Ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, με άρθρο του στην εφημερίδα «Δημοκρατία» για το αφιέρωμα στην επέτειο για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, τονίζει ότι «η μετατροπή της επετείου της Μικρασιατικής Καταστροφής σε εορτή μίσους και πολεμικών ιαχών από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, μόνο θλίψη προκαλεί».

Ειδικότερα, ο κ. Δένδιας σημειώνει ότι «η Ελλάδα με όλες τις κατά καιρούς αστοχίες, κατάφερε να μετατρέψει τη Μικρασιατική καταστροφή σε παράγοντα εθνικής δημιουργίας. Και κατάφερε σταδιακά στο πέρασμα των ετών, να γίνει το μέλος μιας ισχυρής ευρωπαϊκής ομάδας κρατών, της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης».

«Η Ελλάδα αναπτύχθηκε σε μία κοινωνία αξιών και αρχών, με πλήρη σεβασμό στο Δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του Διεθνούς Δικαίου» υπογραμμίζει ο Υπουργός Εξωτερικών και συμπληρώνει : «Αλλά η σημερινή Τουρκία, όπως δυστυχώς αποδεικνύεται, ουδέν διδάχθηκε από την καταστροφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οποία παντελώς ανεδαφικά νοσταλγεί. Και την χρησιμοποιεί ως αφορμή για να αναβιώσει ένα εθνικιστικό πνεύμα, το οποίο αποτελεί σαφή πρόκληση, αλλά και απόδειξη ότι έχει το βλέμμα στραμμένο στο οθωμανικό παρελθόν και όχι σε ένα ευρωπαϊκό μέλλον, το οποίο, ευτυχώς, οραματίζεται ακόμα ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας της».

Όπως σημειώνει, η Μικρασιατική Καταστροφή «παραμένει 100 χρόνια μετά ένα τραυματικό γεγονός για τη συλλογική μας μνήμη και τη σύγχρονη ιστορία μας, αλλά και μία αφορμή άντλησης συμπερασμάτων, σε επίπεδο εθνικής αυτογνωσίας», ενώ χαρακτηρίζει τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τις πατρογονικές, επί χιλιετίες, εστίες τους «πληγή» που δεν επουλώθηκε στην εθνική μας συνείδηση και ούτε πρόκειται να επουλωθεί σε ορατό χρόνο».

«Οι αλησμόνητες πατρίδες, ο διωγμός, οι εκατόμβες των θυμάτων, ο ανθρώπινος πόνος, η προσφυγιά, οι οικογένειες που χωρίσθηκαν και χάθηκαν, αλλά και η ενσωμάτωση σε μια καθημαγμένη ελληνική κοινωνία, αποτελούν βιώματα που είναι ‘ζωντανά’ και σήμερα. Βιώματα που αποτελούν συστατικά στοιχεία της σημερινής ταυτότητας της χώρας. Μετά το 1922 τίποτα πλέον για τον Ελληνισμό δεν είναι το ίδιο» τονίζει χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, όμως, συμπληρώνει «έγινε αφετηρία εμπλουτισμού της ελληνικής κοινωνίας από τα πλούσια και ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία τα οποία έφεραν μαζί τους, από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, οι επιζήσαντες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η Σμύρνη, η Έφεσος, η Φιλαδέλφεια, η Αγχίαλος, η Νίκαια, τα ‘Αδανα, τα Βουρλά, η Φώκαια και τόσα άλλα τοπωνύμια, δεν αποτελούν απλώς αναμνήσεις ή ονομασίες σημερινών περιοχών και οδών. Είναι το γεωγραφικό πλαίσιο των βιωμάτων, το οποίο συνδέει το χθες με το σήμερα.Οι προσφυγικοί πληθυσμοί που ρίζωσαν σε πολλά σημεία της χώρας έγιναν αφορμή πραγματικής αναγέννησης των περιοχών αυτών».

«Η ένταξή τους στην κοινωνία της μητροπολιτικής Ελλάδας αποτέλεσε τελικά έναν άθλο, για μία χώρα που προσπαθούσε να ανασυνταχθεί από την πολυετή πολεμική εμπλοκή. Ο δυναμισμός τους και η εφευρηματικότητά τους, επέτρεψαν μέσα σε λίγες δεκαετίες να διακριθούν σε όλα τα πεδία», επισημαίνει και αναφέρει την ποίηση του διπλωμάτη Γιώργου Σεφέρη, τη λογοτεχνία του Ηλία Βενέζη και της Διδούς Σωτηρίου, την επιχειρηματικότητα του Αριστοτέλη Ωνάση και τη σκηνοθετική ματιά του Καρόλου Κουν.

«Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί όμως ταυτόχρονα και ένα έναυσμα για να συλλογισθούμε τις συνέπειες του Εθνικού Διχασμού που προηγήθηκε και του οποίου αποτελεί ουσιαστικά με τον ένα ή άλλον τρόπο το αποτέλεσμα. Σε μια συζήτηση, που παραμένει ακόμα και έναν αιώνα μετά πολιτικά και ιδεολογικά φορτισμένη σχετικά με τα αίτια, δε θα επιθυμούσα να τοποθετηθώ σχετικά με το «τις πταίει», ούτε άλλωστε διεκδικώ δάφνες ιστορικού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Δένδιας.

Διαβάστε ακόμη: