Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Ατέρμονα αδιέξοδα, έντονα συναισθήματα και αλληγορικές συνθέσεις εκφράζονται στους καμβάδες της εικαστικού, Ελένης Τσοτσορού. Έργα ρεαλιστικά, συμβολικά, ανθρωποκεντρικά, αλλά και pop με γεωμετρικά σχήματα και ισορροπία στην ένταση και το χρώμα ζωντανεύουν τα προσωπικά της αδιέξοδα.

Η Τσοτσορού αγαπά να πειραματίζεται τόσο με την θεματολογία των έργων της, όσο και με τα υλικά της. Ροδαλές παιδικές προσωπογραφίες, γυναικείες θελκτικές φιγούρες είναι κάποιες από τις δουλειές που δεν έχει εκθέσει στο κοινό, αλλά εμείς είχαμε την τύχη να δούμε στο ατελιέ. Λαβύρινθοι, θέματα από την καθημερινότητα και την φύση, άλλα ασπρόμαυρα, άλλα με χρώμα και pop στοιχεία αποδίδουν με τρόπο ειρωνικό την ανησυχία του σύγχρονου ανθρώπου για τις επιλογές και τις αποφάσεις του.

Φυσικός στο πρώτο της πτυχίο με μεταπτυχιακό στο University College London – (UCL) M.Sc στην Ακτινοφυσική επέλεξε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τις Καλές Τέχνες. Μαθήτρια στη ζωγραφική της Ρένας Παπασπύρου, στο ψηφιδωτό του Γιάννη Βαλαβανίδη, της γλυπτικής στο εργαστήριο του Θόδωρου Παπαγιάννη, πραγματικά δεν ξέρω αν με ευχαριστεί περισσότερο να συνομιλώ μαζί της για την θεωρία της τέχνης, τα εικαστικά κινήματα και τους εκπροσώπους τους ή να θαυμάζω την ευρεία γκάμα της εξαιρετικά προσεγμένης δουλειά της.

Change-of-scenery-2-Series-Pop-Angst-70x100cm-Acrylic-ink-on-canvas-2015.

-Ελένη, πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;

-Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι. Ζωγράφιζα πάντα, παρόλο που αυτό ακούγεται κάπως τετριμμένο. Με θυμάμαι να ζωγραφίζω ακόμη από το νηπιαγωγείο ή και πιο πριν. Νομίζω πως αυτό είχε κυρίως να κάνει με το πώς κοίταζα και παρατηρούσα το καθετί γύρω μου. Η ενασχόληση με τη ζωγραφική είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος να βλέπεις τα πράγματα, να παίρνεις όσα πιο πολλά στοιχεία έχει να σου δώσει η εικόνα. Αυτό συνεχίστηκε, μεγάλωνα και ζωγράφιζα, σχεδίαζα μάλλον πρέπει να πω.

Όχι ότι δεν έβαζα καθόλου χρώμα, βέβαια. Η αλήθεια είναι πώς αρχικά δεν είχα σκεφτεί να σπουδάσω ζωγραφική. Ήρθε στην πορεία, μετά από άλλες σπουδές, μεταπτυχιακά, πρακτική, διότι οι πρώτες σπουδές μου είναι στη φυσική και στην ακτινοφυσική. Έκανα την πρακτική μου στο αντικαρκινικό νοσοκομείο Άγιος Σάββας και μάλιστα πήρα και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ακτινοφυσικού/φυσικού ιατρικής.

Παρόλα αυτά η ζωγραφική με ακολουθούσε. Όταν πήρα την άδεια άσκησης επαγγέλματος ένιωθα μέσα μου ένα κενό, ένιωθα πως δεν θα ήθελα να είναι αυτή από δω και πέρα η ζωή μου. Αποφάσισα λοιπόν να δώσω εξετάσεις στην ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών, όπου και πέτυχα μετά από εντατικό φροντιστήριο μιας χρονιάς και κατατακτήριες εξετάσεις. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ πραγματικά, να αφιερώσω δηλαδή τον χρόνο που χρειάζεται για να εξελιχθείς και να οργανώσεις τη σκέψη σου, έτσι ώστε να ξεκινήσεις την πορεία σου σαν καλλιτέχνης.

Διότι η διαφορά ενός εικαστικού καλλιτέχνη από τους υπόλοιπους ανθρώπους, δεν είναι η ικανότητα να σχεδιάζει διαφορετικά, είναι το χάρισμα να βλέπει διαφορετικά, να παρατηρεί και να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη φόρμα το σχήμα και το χρώμα, τα υπόλοιπα ακολουθούν. Ήταν λοιπόν μία διαδικασία συνεχής που απλά με υπομονή και διαρκή προσπάθεια εξελίχθηκε σε επαγγελματική απασχόληση.

-Σε εμπνέει η ποίηση και η μουσική στη ζωγραφική; Είναι όλα αυτά αλληλένδετα;

-Η μουσική, η ζωγραφική, η ποίηση κι η λογοτεχνία έχουν κοινά στοιχεία. Εξάλλου σε κάθε εποχή υπάρχουν και τα αντίστοιχα ρεύματα σε όλες τις τέχνες. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία, η επιστήμη και φιλοσοφία της εποχής επηρεάζουν τις τέχνες, οι οποίες πάντα αντανακλούν το πνεύμα του καιρού τους. Ωστόσο δεν ακούω συχνά μουσική για να ζωγραφίσω. Συνήθως επιλέγω την ησυχία, η μουσική μου προκαλεί πολύ δυνατά συναισθήματα και με επηρεάζει, δυσκολεύομαι να ζωγραφίσω διότι αφιερώνομαι στο άκουσμα της και αφαιρούμαι.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ArtViews.gr