Όταν το χρηματιστήριο ανεβαίνει και σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, κι εσύ βλέπεις τις μετοχές σου να γράφουν +30%, +50% ή και παραπάνω από την αρχή του χρόνου, υπάρχει ένα συναίσθημα που δεν λέγεται εύκολα, η απληστία. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί το μυαλό σου σού λέει «πάμε κι άλλο», αλλά η αγορά δεν έχει υπογράψει κανένα συμβόλαιο να σε αφήσει να βγάλεις κι άλλα.

Το να λέμε «θα τα κρατήσω γιατί ανεβαίνουν» είναι σαν να λες «θα οδηγήσω με 200 γιατί δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στροφή». Ωραία μέχρι να έρθει η στροφή. Μετά, τα φρένα καίνε και ο τοίχος πλησιάζει. Στο χρηματιστήριο, αυτή η «στροφή» λέγεται διόρθωση. Και δεν ρωτάει αν είσαι έτοιμος.

Η αποκομιδή κερδών – το να ρευστοποιείς μέρος των κερδών σου – δεν είναι ντροπή. Είναι επαγγελματισμός. Είναι να καταλαβαίνεις ότι κέρδος που βλέπεις στην οθόνη δεν είναι δικό σου αν δεν το περάσεις στον λογαριασμό σου. Στη θεωρία όλοι λένε «αγοράζω φθηνά, πουλάω ακριβά». Στην πράξη, όταν φτάνει η ώρα να πουλήσεις, βρίσκεις χίλιες δικαιολογίες να μην το κάνεις, «Έχει καινούρια έργα», «θα μπει σε δείκτες», «είπαν καλά λόγια στην τηλεόραση». Ε, αυτά είναι τα νανουρίσματα που σε αφήνουν μέσα όταν το πάρτι τελειώσει.

Κι ας πούμε τα πράγματα ωμά, σε μια αγορά που τρέχει μήνες ολόκληρους, οι περισσότεροι επενδυτές δεν ψάχνουν αν οι εταιρείες αξίζουν αυτές τις τιμές. Ψάχνουν απλά να βρουν ποιος θα αγοράσει μετά από αυτούς σε υψηλότερη τιμή. Κι αυτή η αλυσίδα δεν κρατάει για πάντα. Ο τελευταίος που θα μείνει να κρατάει το μπαλόνι όταν σκάσει, δεν θα έχει και πολλή όρεξη για γιορτές.

Η λύση; Δεν χρειάζεται να πουλήσεις τα πάντα και να φύγεις σαν να έρχεται καταστροφή. Μπορείς να ρευστοποιείς σταδιακά, 20% της θέσης, μετά άλλο 20% αν συνεχίσει να ανεβαίνει. Έτσι κλειδώνεις κέρδη, αλλά έχεις και συμμετοχή σε πιθανή παραπάνω άνοδο. Εναλλακτικά, μπορείς να μεταφέρεις χρήματα σε πιο «ήσυχες» μετοχές ή ακόμα και σε μετρητά, για να έχεις πυρομαχικά όταν πέσουν οι τιμές.

Το δύσκολο δεν είναι να ξέρεις τι να κάνεις. Το δύσκολο είναι να το κάνεις όταν όλα δείχνουν τέλεια. Γιατί εκεί ακριβώς η αγορά δοκιμάζει αν είσαι επενδυτής ή απλά τζογαδόρος που έτυχε να βγει μπροστά. Η διαφορά; Ο επενδυτής χτίζει στρατηγική και ξέρει ότι το κέρδος του είναι αποτέλεσμα απόφασης. Ο τζογαδόρος νομίζει ότι «έχει το χέρι» και συνεχίζει να παίζει μέχρι να τα χάσει όλα.

Και κάτι τελευταίο, η αγορά δεν σε ξέρει και δεν σε νοιάζεται. Δεν σε αγαπάει επειδή την υποστήριξες όταν ήταν χαμηλά. Αν θέλει, θα σε ανεβάσει. Αν θέλει, θα σε τσακίσει. Εσύ έχεις μόνο ένα καθήκον, να προστατεύεις το κεφάλαιό σου και τα κέρδη σου. Γιατί στο τέλος της μέρας, αυτά είναι που πληρώνουν τους λογαριασμούς, όχι τα «εικονικά» +45% που κοιτάς στην οθόνη.

Διαβάστε ακόμη: