Το DogPhone, όπως ονομάζεται, βασίζεται στην ιδέα της Ilyena Hirskyj-Douglas, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Η επιστήμονας εμπνεύστηκε την ιδέα αυτή, όταν παρατήρησε ότι στην τρέχουσα αγορά τεχνολογίας για κατοικίδια ζώα, η εμπειρία του χρήστη επικεντρώνεται στον ιδιοκτήτη και όχι στον σκύλο. Αφού ανέπτυξε και δοκίμασε το πρωτότυπο, η ερευνήτρια δημοσίευσε τα ευρήματά της σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα της Ένωσης Μηχανημάτων Υπολογιστών (ACM).

«Κανείς δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο στο παρελθόν», δήλωσε η Hirskyj-Douglas στο CNN.

Με τη βοήθεια ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Aalto στη Φινλανδία, η Hirskyj-Douglas δημιούργησε το DogPhone – έναν αισθητήρα κρυμμένο μέσα σε μια μπάλα που ενεργοποιεί μια βιντεοκλήση από έναν υπολογιστή, κάθε φορά που κινείται. Ο Ζακ, το 10χρονο μαύρο λαμπραντόρ της ερευνήτριας, παρείχε άφθονη έμπνευση στην ανάπτυξη της συσκευή επικοινωνίας.

Αν και δεν είναι απολύτως σίγουρη ότι ο Ζακ γνώριζε ότι την καλούσε κάθε φορά που έπαιζε με τη μπάλα, η Hirskyj- Douglas δήλωσε ότι δεν τον εκπαίδευσε ποτέ να τη χρησιμοποιεί.

Η ερευνήτρια πιστεύει ότι χρειάζεται να αναπτυχθεί περισσότερη τεχνολογία για σκύλους στην αγορά καθώς η υπάρχουσα έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα. «Αντιμετωπίζουμε τους σκύλους σαν να μην έχουν καμία αυτενέργεια. Τα ζώα που έχουμε στη ζωή μας είναι πολύ πιο έξυπνα και αξίζουν καλύτερη τεχνολογία από αυτή που έχουμε γι’ αυτά», πρόσθεσε.

Μέχρι το τέλος του πειράματος, ο Ζακ έφτασε να την καλεί στο τηλέφωνο μέχρι και πέντε φορές την ημέρα. Κάποιες φορές όμως, όταν προσπαθούσε να τον καλέσει εκείνη, ο Ζακ δεν απαντούσε, κάτι που μπορούσε να κάνει μετακινώντας την μπάλα. Η Hirskyj-Douglas είπε στο CNN ότι άρχισε να περιμένει κλήσεις από τον σκύλο της σε συγκεκριμένες ώρες και ανησυχούσε όταν εκείνος δεν της τηλεφωνούσε.

Η ερευνήτρια δήλωσε ότι θα συνεχίσει να διερευνά τις συσκευές με επίκεντρο τον σκύλο και ότι θα ήθελε πολύ να συνεργαστεί με οργανισμούς για την εφαρμογή τους.