Ένα πρόβλημα που κρατάει δεκαετίες και δείχνει ότι, παρά τις μεμονωμένες συνήθως προσπάθειες, τα παραγόμενα αγροτο-γεωργικά προϊόντα της χώρας δεν βρίσκουν την ανάλογη υποδομή επεξεργασίας ή συσκευασίας, είναι αυτό που συμβαίνει για μία ακόμα χρονιά με το ελληνικό λάδι.
Η χρονιά φέτος, όπως λένε οι παραγωγοί, ήταν από τις καλύτερες, μεγάλη η συγκομιδή, αλλά, δυστυχώς, η εικόνα παραμένει η ίδια.
Κεντρική διαχείριση έπαψε εδώ και χρόνια να υπάρχει, μετά το ναυάγιο της “Ελαιουργικής”, συνολική εικόνα δεν έχει ούτε το αρμόδιο υπουργείο, οι παραγωγοί προσπαθούν μόνοι τους είτε σε ομάδες να βρουν λύσεις, αλλά το μεγάλο πρόβλημα παραμένει: οι εξαγωγές χύμα λαδιού στην Ιταλία κυρίως και λιγότερο στην Ισπανία, συνεχίζονται και κάποιες από αυτές τις ποσότητες τις βάζουμε ακόμα και στην κουζίνα μας, σε πολυτελείς εισαγόμενες συσκευασίες.
Τι φταίει άραγε, πέραν της κακοδαιμονίας και του κακού παρελθόντος που άφησε η διαχείριση από την τριτοβάθμια συνεταιριστική οργάνωση, την περίφημη “Ελαιουργική” της παντοκρατορίας Γαβαλά, επί ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο; Ελαιοτριβεία υπάρχουν πολλά μεν, όχι όμως όλα σύγχρονα και αξιόπιστα, δυστυχώς.
Οι επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα, καθοριστικό για την αξιοποίηση του πλούτου της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας, δυστυχώς δεν είναι αποδοτικές ούτε της…μόδας.
Έγιναν κάποιες προ μερικών ετών και τέλος. Αλλά, υπάρχει το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, ότι δεν υπάρχουν τα κατάλληλα και σύγχρονα εμφιαλωτήρια, που θα μπορούσαν να υποδεχτούν την σοδειά ομάδων παραγωγών και να την αξιοποιήσουν με σύγχρονες συσκευασίες είτε μόνο με ελαιόλαδο είτε με μίξεις άλλων προϊόντων που ζητάει η σύγχρονη γαστρονομία.
Τέτοια προϊόντα, που παράγονται και στη χώρα μας, αλλά σε μικρές μόνο ποσότητες και σε λίγα εμφιαλωτήρια, γίνονται ανάρπαστα στις διεθνείς αγορές. Το θέμα είναι ότι τέτοιου είδους μηχανήματα αφενός κοστίζουν ακριβά, αφετέρου οι παραγγελίες τους κάνουν 1-3 χρόνια να κατασκευαστούν, να εισαχθούν και να τοποθετηθούν.
Ακόμα, όμως και έτσι αν υπήρχε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα επιδοτήσεων και ενισχύσεων, ενθαρρύνοντας ομάδες παραγωγών και ελαιοκαλλιεργητών να προχωρήσουν, θα μπορούσε σε έναν χρονικό ορίζοντα πενταετίας να καλύψει όλη την εγχώρια παραγωγή και οι εξαγωγές προϊόντων ελαιόλαδου να εισφέρουν πολύ μεγάλα ποσά στην ελληνική οικονομία. Αλλά, είπαμε, εδώ ο κάθε υπουργός στο αρμόδιο υπουργείο ξέρει ότι είναι αναλώσιμος και πολύ λίγο σκέφτεται την εφαρμογή μακροπρόθεσμων προγραμμάτων, μέχρι να έρθει ο επόμενος…
Tην πρώτη θέση στον κόσμο κατέκτησε η Ελλάδα σε γαστρονομικό διαγωνισμό
Σε συνέχεια των όσων σας ανέφερα για την τύχη του ελαιόλαδου στη χώρα μας και κατά πόσο εκλείπουν οι οργανωμένες προσπάθειες από την πολιτεία και τα συναρμόδια υπουργεία, για την αξιοποίηση αυτού του θησαυρού που δώρισε στον τόπο μας η φύση, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ σε ένα γεγονός που πιστοποιεί απόλυτα την υπεροχή της εγχώριας παραγωγής μας, έναντι της παραγωγής άλλων χωρών.
Βέβαια, τίποτα δεν γίνεται από μόνο του και οι ατομικές ή και οι ολίγες συνολικές προσπάθειες αξιοποίησης του προϊόντος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, επιβεβαιώνουν ότι μπορούν να γίνουν πάρα πολλά, αλλά μόνο με επίμονες και συλλογικές προσπάθειες, γνώση και μεράκι, αλλά και στήριξη στην πράξη και με προγράμματα από την πλευρά των αρμόδιων φορέων και υπουργείων
Ιδού, λοιπόν, τα πολύ ευχάριστα για το ελληνικό λάδι. Η Παγκόσμια Ένωση Συγγραφέων, Δημοσιογράφων Οίνων και Ποτών, συγκεντρώνει κάθε χρόνο και κατατάσσει όλα τα ελαιόλαδα που έχουν διακριθεί σε 32 αναγνωρισμένους διεθνείς διαγωνισμούς σε όλες τις ηπείρους, για την ποιότητα αλλά και τη γεύση τους, με τη μέθοδο της τυφλής γευσιγνωσίας, βάσει των κανόνων του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιόλαδου.
Την 1η θέση στον κόσμο για το 2022, ανάμεσα σε 38 χώρες και 18.312 ελαιόλαδα, ως εταιρεία – παραγωγός gourmet ελαιόλαδων, κατέκτησαν οι βιολογικοί ελαιώνες Σακελλαρόπουλου, από την Σπάρτη Λακωνίας, ενώ βραβεύτηκαν με την 1η,2η,3η και 4η θέση, στα TOP 5 Flavored Oils of the World 2022, για την ποιότητα και τη γεύση τους!!
Έχουν σημασία τα όσα είπε ο Γιώργος Σακελλαρόπουλος, της ομώνυμης επιχείρησης και μεταφέρω ορισμένες από τις δηλώσεις του: “Τα ελαιόλαδα μας τα 5 τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί 4 φορές στην πρώτη θέση του κόσμου, κάτι που δεν έχει συμβεί με άλλον ελαιοπαραγωγό σε παγκόσμιο επίπεδο στην κατηγορίας μας…
Μέσα σε 31 χρόνια, εξελισσόμαστε, προχωράμε σε καινοτομίες και σε νέους τομείς της ελαιοκομίας, στην παραγωγή ελαιόλαδου υψηλής ποιότητας, σε πρωτότυπα βιολογικά και gourmet προϊόντα ελαιόλαδου και επιτραπέζιας ελιάς, φτάνοντας στην Αναγεννητική καλλιέργεια.
Στόχος μας να συμβάλλουμε, προκειμένου η χώρα μας και το “ελληνικό ελαιόλαδο” να συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στον χάρτη της παγκόσμιας ελαιοκομίας».
Τι άλλο να προσθέσεις, παρά μόνο να επισημάνεις ότι η πολιτεία δια των φορέων της είναι απούσα από αυτές τις προσπάθειες και τις παγκόσμιες διακρίσεις, την ίδια ώρα που τόνοι χύμα λαδιού φεύγουν για Ιταλία και Ισπανία…
Διαβάστε ακόμη:
