Η ΕΥΔΑΠ βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η εταιρεία, που ιστορικά είχε συνδεθεί με σταθερές αποδόσεις και μερίσματα, βιώνει μια πρωτοφανή πτώση στη μετοχή της. Και ο βασικός λόγος δεν είναι μόνο τα οικονομικά της μεγέθη ή κάποια στρατηγική αποτυχία – είναι η αναγκαιότητα της κοινωνικής πολιτικής. σε ένα κοινωνικό αγαθό.

Η μη έγκριση των αυξήσεων στα τιμολόγια έχει καθηλώσει τα έσοδα, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα στα οικονομικά της εταιρείας. Και ο Διευθύνων Σύμβουλος, Χάρης Σαχίνης, πληρώνει το δικαίως το τίμημα για την ανυπαρξία και την αναποφασιστικότητα του.

Η ΕΥΔΑΠ όμως είχε ζητήσει  από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) την αναπροσαρμογή των τιμολογίων. Η αύξηση δεν ζητήθηκε για να ενισχυθούν τα κέρδη της διοίκησης ή να ανταμειφθούν οι μέτοχοι – αλλά για να διατηρηθεί η βιωσιμότητα μιας εταιρείας που αντιμετωπίζει αυξημένα λειτουργικά κόστη, πληθωριστικές πιέσεις και τεράστιες ανάγκες υποδομών.

Όμως το αίτημα παραμένει «κολλημένο» στα γρανάζια μιας δυσλειτουργικής Αρχής. Στη ΡΑΑΕΥ, τα μέλη εμφανίζονται διχασμένα, με άλλους να υποστηρίζουν τις αυξήσεις, κάποιους να τηρούν παθητική στάση και άλλους να αντιτίθενται φανατικά – χωρίς ξεκάθαρο πλαίσιο αρμοδιοτήτων και με εμφανείς προσωπικές ατζέντες.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ΕΥΔΑΠ να λειτουργεί «με το χειρόφρενο», χωρίς να μπορεί να προσαρμόσει τις τιμές των υπηρεσιών της στις πραγματικές συνθήκες. Η μη αύξηση των τιμολογίων είναι μεν φιλολαϊκή πολιτική αλλά στην πράξη πρόκειται για μια απόφαση που στραγγαλίζει την εταιρεία. Για να εξυπηρετήσει έναν πολιτικό στόχο – «να μην επιβαρυνθούν οι πολίτες» – η Πολιτεία επιτρέπει τη σταδιακή απαξίωση ενός εισηγμένου οργανισμού, εις βάρος και των επενδυτών.

Η μετοχή της ΕΥΔΑΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Οι επενδυτές έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους. Και όσο το πρόβλημα δεν λύνεται στη ρίζα του –δηλαδή με την έγκριση ρεαλιστικών τιμολογίων– η κατάσταση μόνο θα χειροτερεύει. Αν η Πολιτεία ήθελε πραγματικά να προστατεύσει τον καταναλωτή, θα αναλάμβανε το κόστος αυτής της πολιτικής μέσω κρατικών επιδοτήσεων. Όχι αφήνοντας την ΕΥΔΑΠ να βουλιάζει και μαζί της η δημόσια αξιοπιστία στις αγορές.

Ίσως το χειρότερο δεν έχει έρθει ακόμα. Γιατί η αγορά γνωρίζει πώς να τιμωρεί την αβεβαιότητα. Και αυτή τη στιγμή, η εικόνα που εκπέμπει η ΡΑΑΕΥ, το υπουργείο και η ίδια η ΕΥΔΑΠ είναι εικόνα χάους. Η πτώση της μετοχής δεν είναι απλώς μια χρηματιστηριακή εξέλιξη. Είναι το σύμπτωμα μιας βαθύτερης πολιτικής αποτυχίας. Και το ερώτημα είναι αν αυτή η καθοδική πορεία έχει πάτο – ή αν απλώς είμαστε ακόμα στην αρχή.

Διαβάστε ακόμη: