Στον νέο νόμο που πέρασε πριν μερικές ημέρες (5072/2023) και ειδικότερα στα άρθρα 115 και 116, όπως αναφέρουν μεγάλα δικηγορικά γραφεία, εισήχθησαν νέες δυσμενείς ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες, που τους στερούν κάποια από τα λίγα μέσα άμυνας που τους έχουν απομείνει.
Οι ρυθμίσεις αυτές, ευνοϊκές για τους servicers, δηλαδή, τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων και τα funds που εκπροσωπούν, έρχονται σε αντίθεση με όλο τον σκοπό του νόμου, που υποτίθεται ότι ψηφίστηκε για να επιτύχει συνθήκες ενημέρωσης και διαφάνειας και μεγαλύτερη προστασία για τους δανειολήπτες, απέναντι στις καταχρηστικές συμπεριφορές των πιστωτών τους.
Με τις συγκεκριμένες διατάξεις, όπως εξηγούν έμπειροι νομικοί, αφενός δίνεται τέλος σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση της νομιμοποίησης των servicers να προβαίνουν σε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης (πλειστηριασμούς κατασχέσεις κλπ) για λογαριασμό των funds που κατέχουν τα κόκκινα δάνεια και αφετέρου, τους δίνεται η δυνατότητα να πιέζουν δανειολήπτες που κινδυνεύουν να χάσουν ακίνητα και έχουν προσφύγει στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, ώστε να λαμβάνουν προκαταβολή, έως και 10% από το συνολικό ποσό που έχει ορισθεί ότι θα πληρώσουν οι οφειλέτες με βάση τον εξωδικαστικό μηχανισμό.
Ειδικότερα, με το άρθρο 115 αποστερούνται οι δανειολήπτες από την δυνατότητα να προβάλλουν λόγους ανακοπής που πολύ συχνά γίνονταν δεκτοί από τα δικαστήρια και οδηγούσαν στην ακύρωση των ενεργειών των πιστωτών.
Ενώ, με το δε άρθρο 116 δίνεται η δυνατότητα στους servicers να πιέζουν για προκαταβολή 10% έναν δανειολήπτη, ακριβώς τη στιγμή που έχει καταφέρει να «παγώσει» έναν πλειστηριασμό μέσω μιας ρύθμισης που έχει επιτύχει με τον εξωδικαστικό μηχανισμό, οδηγώντας τον ξανά σε αδιέξοδο.
Αυτό προφανώς θα οδηγήσει πολλούς δανειολήπτες σε απώλεια της ρύθμισης που είχαν πετύχει, αδυνατώντας να καταβάλλουν το 10%.
Είναι, πάντως, εξόχως ενδιαφέρον ο τρόπος που πέρασαν αυτές οι διατάξεις.
Ενώ το υπουργείο Οικονομικών κατέθεσε ογκώδες ν/σ για τους servicers, δεν ενσωμάτωσε αυτές τις διατάξεις ούτε στο κείμενο του ν/σ που δόθηκε στη διαβούλευση, ούτε καν στο κείμενο που έφτασε στη Βουλή, αλλά το έφερε με μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής κατά το στάδιο της ψήφισης. Έτσι, ο χρόνος ελέγχου της τροπολογίας περιορίστηκε στο ελάχιστο, όπως και η δημοσιότητα γύρω από τις επίμαχες διατάξεις.
Προβλέπω μελλοντικά σοβαρά επεισόδια με εξώσεις, μετά από όλα αυτά και μακάρι να διαψευστώ…
