Η σχέση ποδοσφαίρου και μουσικής είναι πολυεπίπεδη. Από μεγάλους καλλιτέχνες που είναι φανατικοί οπαδοί ομάδων όπως ο Στιβ Χάρις των Iron Maiden κι ο Έλτον Τζον που αγόρασε την αγαπημένη του ομάδα μέχρι ποδοσφαιριστές που έκαναν παράλληλη καριέρα ως τραγουδιστές, όπως ο δικός μας “Μόνο” Μπούργος, ή ο “μεταλάς” Νταρίο Ντουμπουά που κατέβαινε να παίξει με βαμμένο πρόσωπο λες και πήγαινε σε συναυλία, οι ιστορίες είναι πολλές. Καμία όμως ίσως, δεν έχει μια τόσο έντονη σχέση όσο η ιστορία αγάπης ανάμεσα στο διάσημο γερμανικό συγκρότημα Die Toten Hosen και την αγαπημένη τους ομάδα, τη Φορτούντα Ντίσελντορφ.
Γερμανία, δεκαετία του 1980. Στο Ντίσελντορφ, μια πόλη κοντά στο εκατομμύριο που ανήκει όμως στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή της Ρηνανίας-Ρουρ με ένα σωρό πόλεις σε κοντινή απόσταση, όπως Λεβερκούζεν, Γκελζενκίρχεν, Βόννη, Ντόρτμουντ, Κολωνία, Μένχενγκλάντμπαχ, Ντούισμπουργκ που φτιάχνουν ένα κέντρο περίπου 11 εκατομμυρίων κατοίκων σήμερα, η πανκ ροκ σκηνή ζει και αναπνέει στο μπαρ Ράτινγκεν Χοφ.
Εκεί, το 1982, θα στηθεί μια μπάντα αυτοδίδακτων μουσικών με το όνομα Die Toten Hosen που στην κυριολεξία σημαίνει “τα πεθαμένα παντελόνια”, αλλά κάνει λογοπαίγνιο στα γερμανικά με το “δεν γίνεται τίποτα/παίζει βαρεμάρα”, ενώ η μπάντα έχει κλείσει πλέον τα 40 χρόνια ζωής.
Μια μπάντα που παρά τον γερμανικό στίχο της, κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια της χώρας της, να συνεργαστεί με αρκετά ξένα συγκροτήματα, να παίξει support στους U2 στη τουρνέ τους Zoo, να ανοίξει πριν τους Rolling Stones, να παίξει μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες κόσμο τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ν. Αμερική.
Όπως φαντάζεται κανείς, η θεματολογία τους έχει να κάνει με τα αντίστοιχα ζητήματα που απασχολούν τη συγκεκριμένη μουσική σκηνή, με ιδιαίτερη έμφαση στην άνοδο του ναζισμού και της ξενοφοβίας, αλλά και ένα σωρό άλλα κοινωνικά θέματα.
Πέρα από τις κοινωνικές τους ανησυχίες και την αγάπη για τη μουσική, υπάρχει κάτι ακόμα που ενώνει τα μέλη του συγκροτήματος (που σε πολύ μεγάλο βαθμό παραμένουν τα ίδια από τότε). Η λατρεία για την τοπική ομάδα, τη Φορτούνα, καθώς οι Die Toten Hosen ενσαρκώνουν με τον καλύτερο τρόπο το αγγλικό “support your local team”.
Όσο πιο ολντ-σκουλ γίνεται
Η Φορτούνα του Ντίσελντορφ μπορεί να μην είναι η πιο μεγάλη ομάδα της Γερμανίας, έχει όμως τη δική της σημαντική ιστορία. Ένα πρωτάθλημα Γερμανίας, δύο κύπελλα και μια συμμετοχή στον τελικό του Κυπελλούχων του 1979, όταν στη Βασιλεία της Ελβετίας έπαιξε ένα σπουδαίο ματς απέναντι στην Μπαρσελόνα του Ρέσακ.
Η ιστορία του συλλόγου έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα, με την ομάδα να παίζει σε όλες τις κατηγορίες της χώρας, να γνωρίζει καλές και κακές εποχές, με τις τελευταίες να συνοδεύονται και από εξωαγωνιστικά ζητήματα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Φορτούνα Ντίσελντορφ αντιμετωπίζει σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Τα μέλη του συγκροτήματος δεν μπορούν να παραμείνουν αμέτοχα στο δράμα της αγαπημένης τους ομάδας. Αποφασίζουν ένα μέρος των εσόδων από τα εισιτήρια των συναυλιών τους να πηγαίνουν στην ομάδα.
Ένα μάρκο για τη Φορτούνα. Φυσικά αυτό μπορεί να αρέσει πολύ στον κόσμο του Ντίσελντορφ, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι τόσο εύπεπτο για κατοίκους άλλων πόλεων που υποστηρίζουν τις δικές τους ομάδας. Ο μπασίστας του συγκροτήματος Αντρέας Μιούρερ θυμάται τον κόσμο σε αρκετά live να γιουχάρει, με αποκορύφωμα το κοινό στην Κολωνία.
Αυτά τα 35 χιλιόμετρα περίπου που χωρίζουν τις δύο πόλεις δεν είναι χιλιόμετρα αμοιβαίας αγάπης προς τον γείτονα, είναι χιλιόμετρα τοπικής ποδοσφαιρικής κόντρας. Το συγκρότημα δεν πτοείται πάντως και δεν αλλάζει το σχέδιό του.
Το ποσό που συγκεντρώνεται είναι αρκετά σημαντικό, περίπου κοντά στα 200 χιλιάδες γερμανικά μάρκα.
Η Φορτούνα τα χρησιμοποιεί για δύο παίκτες, τη μεταγραφή του Γκανέζου αμυντικού Άντονι Μπαφόε που έρχεται από τη γειτονική Φορτούνα της Κολωνίας και θα παίξει μπαλίτσα για τρία χρόνια στον σύλλογο, πριν συνεχίσει την καριέρα του στη Γαλλία και τις Μετς και Νις.
Ο δεύτερος είναι ο ταλαντούχος επιθετικός Όλιβερ Γκενς για τον οποίο χρειάζονται χρήματα ώστε να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Μια τουρνέ, δύο παίκτες. Καθόλου άσχημα.
Μερικά χρόνια αργότερα, στις αρχές αυτού του αιώνα, η Φορτούνα ζει τις πιο δύσκολες στιγμές της. Φτάνει να παίζει στο τοπικό της Ρηνανίας-Βεστφαλίας (μιας ποδοσφαιρομάνας περιοχής της χώρας), στην 4η κατά σειρά κατηγορία της ιεραρχίας του γερμανικού ποδοσφαίρου. Η πορεία είναι ασορτί με την οικονομική κατάσταση του συλλόγου.
Όπως φαντάζεται κανείς, μια πανκ μπάντα δεν είναι και πολύ υπέρ του καταναλωτισμού και των διαφημίσεων. Αλλά οι Toten Hosen κάνουν την καρδιά τους πέτρα, καθώς η ομάδα απειλείται με λουκέτο και απώλεια της άδειάς της. Ουσιαστικά με διάλυση.
Η καθοδική πορεία του συλλόγου από το 1980 και μετά φτάνει στο αποκορύφωμά της και είναι η μουσική που θα σταματήσει τον κατήφορο.
Η μπάντα «συνεδριάζει» και το παίρνει απόφαση. Η σωτηρία της Φορτούνα έρχεται πάνω από όλα. Τα μέλη της αποφασίζουν να γίνει το συγκρότημα χορηγός του συλλόγου.
Για να το κάνουν αυτό επικοινωνούν και έρχονται σε συμφωνία με τη ζυθοποιία της περιοχής Ντίμπελς, που είναι σπόνσορας της Μπορούσια Γκλάντμπαχ.
Το συγκρότημα δεν έχει δεχτεί ποτέ κάποιον σπόνσορα σε τουρνέ του, είναι κάτι εντελώς αντίθετο στην κουλτούρα του, αλλά αυτή τη φορά το κάνει. Η χορηγία της τουρνέ φέρνει αρκετά χρήματα και όλα πάνε για τη σωτηρία της ομάδας.
Αλλά η μπάντα δεν μένει εκεί. Βάζει το όνομά της (το σήμα της για την ακρίβεια) στη φανέλα του συλλόγου για δυο σεζόν.
Κάτι που δεν φέρνει μόνο πωλήσεις από τον κόσμο της ομάδας, αλλά και στο πολύ ευρύτερο κοινό που αγαπά τα πανκ ροκ τραγούδια που βγάζουν οι Toten Hosen (προφανώς εξαίρεση αποτελούν οι φίλοι της Κολωνίας και οι φίλοι άλλων ομάδων, αλλά η μπάντα αφ’ ενός είναι δημοφιλής και εκτός Γερμανίας και παράλληλα ένα σημαντικό κομμάτι των θαυμαστών της δεν ασχολείται με την μπάλα, αλλά σίγουρα θέλει μια αναμνηστική φανελίτσα με το όνομα του συγκροτήματος).
Οι φανέλες μοσχοπουλάνε. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, το ποσό που χαρίζει η μπάντα στην ομάδα είναι περίπου στο 1 εκατομμύριο. Η Φορτούνα σώζεται χάρη στα παλικάρια των Toten Hosen.
Η ομάδα βελτιώνεται σταδιακά, θα επιστρέψει και στα σαλόνια της Μπουντεσλίγκα. Το 2012 το συγκρότημα γίνεται επίτιμο μέλος της ομάδας. Τα προβλήματα βέβαια πάντα θα υπάρχουν και το συγκρότημα θα είναι πάντα εκεί. Το 2019 ο σύλλογος έχει ανάγκες και αποκτά εκ νέου μια φανέλα Die Toten Hosen. Μία νέα συνεργασία προκύπτει.
Η ομάδα βγάζει ειδική φανέλα χωρίς σπόνσορα, μόνο με το σήμα του συγκροτήματος και τον τίτλο ενός τραγουδιού τους. Είναι για μια ακόμα φορά για καλό σκοπό, για να βοηθήσει το κλαμπ.
Το γεγονός ότι κάνει ντεμπούτο σε αγώνα με την Μπάγερν, δίνει ακόμα μεγαλύτερη χαρά στο συγκρότημα που δεν χωνεύει καθόλου τους Βαυαρούς μόνιμους πρωταθλητές Γερμανίας.
Τα χρήματα πηγαίνουν στις ακαδημίες του συλλόγου και η φανέλα γράφει πάνω “όλα από αγάπη”. Η φανέλα εξαντλείται σε ελάχιστες ημέρες. Ο σύλλογος φτιάχνει μια συλλογή-συνεργασία και ξαναβγάζει την ιστορική φανέλα του 2001, καθώς και άλλα προϊόντα με τα έσοδα να συνεχίζουν να πηγαίνουν στις ακαδημίες της ομάδας.
Οι Die Toten Hosen δεν είναι απλά κάποιοι διάσημοι οπαδοί ενός συλλόγου. Αποτελούν κομμάτι της κουλτούρας του, της ταυτότητάς του, αλλά και της ίδιας της πόλης, αφού έχουν βοηθήσει και την τοπική ομάδα χόκεϊ. Και η αγάπη τους για την μπάλα είναι πολύ μεγάλη.
Το 2000 βγάζουν το τραγούδι “Μπάγερν” και πριν αρχίσει κανείς να τους κατηγορεί για “glory hunters”, ενημερώνουμε ότι το τραγούδι είναι εναντίον της πιο επιτυχημένης γερμανικής ομάδας.
Οι στίχοι λένε “Πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν, πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν. Αλλά ένα πράγμα γνωρίζω σίγουρα. Δεν θα πάω ποτέ στην Μπάγερν“, ενώ καταφέρονται και κατά του Ούλι Χένες (που φυσικά απαντά με όχι κολακευτικά λόγια για την μπάντα). Όπως παραδέχτηκε και ο τραγουδιστής Καμπίνο το 2012, από την κυκλοφορία εκείνου του άλμπουμ και μετά, οι πωλήσεις του συγκροτήματος στα νότια μειώθηκαν πολύ, οι οπαδοί της Μπάγερν δεν συγχωρούν.
Στο γήπεδο της Φορτούνα τα τραγούδια των Toten Hosen παίζουν συνέχεια, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια τα γκολ της ομάδας συνοδεύονται στην οθόνη του γηπέδου με το τραγούδι τους Strom:
