Μεταξύ των πέντε πιο πιθανών “υποψηφίων” για κίνδυνο ακραίας φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση συγκαταλέγεται η Ελλάδα, μαζί με Ιταλία, Ισπανία, Κροατία και Σλοβενία.

Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, στις ηλικίες 18 έως 64 ετών, ο κίνδυνος φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά περίπου 1%, ενώ για τις ηλικίες άνω των 65 ετών διευρύνθηκε κατά 2,5%.
Συνολικά, για το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, η αύξηση διαμορφώθηκε στο 1,5%, με το 19,2% του γενικού πληθυσμού να βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας.

Eurostat: 1 στους 5 Έλληνες σε κίνδυνο ακραίας φτώχειας

Στο γκρουπ της Ελλάδας το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας παρουσίασε εξίσου ανοδική πορεία. Ειδικότερα:
Ισπανία: Αυξήθηκε κατά 1,5% και έφθασε στο 21,2% για το σύνολο του πληθυσμού, αυξήθηκε κατά 1,5% και έφθασε στο 21,3% για τις ηλικίες 18 έως 64 ετών.
Κροατία: Αυξήθηκε κατά 1% και έφθασε στο 19,1% για το σύνολο του πληθυσμού, αυξήθηκε κατά 1% και έφθασε στο 15,4% για τις ηλικίες 18 έως 64 ετών.
Ιταλία: Αυξήθηκε κατά 0,5% και έφθασε στο 20,7% για το σύνολο του πληθυσμού, αυξήθηκε κατά 1% και έφθασε στο 21,3% για τις ηλικίες 18 έως 64 ετών.
Σλοβενία: Αυξήθηκε κατά 1% και έφθασε στο 13,4% για το σύνολο του πληθυσμού, αυξήθηκε κατά 1,5% και έφθασε στο 12,3% για τις ηλικίες 18 έως 64 ετών.

Αμετάβλητος ο κίνδυνος στο σύνολο της ΕΕ

Άνοδος σημειώθηκε και στις Πορτογαλία, Μάλτα, Βουλγαρία, Αυστρία, Ιρλανδία και Σουηδία, αλλά το ποσοστό της αύξησης ήταν μη στατιστικά σημαντικό.

Συνολικά, πάντως, στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κίνδυνος φτώχειας παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητος, κάτι το οποίο παρατηρήθηκε στο 50% των υπό εξέταση κρατών. Μάλιστα, στην Εσθονία το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, όχι απλώς δεν αυξήθηκε, αλλά μειώθηκε έως και κατά 3% για το σύνολο του πληθυσμού και έως κατά 2% για τις ηλικίες 18 έως 64 ετών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ως ποσοστό κινδύνου φτώχειας ορίζεται το τμήμα του πληθυσμού, το οποίο διαθέτει συνολικό εισόδημα και περιουσιακά στοιχεία (συμπεριλαμβανομένων των επιδομάτων και των συντάξεων) που δεν ξεπερνάει το 60% του μέσου κατά κεφαλήν ισοδύναμου εισοδήματος της χώρας.