Χθές ο πρόεδρος της Τουρκίας σε δριμύτατο τόνο εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της Άγκυρας για την ομιλία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ.

Ουσιαστικά αναφερόταν πολύ περισσότερο στην απήχηση που είχε αυτή η ομιλία στους γερουσιαστές που χειροκροτούσαν επανειλημμένως τον πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πλέον «ο Μητσοτάκης δεν υπάρχει για τον Ερντογάν».

Στην ομιλία αυτή ο κ. Ερντογάν κατέστησε σαφές ότι η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ Τουρκία θεωρεί απειλή τις βάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα.

Η στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά έχει ιδιαίτερη σημασία. Η Άγκυρα, με την αιτιολογία της στήριξης στην τρομοκρατία, λέει σε κάθε τόνο και με κάθε αφορμή, ότι θα ασκήσει βέτο στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με Φινλανδία και Σουηδία, επισημαίνοντας ότι απαιτεί και την άρση των περιορισμών σε εξαγωγή όπλων προς την Τουρκία απο αυτές τις χώρες.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα δεν είναι αν πρόκειται για μέρος ανατολίτικου παζαριού εν όψει της ένταξης αυτών των χωρών για να καμφθεί η αντίσταση των Ηνωμένων Πολιτειών στην εφαρμογή των κυρώσεων CAATSA (νόμος του 2017 Countering America’s Adversaries Through Sanctions που προβλέπει πιο αυστηρές κυρώσεις εναντίον ορισμένων χωρών).

Αλλά πώς μπορεί να μαζευτεί αυτή η κατάσταση, ακόμη και να ικανοποιηθούν κάποια ή και όλα τα αιτήματα της Άγκυρας. Πόσο μάλλον αν δεν αποδώσει κάτι το ανατολίτικο παζάρι.