Η  είδηση που μας συγκλόνισε όλους ήταν σαφής: «Ο κατηγορούμενος εντοπίστηκε από τους αστυνομικούς της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έπειτα από σάρωση που πραγματοποίησαν στο διαδίκτυο με ειδικό λογισμικό που εντοπίζει αρχεία παιδικής πορνογραφίας. Κατόπιν ενημέρωσης των αρμόδιων δικαστικών αρχών πραγματοποιήθηκε έρευνα στο σπίτι του».

Ένα από τα εργαλεία που έχουν οι διωκτικές Αρχές όλου του κόσμου —και πιθανότατα και η δική μας ΔΗΕ— είναι το Child Protection System.

Το Child Protection System αναπτύχθηκε περί το 2010 από τον Hank Asher τής TLO. O Asher πέθανε το 2013, αλλά οι κόρες του, Carly and Desiree, πούλησαν την TLO στην TransUnion με τη συμφωνία ότι το Child Protection System θα γινόταν ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, η Child Rescue Coalition. Η Child Rescue Coalition λοιπόν παρέχει την τεχνολογία της δωρεάν σε 8.500 ερευνητές επιβολής του νόμου στις ΗΠΑ. Και όχι μόνο: το λογισμικό της χρησιμοποιείται σε 95 ακόμη χώρες, ενώ από το 2010 ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός έχει εκπαιδεύσει πάνω από 12.000 ερευνητές παγκοσμίως.

Ωστόσο, όλη η δουλειά που κάνει η Child Rescue Coalition, όλες της οι επιτυχείς συλλήψεις, δεν είναι παρά μία σταγόνα στον ωκεανό του διαδικτυακού υλικού σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών που κυκλοφορεί. Μόνο το 2019, το Εθνικό Κέντρο για τα Εξαφανισμένα και Εκμεταλλευόμενα Παιδιά στις ΗΠΑ έλαβε 17 εκατομμύρια (!) αναφορές σχετικά με ύποπτο υλικό σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών στο διαδίκτυο…

Child Protection System: Πως δουλεύει

Πώς λειτουργεί όμως το σύστημα; Αυτό που κάνει το Child Protection System είναι να σαρώνει δίκτυα κοινής χρήσης αρχείων (peer-to-peer) και chat-rooms για να εντοπίσει υπολογιστές που κατεβάζουν βίντεο και φωτογραφίες σχετικές με σεξουαλική κακοποίηση παιδιών προεφηβικής ηλικίας. Το λογισμικό δεν «συλλαμβάνει» προφανώς κανέναν, αλλά βοηθά στον προσδιορισμό της πιθανής αιτίας που απαιτείται για την έκδοση ενός εντάλματος έρευνας. Και τα πάει καλά: την τελευταία δεκαετία, μόνο στις ΗΠΑ συνελήφθησαν 12.000 άνθρωποι για υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας χάρη στο Child Protection System.

Το αυτοματοποιημένο και απλό στη χρήση του σύστημα διαθέτει λίστες με τις διευθύνσεις του Διαδικτύου που κατεβάζουν τα πιο ύποπτα αρχεία (δεν έχουν όλες οι φωτογραφίες την ίδια βαρύτητα, ενώ κάποια βίντεο είναι πράγματι πέραν πάσης περιγραφής), και αναζητά φωτογραφίες ή βίντεο που έχουν ήδη κατασχεθεί από την αστυνομία στο παρελθόν — αρχεία που απεικονίζουν παιδιά κάτω των 12 ετών. Το Child Protection System έχει στη βάση του πάνω από ένα εκατομμύριο διαφορετικές εικόνες, και μπορεί να ανακαλύψει ίχνη διαμοιρασμού τους παντού στο διαδίκτυο με μεγάλη ακρίβεια. Το σύστημα μπορεί να εντοπίζει συσκευές ακόμη και αν οι ιδιοκτήτες μετακινούνται ή χρησιμοποιούν εικονικά ιδιωτικά δίκτυα ή VPN, για να κρύψουν τη διεύθυνση IP τους. Έτσι, αν κατεβάσεις ένα ύποπτο αρχείο, η ΙΡ σου φαίνεται στην οθόνη του ερευνητή. Μπορείς πλέον να περιμένεις τη σύλληψη.

Το Child Protection System είναι εκπληκτικό εργαλείο, αλλά η δουλειά των ερευνητών είναι πολύ άσχημη. «Ασχολούμαστε με τον πάτο του Διαδικτύου», λένε. Σε μία τυπική ημέρα, οι ερευνητές κάθονται στο γραφείο τους και παρακολουθούν στις οθόνες τους μία βροχή από χιλιάδες κόκκινες κουκκίδες. Κάθε μία αντιπροσωπεύει μια διεύθυνση IP που, σύμφωνα με το λογισμικό του Child Rescue Coalition, είχε πρόσφατα κατεβάσει μια εικόνα ή ένα βίντεο σχετικό με σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, μέσω peer-to-peer αρχείων, αυτών των ομάδων μεμονωμένων υπολογιστών που μοιράζονται αρχεία μεταξύ τους. Τα δίκτυα αυτά, που συνδέονται μέσω λογισμικού, παρέχουν έναν αποτελεσματικό και απλό τρόπο δωρεάν κοινής χρήσης αρχείων. Είναι παρόμοια με τα δίκτυα που χρησιμοποιούνται για να κατεβάζουν διάφοροι παράνομα ταινίες. Δεν υπάρχει κάποια επίβλεψη όπως στο Facebook και το Twitter, ή σε υπηρεσίες φιλοξενίας και μεταφοράς αρχείων όπως το Dropbox και το WeTransfer. Δεν υπάρχουν κεντρικοί διακομιστές, εταιρικά γραφεία, προσωπικό ασφαλείας ή κάποιος υπεύθυνος. Συνήθως δεν πληρώνεις κάτι, και σπάνια δίνεις τη διεύθυνση του email σου. Απλώς εισάγεις τους όρους της αναζήτησής σας, και το πρόγραμμα σου εμφανίζει τις φωτογραφίες και τα βίντεο που καλύπτουν τη φαντασίωσή σου. Αυτή ακριβώς η έλλειψη εποπτείας δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ασφάλειας για όσους μοιράζονται εικόνες παιδικής πορνογραφίας: πιστεύουν ότι είναι ανώνυμοι.

Οι πληροφορίες που αποκαλύπτει το Child Protection System δεν είναι αρκετές βέβαια για να γίνει σύλληψη. Χρησιμοποιείται απλώς για να δει ο εισαγγελέας αν μπορεί ή όχι να εκδοθεί ένα ένταλμα έρευνας. Προτού εκδοθεί, η αστυνομία συνήθως κλητεύει τον πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου για να μάθει ποιος έχει τον συγκεκριμένο λογαριασμό, ποιοι άλλοι ίσως τον χρησιμοποιούν, αν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι κ.ο.κ. Εάν και όταν το ένταλμα εκδοθεί, οι αστυνομικοί μπορούν να κατασχέσουν τις συσκευές του υπόπτου για να δουν εάν έχει αποθηκεύσει παράνομες εικόνες.

Για την ακρίβεια, η αστυνομία συνήθως βρίσκει πολύ μεγαλύτερες συλλογές αποθηκευμένες σε σκληρούς δίσκους από ό,τι είχε εμφανιστεί στο «σκανάρισμα» του Child Protection System. Κάποιοι ερευνητές, μάλιστα, προχωρούν ένα (πολύ μεγάλο) βήμα παραπέρα: μελετώντας περιστατικά παιδεραστίας σε όλο τον κόσμο, έχουν διαπιστώσει ότι περίπου οι μισοί από όσους καταναλώνουν υλικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών κακοποίησαν στο παρελθόν ή εξακολουθούν να κακοποιούν και οι ίδιοι παιδιά. Το γεγονός, λένε, ότι ενδιαφέρονται για βίντεο κακοποίησης και βιασμού παιδιών κάτω των 12 ετών είναι από μόνο του εξόχως προβληματικό, αλλά ταυτόχρονα είναι και ένας δείκτης που δείχνει τι είναι πιθανό να κάνουν και οι ίδιοι…

Διαβάστε ακόμη: