Η εξάντληση των πόρων γλυκού νερού, η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού σε κράτη όπως είναι η Ινδία και η Κίνα και η αδυναμία, από την άλλη πλευρά, πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό 2,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως πρόσβασης σε καθαρό νερό δημιουργούν νέες προοπτικές για την αγορά διαχείρισης και επεξεργασίας λυμάτων.

Ενώ ο κόσμος παράγει περίπου 380 τρισεκατομμύρια λίτρα υγρών αποβλήτων κάθε χρόνο, 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε χώρες όπου δεν υπάρχει συνεχής και απρόσκοπτη πρόσβαση σε καθαρό νερό. Σύμφωνα με τον SDG 6 του ΟΗΕ, 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στερούνταν ασφαλούς πρόσβασης σε πόσιμο νερό συμπεριλαμβανομένων 703 εκατομμυρίων οι οποίοι δεν απολάμβαναν καμία βασική υπηρεσία ύδρευσης το 2022. Περί τα δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν διέθεταν βασικές εγκαταστάσεις για πλύσιμο χεριών, ενώ 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν κάλυπταν επαρκώς τις ανάγκες υγιεινής λόγω της έλλειψης νερού.

Η κλιματική αλλαγή με τις ακραίες ξηρασίες και τους καύσωνες εντείνει την λειψυδρία και πλέον τίθεται θέμα λελογισμένης διαχείρισης των υδάτινων πόρων, λελογισμένης κατανάλωσης και λελογισμένης σπατάλης, δηλαδή παραγωγής αποβλήτων νερού (λυμάτων).

Ποιες χώρες παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες αποβλήτων νερού

Η σπατάλη του νερού συχνά δεν σχετίζεται με το κατά πόσο διαθέσιμος είναι ο πόρος στην εκάστοτε περιοχή. Χώρες που δεν έχουν ποτάμια ή άλλες πηγές, μπορεί να είναι εξίσου σπάταλες με εκείνες που διαθέτουν πολλαπλές πηγές. Δεδομένα από τον ΟΟΣΑ, τον ΟΗΕ και μια ερευνητική μελέτη που δημοσιεύτηκε από το Earth System Science Data έχουν επιχειρήσει να αναδείξουν τις πιο σπάταλες χώρες.

Πρώτη στην λίστα βρίσκεται η Ανδόρα, το κρατίδιο που βρίσκεται στα Πυρηναία με πληθυσμό μόλις 79.034 κατοίκους. Θεωρείται η χώρα με την υψηλότερη κατά κεφαλήν παραγωγή αποβλήτων νερού, 257 κυβικά μέτρα ανά κάτοικο ετησίως. Βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στους ποταμούς για τους υδάτινους πόρους της και αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει ένα από τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά της ζητήματα, δηλαδή την παραγωγή λυμάτων. Στην δεύτερη θέση βρίσκεται η Αυστρία με ετήσια παραγωγή υδάτινων αποβλήτων 220 κυβικά μέτρα ανά κάτοικο ετησίως. Η Αυστρία, μια κατά βάση ορεινή χώρα που βρίσκεται στην κεντρική Ευρώπη με πληθυσμό εννέα εκατομμύρια και με μέση βροχόπτωση περίπου 1.100 mm ετησίως, είναι μια από τις πιο πλούσιες σε νερό χώρες της Ευρώπης. Στην επόμενη θέση βρίσκονται οι ΗΠΑ με ετήσια παραγωγή λυμάτων 211 κυβικά μέτρα ανά κάτοικο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν υψηλό ποσοστό οικιακής κατανάλωσης νερού, με την κατά κεφαλήν κατανάλωση να φθάνει τα 2.842 κυβικά μέτρα τον χρόνο. Βέβαια, ενώ η κατανάλωση νερού είναι υψηλή, η παραγωγή αποβλήτων νερού στην Αμερική είναι σχετικά χαμηλή (211 m3 ανά κάτοικο), εν μέρει λόγω της καλής υποδομής και της καλύτερης περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Στην τέταρτη θέση βρίσκεται το Μονακό, το οποίο είναι η δεύτερη μικρότερη χώρα στον κόσμο, με πληθυσμό περίπου 36.686 κατοίκους. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ποτάμια, η χώρα εξαρτάται από τους γείτονές της για το μεγαλύτερο μέρος της φυσικής παροχής νερού. Παρ’ όλα αυτά η ετήσια παραγωγή αποβλήτων νερού φθάνει τα 203 κυβικά μέτρα ανά κάτοικο.

Στην τελευταία θέση βρίσκεται ο Καναδάς με ετήσια παραγωγή υδατικών αποβλήτων 198 κυβικά μέτρα ανά κάτοικο.Ο Καναδάς, μια χώρα με πάνω από 40 εκατομμύρια πληθυσμό και κατέχει περίπου το 20% των παγκόσμιων υδάτινων πόρων. Η χώρα φιλοξενεί πολλά ποτάμια, λίμνες και τρεις ωκεανούς ενώ έχει ακόμη και τη μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο.

Οι απαιτούμενες επενδύσεις για την διαχείριση και επεξεργασία νερού

Όλοι αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι ενώ η ποσότητα των λυμάτων αυξάνεται, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για καθαρό νερό στον κόσμο. Μέχρι το 2030, εάν οι βιομηχανίες επεξεργασίας λυμάτων δεν τετραπλασιαστούν σε μέγεθος, ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων (των 3,5 δισεκατομμυρίων) θα υποφέρει από την ελλιπή πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Και όπως φαίνεται έχει καταστεί πλέον σαφές ότι με την διαχείριση και την αποτελεσματικότερη επεξεργασία του νερού, τα κράτη μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα την παραγωγή τροφίμων και ενέργειας και να συμβάλουν περαιτέρω στην αξιοπρεπή εργασία και την οικονομική ανάπτυξη.

Το μέγεθος της παγκόσμιας αγοράς επεξεργασίας νερού και λυμάτων αναμένεται να αυξηθεί σε περίπου 572,2 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2032 από 295 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2022, καταγράφοντας σύνθετο ρυθμό ανάπτυξης (CAGR) 6,9%, σύμφωνα με την Precedence Research. Το 2023, η κεφαλαιοποίηση της αγοράς ήταν 313,88 δισεκατομμύρια δολάρια και η συνολική κατανάλωση νερού ήταν περίπου 4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως.

Από το πλύσιμο των πιάτων μέχρι το πότισμα των φυτών, η παραγωγή αποβλήτων νερού είναι αναπόφευκτη και συνεχής. Σε βιομηχανικό επίπεδο, η χρήση και η σπατάλη νερού έχει αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, 300 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού χρησιμοποιούνται από τον βιομηχανικό τομέα ετησίως.

Με την παγκόσμια ζήτηση νερού να κινείται ανοδικά και την ανάγκη ανάπτυξης υποδομών να καθίσταται όλο και πιο επιτακτική, η ψηφιακή διαχείριση του νερού έχει καταστεί κρίσιμο μέρος της βιομηχανίας επεξεργασίας νερού. Η ψηφιοποίηση και η χρήση τεχνολογιών όπως είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη (AI), τα συστήματα γεωγραφικών πληροφοριών (GIS) και η επαυξημένη ή εικονική πραγματικότητα η βιομηχανία επεξεργασίας λυμάτων προχωρά ένα βήμα παραπέρα και δημιουργεί προοπτικές ανάπτυξης για μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιηθούν στον συγκεκριμένο τομέα την επόμενη δεκαετία.

Διαβάστε ακόμη: