Δευτέρα πρωί, το «καμπανάκι» της Aegean χτυπά, αλλά η αίθουσα μοιάζει άβολα άδεια. Όχι από κόσμο – από σημασίες. Για πρώτη φορά ever, ο Γιάννος Κοντόπουλος απουσιάζει από μια τέτοια τελετή. Το πρόσωπο του Χρηματιστηρίου, η φωνή του, ο άνθρωπος που μέχρι χτες δεν έχανε την ευκαιρία για δηλώσεις, για παρουσίες, για «εμείς στο Χ.Α.». Τώρα; Άφαντος.

Αλλά δεν ήταν μόνος του. Ούτε η πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, κα Λαζαράκου. Και μην αρχίσετε τα “τυχαίο είναι”, γιατί ξέρουμε πως οι δυο τους έχουν να εμφανιστούν μαζί σε δημόσιο χώρο εδώ και πολύ καιρό. Τυχαίο δεν είναι τίποτα. Αυτή η διπλή απουσία είναι ξεκάθαρο σήμα – κάτι αλλάζει, και αλλάζει ριζικά.

Θα πουν ότι είμαστε «κακές γλώσσες». Θα προσπαθήσουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια, λέγοντας πως ούτε ο Βασιλάκης ούτε ο Γερογιάννης εμφανίστηκαν – λες και είναι το ίδιο. Λες και αυτοί έχουν θεσμική υποχρέωση να κρατούν την αγορά ζωντανή, να εκπέμπουν σήμα σταθερότητας, κύρους, αξιοπιστίας. Όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι. Και αν αυτοί διάλεξαν να μην εμφανιστούν, ίσως ήθελαν κι αυτοί να περάσουν το δικό τους μήνυμα, Απαξίωση.

Όταν ένα event στο Χρηματιστήριο γίνεται για πρώτη φορά χωρίς τους βασικούς θεσμικούς παίκτες, δεν μιλάμε για τυχαία «κώλυμα». Μιλάμε για στάση. Μιλάμε για ρήξη. Ίσως και για αντίο σε μια εποχή που οι θεσμοί απλώς έδιναν το «παρών» χωρίς ουσία. Ίσως η νέα εποχή να απαιτεί άλλα πρόσωπα. Ίσως κάποιοι καταλαβαίνουν ότι δεν τους αφορά πια αυτή η αλλαγή. Ίσως και να τους αφορά πολύ, αλλά δεν μπορούν να την ελέγξουν.

Ο κ. Κοντόπουλος μετά το φιάσκο και την πρόταση εξαγοράς από το Euronext έχει μπει σε mode σιωπής. Ούτε δηλώσεις, ούτε εμφανίσεις, ούτε σχέδιο μπροστά. Και την ίδια στιγμή, η κα Λαζαράκου, που κάποτε έδειχνε να έχει «ειδική σχέση» με την ΕΧΑΕ, τώρα κρατά αποστάσεις ασφαλείας. Μάλλον δεν θέλει να τη δούμε αγκαζέ με μια διοίκηση που κλυδωνίζεται. Και μεταξύ τους; Πάγος.

Αν δεν είναι αυτή η «επόμενη μέρα», τότε ποια είναι; Το Χρηματιστήριο δεν είναι πια το σαλόνι για δημόσιες σχέσεις και φθηνές φωτογραφίες. Όσοι δεν έχουν τίποτα να πουν, δεν εμφανίζονται. Και το πιο ηχηρό σχόλιο δεν είναι αυτό που γράφεται – είναι αυτό που δεν λέγεται. Η σιωπή του Κοντόπουλου είναι πιο βροντερή από κάθε του προηγούμενη δήλωση.

Το «καμπανάκι» αυτή τη φορά δεν σήμανε την αρχή μιας συνεδρίασης. Σήμανε το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης, που ίσως να μην χωράει όλους τους παλιούς παίκτες. Η αγορά δεν χρειάζεται χειροκροτητές. Θέλει καθαρές κουβέντες, πράξεις και όραμα. Και κάποιοι απλώς δεν το έχουν πια.

Ίσως να έφτασε η ώρα που οι θεσμοί πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για την απουσία τους – και όχι οι «κακές γλώσσες» για την παρουσία τους.

Διαβάστε ακόμη: