Αν υπάρχει κάτι χειρότερο για μια εισηγμένη, δεν είναι οι απώλειες στα ταμπλό, ούτε οι δασμοί του Τραμπ, ούτε οι αναταράξεις στις αγορές. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει είναι να χάσει το πιο πολύτιμο κεφάλαιό της: την εμπιστοσύνη των μικρομετόχων. Αυτών που πίστεψαν, επένδυσαν, στήριξαν και τελικά ένιωσαν – για άλλη μια φορά – κορόιδα.
Και ναι, μιλάμε για την ElvalHalcor. Μια από τις βαριές βιομηχανίες της χώρας, μια από τις λίγες ελληνικές εταιρείες που θα μπορούσε να είναι πρότυπο εξωστρέφειας, τεχνογνωσίας και συνέπειας. Αντί για αυτό, σήμερα κοιτάμε τις μετοχές να καταρρέουν, το χαρτί να γράφει απώλειες πάνω από 15% σε λίγες μόνο συνεδριάσεις και τον κόσμο να πουλάει απογοητευμένος.
Γιατί; Γιατί η διοίκηση της εταιρείας δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί όταν ο κόσμος ζητούσε διαφάνεια, στρατηγική και στήριξη, εκείνοι κοιτούσαν αλλού. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια διοίκηση ξεχνά ότι η εισηγμένη εταιρεία δεν ανήκει μόνο σε κάποιους λίγους πίσω από τα γραφεία – ανήκει και σε όλους εκείνους που με το υστέρημά τους έβαλαν το όνομά της στο πορτοφόλι τους.
Και μη νομίζετε ότι δεν φάνηκε. Οι κινήσεις ήταν ξεκάθαρες. Η αγορά διόρθωσε βίαια και οι μικροεπενδυτές ήταν οι πρώτοι που βρέθηκαν εκτεθειμένοι. Εκείνοι που μπήκαν στην ΕΛΧΑ με πίστη στην ανοδική της πορεία – γιατί είχε τέτοια! – τώρα ψάχνουν να περισώσουν ό,τι μπορούν. Τα “χαρτιά” μιλάνε. Η στήριξη εξαφανίστηκε, ο τζίρος κατρακύλησε, η απογοήτευση έγινε τάση.
Από κοντά και τα υπόλοιπα “στασινόχαρτα”. Η Viohalco με πτώση 17%, η Cenergy με ζημιά 12,5%. Και όμως, κανένας δεν βγήκε να πει κουβέντα. Να εξηγήσει, να ενημερώσει, να στηρίξει. Ένα δελτίο Τύπου της προκοπής, ένα σήμα εμπιστοσύνης, κάτι! Αντίθετα, η σιωπή. Η παθητικότητα. Σαν να μην έγινε τίποτα. Σαν να μην υπάρχουν μέτοχοι που περίμεναν περισσότερα.
Και δεν μιλάμε για τυχοδιώκτες του ΧΑ. Μιλάμε για επενδυτές που βλέπουν την ElvalHalcor όχι σαν “χαρτί” αλλά σαν πυλώνα της ελληνικής μεταποίησης. Που θεώρησαν ότι στηρίζοντας την εταιρεία, στηρίζουν και την εγχώρια βιομηχανία. Που προσπάθησαν να είναι αρωγοί. Που πίστεψαν ότι με ένα τόσο δυνατό brand, θα δουν και ανταπόδοση. Και τώρα νιώθουν προδομένοι.
Γιατί ό,τι χτίζεται με κόπο, μπορεί να γκρεμιστεί μέσα σε λίγες συνεδριάσεις. Όχι από τις αγορές, αλλά από την αδιαφορία. Η αξιοπιστία μιας εταιρείας στις αγορές δεν μετριέται μόνο με τα οικονομικά μεγέθη. Μετριέται με τη συμπεριφορά της απέναντι στους επενδυτές της. Και όταν οι μικρομέτοχοι στρέφονται αλλού, δεν φταίει η κρίση. Φταίει το ότι τους γυρίσατε την πλάτη.
Κρίμα. Γιατί η ElvalHalcor είχε όλα τα φόντα να είναι η περηφάνια του Χρηματιστηρίου. Και αντί για αυτό, έγινε άλλο ένα παράδειγμα του “έλα μωρέ, μικρομέτοχοι είναι, θα το ξεχάσουν”. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν το ξέχασαν. Το γράψανε στα χαρτιά τους. Με απώλειες. Και με την πίκρα ότι το πίστεψαν.
