Ο Diego Rodríguez de Silva y Velazquez θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ. Περισσότερο ήταν γνωστός για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ´. Σήμερα αναγνωρίζεται ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην ιστορία της τέχνης, με σημαντική επίδραση στη ζωγραφική του 19ου αιώνα, κυρίως στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα οι καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης – ανάμεσά τους ο Pablo Picasso και ο Salvador Dali- οι οποίοι απέδωσαν επίσης φόρο τιμής στον Ισπανό καλλιτέχνη αναπαράγοντας ορισμένους από τους διασημότερους πίνακές του.
Ο“Ερμής και Άργος” ήταν ένας από τους τελευταίους πίνακες του Velazquez, που δημιουργήθηκε μόλις ένα χρόνο πριν από το θάνατο του καλλιτέχνη. Μια ματιά σε αυτό το έργο είναι αρκετή για να αναγνωρίσει κανείς ότι κατέχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αποδεικνύουν πως βρισκόταν στο απόγειο των ταλέντων του. Σήμερα, ο εν λόγω πίνακας αποτελεί σημαντικό μέρος της συλλογής του Μουσείου Πράδο στη Μαδρίτη της Ισπανίας.
Ο Ερμής βρίσκεται στην αριστερή πλευρά, ξαπλωμένος σε ένα σκοτεινό περιβάλλον. Το φτερωτό του καπέλο είναι εξ ολοκλήρου ο τρόπος με τον οποίο οι καλλιτέχνες τον ταυτίζουν μέσα από την τέχνη, ενώ κρατά κι ένα φλάουτο. Η μουσική που παίζει έκανε τον βοσκό στα δεξιά να αποκοιμηθεί, αφήνοντας έτσι όσους προστάτευε να είναι εντελώς ευάλωτοι. Σύμφωνα με την ιστορία, ο Δίας είχε στείλει τον Ερμή για να ξεγελάσει τον βοσκό, Άργο, ώστε να αιχμαλωτίσει την Ιώ, την αγελάδα. Στην πραγματικότητα ήταν μια όμορφη νύμφη που μεταμφιέστηκε σε αγελάδα για να την κρατήσει μακριά από τον ίδιο άντρα που είχε αυτό το σχέδιο. Το παραμύθι εμφανίζεται στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και προσφέρει άφθονα ηθικά και συμβολικά μηνύματα που έχουν προσελκύσει αρκετούς καλλιτέχνες όλα αυτά τα χρόνια.
Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
