Η Ελλάδα κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εργαζομένων που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές μιας εβδομάδας, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου, που φέρνει στη δημοσιότητα η ΓΣΕΕ.
Η κρίση του κόστους ζωής προσθέτει πίεση στους εργαζόμενους και οι διακοπές γίνονται ακόμη πιο απρόσιτες. Το ποσοστό του πληθυσμού που δεν είχε την οικονομική δυνατότητα για διακοπές έχει αυξηθεί σε περισσότερα από τα μισά κράτη-μέλη της ΕΕ από το 2019 ενώ ακόμη και το ποσοστό των εργαζομένων που δεν είχε αυτή την οικονομική δυνατότητα έχει αυξηθεί σε 11 χώρες.
Η Ρουμανία, η Ελλάδα και η Λιθουανία έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό εργαζομένων που δεν μπορούν να φύγουν διακοπές για μια εβδομάδα. Η Ιταλία (8 εκατομμύρια), η Ισπανία (4,6 εκατομμύρια) και η Γαλλία (4,1 εκατομμύρια) έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων που χάνουν τις διακοπές. Αυτό συμπίπτει με την αύξηση του ποσοστού των κερδών των ευρωπαϊκών εταιρειών, που σημαίνει ότι τα στελέχη και οι μέτοχοι συσσώρευσαν περισσότερα χρήματα οι ίδιοι εις βάρος των εργαζομένων.
Χώρες όπου το ποσοστό των εργαζομένων που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις διακοπές αυξάνεται:
Τα στοιχεία βασίζονται σε ανάλυση του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου επάνω στα «μικροδεδομένα» της Eurostat, τα οποία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμα. Ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων που δεν αντέχουν οικονομικά να πάνε διακοπές υπολογίστηκε από το ΕΣΙ με βάση τα ποσοστά που παρέχει η Eurostat.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας, η Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας της ΣΕΣ Esther Lynch δήλωσε ότι:
«Αυτό το καλοκαίρι η διαβίωση σίγουρα δεν είναι εύκολη για εκατομμύρια εργαζόμενους που δεν αντέχουν οικονομικά να κάνουν ένα διάλειμμα με τις οικογένειές τους παρά τη σκληρή δουλειά τους σε εβδομαδιαία βάση.
Οι διακοπές δεν πρέπει να είναι πολυτέλεια. Οι διακοπές είναι σημαντικό μέρος της διασφάλισης της υγείας και της ευημερίας των εργαζομένων αλλά φαίνονται πολύ μακρινές για πολλούς που αγωνίζονται απλώς να έχουν φαγητό στο τραπέζι τους και να πληρώσουν το ενοίκιο εν μέσω της κρίσης του κόστους ζωής.
Στον αντίποδα βρίσκονται τα αφεντικά που χρησιμοποίησαν την πανδημία για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα από τα κέρδη που παράγονται από το εργατικό δυναμικό τους. Η αυξανόμενη “ανισότητα των διακοπών” δείχνει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν λειτουργεί για τους εργαζόμενους.
Χωρίς μια δίκαιη αύξηση μισθών, οι εργοδότες και οι πολιτικοί θα δουν ότι επιστρέφοντας από τις δικές τους καλοκαιρινές διακοπές θα αντιμετωπίσουν ένα φθινόπωρο οργής που θα ακολουθηθεί από έναν χειμώνα δυσαρέσκειας».
