαρίν, ήταν μεταξύ των επικρατέστερων ονομάτων για τη διαδοχή.
«Στα μαχαίρια»
Ένα ακόμη σενάριο είναι αυτό στο οποίο οι σοσιαλιστές θα μπορούσαν να αποκλειστούν από την κατανομή της εξουσίας, κάτι που δεν αποκλείεται, ιδίως αν η πλειοψηφία που απαιτείται για τον διορισμό της Επιτροπής διευρυνθεί. ώστε να φιλοξενήσει σκληρά δεξιά κόμματα όπως το κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι.
Όπως στην ταινία «Στα μαχαίρια», οι ηγέτες της ΕΕ με μεγαλύτερη εμπειρία σε χαοτικές ολονύχτιες συνομιλίες μπορούν να επικρατήσουν – και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, με εμπειρία στις διαπραγματεύσεις για τις κορυφαίες θέσεις εργασίας της ΕΕ το 2019 θα μπορούσε να τελειοποιήσει μια συμφωνία για τον επαναδιορισμό ενός άλλου φιλελεύθερου στον απόηχο του Σαρλ Μισέλ.
Δύο φιλελεύθεροι, συγκεκριμένα, θα μπορούσαν να είναι ιδανικοί για τη θέση, το κάθε όνομα ωστόσο συνοδεύεται από επιφυλάξεις. Η πρωθυπουργός της Εσθονίας Κάγια Κάλλας προορίζεται ήδη ως πιθανή Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για τις εξωτερικές υποθέσεις, αλλά θα μπορούσε ξαφνικά να βρεθεί στο μίγμα για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε αυτό το σενάριο.
Η δεύτερη επιλογή είναι ο πρωθυπουργός του Βελγίου Αλεξάντερ Ντε Κρόο, ο οποίος ήταν πολιτικά ενεργός κατά τη διάρκεια της βελγικής προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ. Ο Ντε Κρου αναζητά εργασία, καθώς δεν αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εθνική πολιτική μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Ένα πρόβλημα: θα είναι ο τρίτος Βέλγος που διορίζεται στη θέση αυτή μετά τον Σαρλ Μισέλ και τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι, και αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει αντιδράσεις σε πολλές χώρες, ιδίως στα ανατολικά.
«Η ανατομία μιας πτώσης»
Αυτό που μοιάζει περισσότερο με καταστροφικό σενάριο για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) θα ήταν να ηγείται της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής ομάδας στο Κοινοβούλιο και να μην μπορεί να εξασφαλίσει τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας της ΕΕ. Η «ανατομία της πτώσης» του ΕΛΚ θα έβλεπε την κεντροδεξιά να εξασφαλίζει τουλάχιστον την προεδρία του Συμβουλίου. Τα ισχυρότερα ονόματα σε αυτό το σενάριο είναι εκείνοι οι ηγέτες που θα ήθελαν να επιδείξουν τη δύναμή τους σε διεθνές επίπεδο.
Ο Αντρέι Πλένκοβιτς, πρωθυπουργός της Κροατίας από το 2016, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα και πρόσφατα επέζησε από κάποιες τεταμένες εκλογές. Ο κύριος πολιτικός του αντίπαλος, ο πρόεδρος της χώρας Ζόραν Μιλάνοβιτς, τον πίεσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας λέγοντας ότι σχεδιάζει να εγκαταλείψει την εθνική πολιτική και να διαδεχθεί τον Σαρλ Μισέλ.
Αρκετές πιθανότητες έχει και ο πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας Άλεξ Στουμπ, αν και μόλις ξεκίνησε τη θητεία του ως πρόεδρος. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το euronews, ένα ακόμη όνομα, που έχει ακουστεί, είναι ο πρωθυπουργός της χώρας μας, Κυριάκος Μητσοτάκης – αν και ο ίδιος επανειλημμένα έχει αποκλείσει αυτά τα σενάρια.
O… «παντός καιρού» Μάριο
Όπως χιουμοριστικά σχολιάζουν αρκετοί λογαριασμοί στο X, ο Μάριο Ντράγκι έχει μπει στο κάδρο για κυριολεκτικά κάθε θέση εργασίας τον τελευταίο καιρό. Ο Ιταλός είναι το πρόσωπο που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί αν πέσει στο τραπέζι – και, για τον λόγο αυτό, ίσως να μας απασχολήσει αρκετά.
Ο Μάριο Ντράγκι είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να αναλάβει οποιονδήποτε ρόλο στην επόμενη νομοθετική θητεία της ΕΕ. Ο ίδιος δεν επιθυμεί να γίνει πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά όταν η ΕΕ καλεί, ο «Σούπερ Μάριο» ίσως αισθανθεί υποχρεωμένος να απαντήσει.
