Δίδυμοι πύργοι 11/09/2001: Η μέρα που πάγωσε ο πλανήτης-Μικρές ιστορίες. Ήταν η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ δέχθηκαν ξένη επίθεση στο ηπειρωτικό έδαφός τους. Το φονικότατο τρομοκρατικό χτύπημα προκάλεσε τον θάνατο σχεδόν 3.000 ανθρώπων, τον τραυματισμό 6.000 ατόμων, ανυπολόγιστες καταστροφές και θεωρίες συνωμοσίας που τροφοδοτούνται μέχρι σήμερα.

Δίδυμοι πύργοι: Ο παράγοντας της τύχης

Ο Τζον Ο’ Νιλ πέρασε τη ζωή του καταδιώκοντας τρομοκράτες ως υπάλληλος του FBI. Δύο εβδομάδες πριν από την επίθεση αποσύρθηκε από την υπηρεσία, για να εργασθεί ως υπεύθυνος ασφαλείας στους δίδυμους πύργους. Ο άλλοτε διώκτης των τρομοκρατών έπεσε θύμα τους.

Ο Αυστραλός παγκόσμιος πρωταθλητής στην κολύμβηση, Ιαν Θορπ, ξύπνησε νωρίς την περασμένη Τρίτη. Ηταν αποφασισμένος να ανέβει στον τελευταίο όροφο του WTC για να απαθανατίσει τη θέα. Την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησε ότι ξέχασε τη φωτογραφική του μηχανή. Γύρισε πίσω στο ξενοδοχείο του. Η ασθενής του μνήμη τον έσωσε.

Η Γιουγκοσλάβα, Λιλιάνα Ζιβάνοβιτς, είχε νωπό ακόμη στη μνήμη της τον ήχο των νατοϊκών μαχητικών αεροσκαφών. Μόλις άκουσε την πρώτη έκρηξη, βγήκε τρέχοντας από το κτίριο. Γλίτωσε και τις δύο φορές, αλλά η μαρτυρία της, που εξισώνει τις δύο επιθέσεις, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους εγχώριους απολογητές των τρομοκρατών.

Ο Κρίστοφερ Νιούτον ήταν πρόεδρος της εταιρείας Work/Life Benefits. Πάντα προσπαθούσε να συμβιβάσει τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις με την οικογενειακή του ζωή. Μετεγκατέστησε την έδρα τής εταιρείας στη Βιρτζίνια, όπου διαμένει, για να αποφύγει τις συχνές αεροπορικές πτήσεις. Επιβιβάσθηκε στη μοιραία πτήση, που κατέπεσε στην Πενσυλβάνια.

Ο Ντέιβιντ Αλγκερ, αδερφός του ιδρυτή της επενδυτικής Φρεντ Αλγκερ, ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το νέο γραφείο του, που είχε εντυπωσιακή θέα: βρισκόταν στον 93ο όροφο των δίδυμων πύργων. Την Τρίτη επρόκειτο να το εγκαινιάσει, γι’ αυτό πήγε νωρίς στη δουλειά.

Η 22χρονη Λίζα Φροστ ήθελε να παρατείνει την παραμονή της στη Βοστώνη. Αποφοίτησε τον Μάιο με άριστα από το Κολέγιο της Βοστώνης, αλλά αποφάσισε να επιστρέψει στους γονείς της στην Καλιφόρνια οικονομικά ανεξάρτητη. Εργάσθηκε όλο το καλοκαίρι, και την Τρίτη λίγο προτού απογειωθεί το αεροπλάνο της, τηλεφώνησε τη μητέρα της για να της πει ότι «την αγαπάει πολύ και θα τη δει σύντομα». Λίγο αργότερα η πτήση 175 της «Γιουνάιτεντ Αιρλάινς» σφηνώθηκε στο νότιο πύργο.

Σπαραξικάρδιες είναι οι διηγήσεις ανθρώπων, που αναζητούν τους συγγενείς τους αναρτούν και διανέμουν φυλλάδια με τη φωτογραφία τους, τρέχουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, συμπληρώνουν έγγραφα, υποβάλλονται σε ανακρίσεις. Και δεν σταματούν στιγμή να μιλάνε για τον χαμό, για τον πόνο, για την απόγνωση. «Ο αδερφός μου ήταν στον 95ο όροφο. Τηλεφώνησε στην αδερφή μας, μόλις το αεροπλάνο συνετρίβη στον πύργο. Είπε ότι ο καπνός έμπαινε μέσα, ήταν σε ένα γωνιακό γραφείο.

Δεν θα τα κατάφερνε. Ηθελε απλά να της πει ότι την αγαπάει», ανέφερε ο Χάουαρντ Λούτνικ, ο οποίος σε αντίθεση με τον αδερφό του κατόρθωσε να εγκαταλείψει το φλεγόμενο κτίριο. Το σοκ τού στέρησε τη λογική. Συνέχισε να περπατάει άσκοπα επί τέσσερις ώρες, χωρίς να ενημερώσει τη γυναίκα του ότι είναι καλά.

«Είναι δυνατός άνθρωπος. Δεν θα μας εγκατέλειπε. Ούτε κι εγώ θα τον εγκαταλείψω», υποσχέθηκε η Ζανίν Ναρντόν και άρχισε να διανέμει φυλλάδια με τη φωτογραφία του αδερφού της, Μάριο. Στον σταθμό του μετρό στο Μπρούκλιν τοιχοκόλλησε μία αφίσα με τα χαρακτηριστικά του.

Τραυματικές μνήμες

Ο χρηματιστής, Κλέμαντ Λιούιν, είδε από το παράθυρό του ανθρώπους να πηδούν από τον 80ό όροφο των πύργων. Μία γυναίκα κι ένας άνδρας κρατιόντουσαν χέρι χέρι, όταν πήδηξαν στο κενό. «Εχω τραυματισθεί για όλη μου τη ζωή. Αυτός ήταν ο πατέρας κάποιου, εκείνη η αδερφή κάποιου άλλου», είπε με λυγμούς.

Δίδυμοι πύργοι: Οι ήρωες της μεγάλης τραγωδίας

Ο 38χρονος Τόμας Μπάρνετ, διευθύνων σύμβουλος σε εταιρεία κατασκευής ιατρικού εξοπλισμού, και ο 31χρονος Τζέρεμι Γκλικ, εργαζόμενος σε μια επιχείρηση για το Ιντερνετ, ήταν δύο από τους 45 επιβάτες του Μπόινγκ 757 της United Airlines, που κατέπεσε στο Πίτσμπουργκ, το μόνο από τα τέσσερα «αεροπλάνα-βόμβες» που έχασε τον στόχο του, στις τρομοκρατικές επιθέσεις της Τρίτης, στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον.

Το πιθανότερο είναι ότι οι δύο νεαροί άνδρες δεν θα είχαν σκεφτεί ποτέ, μέσα στην καθημερινότητά τους, ότι μια μέρα θα επιδείκνυαν απαράμμιλη αυτοθυσία και, αψηφώντας τον κίνδυνο και τον θάνατο, θα πέθαιναν σαν ήρωες. Ακόμη και τη στιγμή, που αποφασισμένοι να «κάνουν κάτι», επιτέθηκαν μαζί με κάποιους από τους συνεπιβάτες τους εναντίον των αεροπειρατών-τρομοκρατών, εμποδίζοντάς τους να οδηγήσουν το αεροσκάφος στον αρχικό στόχο τους, κάτι τέτοιο θα πρέπει να ήταν το τελευταίο πράγμα που περνούσε απ’ το μυαλό τους.

Μιλούσαν με τους συγγενείς τους πριν πέσουν 

Σύμφωνα με τα λεγόμενα των οικείων τους, με τους οποίους επικοινώνησαν μέσω του κινητού τηλεφώνου τους, ενώ ήδη είχε εκδηλωθεί η αεροπειρατία, οι δύο άνδρες είχαν αποφασίσει μαζί και με άλλους συνεπιβάτες τους να αντεπιτεθούν στους τρομοκράτες, καθώς γνώριζαν ήδη τι είχε συμβεί με τα άλλα τρία αεροπλάνα. Αν και οι ομοσπονδιακές αρχές δεν έχουν αποκλείσει ακόμη το ενδεχόμενο το μοιραίο αεροσκάφος να κατερρίφθη, εντούτοις οι συγγενείς τους είναι πεπεισμένοι από τα όσα πρόλαβαν να τους πουν, πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν τους τρομοκράτες να προκαλέσουν κι άλλο πλήγμα.

Θα μπορούσαν να μην είχαν επιχειρήσει το παραμικρό, ελπίζοντας ότι έστω και την τελευταία στιγμή κάτι θα μπορούσε ν’ αλλάξει και να σωθούν. Αντ’ αυτού, όμως, προτίμησαν να αντιδράσουν αψηφώντας τον κίνδυνο, γλιτώνοντας ενδεχομένως από βέβαιο θάνατο ακόμη περισσότερους αθώους από εκείνους που χάθηκαν στα ερείπια των «δίδυμων πύργων» της Νέας Υόρκης ή του πληγωμένου Πενταγώνου.

Η απόφαση, ωστόσο, των τολμηρών επιβατών της πτήσης 93 από το Νιούαρκ με προορισμό το Σαν Φρανσίσκο δεν ήταν η μόνη ηρωική πράξη της απίστευτης τραγωδίας που συγκλόνισε τον κόσμο, την περασμένη Τρίτη. Εξίσου γενναία και ηρωική ήταν η αποφασιστικότητα με την οποία εισήλθαν στους πληγωμένους πύργους του Μανχάταν κάπου 200 πυροσβέστες, έτοιμοι να σώσουν τους εγκλωβισμένους επιζώντες στα κτίρια, πριν καταπλακωθούν και οι ίδιοι από τόννους χώματος και οικοδομικών υλικών, όταν αυτά κατέρρευσαν. Θα μπορούσαν να κρατηθούν μακριά για όσο διάστημα θα χρειαζόταν έως ότου διαπιστωθεί η ανθεκτικότητά τους.

Τραγική νότα μέσα από τη δραματική λιτότητα της συνομιλίας με τον σύζυγό της και η νομική σύμβουλος του CNN, Μπάρμπαρα Ολσον. Με τη βοήθεια ενός κινητού μέσα από το αεροσκάφος, που σε λίγα λεπτά θα γινόταν πύρινη μάζα, έδωσε το στίγμα της αξιοπρέπειας και του θάρρους του ανθρώπου που έχει επίγνωση ότι αντικρίζει τον θάνατο.

Έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή τους

Δίπλα στους πυροσβέστες και τους αστυνομικούς, όλοι εκείνοι οι πρόθυμοι εθελοντές, που έσπευσαν να βοηθήσουν, όπως και όσο μπορούσαν τους συνανθρώπους τους, έστω κι αν την ίδια στιγμή έθεταν σε κίνδυνο και τη δική τους ζωή. Αλλά μήπως αυτό ακριβώς δεν σημαίνει να είσαι ήρωας; Να αψηφάς τον κίνδυνο, να τολμάς χωρίς δεύτερη σκέψη να προσφέρεις όσα περισσότερα μπορείς για το κοινό καλό, για έναν καλό σκοπό, για μια ιδεολογία.

Ισως να μη μάθουμε ποτέ πολλές από τις ηρωικές πράξεις που έγιναν όλες αυτές τις ημέρες μέσα, γύρω ή και λίγο μακρύτερα από τους τόπους των τρομοκρατικών επιθέσεων. Ομως είναι παρήγορο να διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν πάντα γενναιόδωρες ψυχές, με σθένος και αποφασιστικότητα, που χωρίς δεύτερη σκέψη είναι έτοιμες να προσφέρουν και να διακινδυνεύσουν για τον διπλανό τους, εμφορούμενοι απλώς από συναισθήματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης γι’ αυτόν.