Για μια χώρα που είχε συνηθίσει σχεδόν κάθε δύο χρόνια να βλέπει μια ομάδα της να στρογγυλοκάθεται στο θρόνο της Ευρωλίγκας, μοιάζουν πάρα πολλά τα 10 χρόνια που έχει μείνει χωρίς να φορέσει στέμμα!

Από το μακρινό 1996 που ο Παναθηναϊκός κατέκτησε στο Παρίσι το πρώτο τρόπαιο έως το 2013 που πήρε ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο το τελευταίο, οι δύο ελληνικές ομάδες κατέκτησαν συνολικά 9 φορές μέσα σε 18 αγωνιστικές περιόδους την Ευρωλίγκα.

Τις 6 φορές το έφεραν οι «πράσινοι» το τρόπαιο στην Ελλάδα και τις άλλες 3 πήραν σειρά οι «ερυθρόλευκοι», με ένα εντυπωσιακό ρεκόρ ενός τίτλου ανά δύο χρόνια για τις δύο ομάδες μας.

Αυτή η γλυκιά συνήθεια έχει λείψει την τελευταία δεκαετία από το ελληνικό μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει πάει καν σε φάιναλ φορ στο διάστημα αυτό, ενώ ο Ολυμπιακός που πήγε τρεις φορές με τελευταία την περυσινή στο Βελιγράδι, έμεινε απλώς με τη χαρά της συμμετοχής. Έπαιξε μεν δύο φορές στον τελικό, το 2015 στη Μαδρίτη και το 2017 στην Πόλη, αλλά γύρισε με άδεια χέρια, χωρίς να καταφέρει να… αποκαταστήσει την τάξη και την εντυπωσιακή παράδοση που είχε χτίσει στη διοργάνωση το ελληνικό μπάσκετ.

Με τους «πράσινους» να συνεχίζουν την αποχή τους απ’ αυτό το μεγάλο ραντεβού, με την τελευταία εμφάνισή τους σε φάιναλ φορ να χρονολογείται από το 2012 στην Κωνσταντινούπολη, ο κλήρος πέφτει ξανά στον Ολυμπιακό.

Όπως και πέρυσι, έτσι και εφέτος έφτασε στην τελική ευθεία μιας μακράς διαδρομής, με συνθήκες τώρα καλύτερες από ποτέ: είναι η πρώτη φορά που πηγαίνει σε φάιναλ φορ έχοντας κερδίσει την 1η θέση στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας, όντας απόλυτο φαβορί απέναντι στην πρωτάρα Μονακό στον απογευματινό (18:00) ημιτελικό της Παρασκευής 19 Μαΐου.

Είναι πάντως μια περίεργη διασταύρωση αυτή, υπό την έννοια ότι υπάρχει μεν διακριτή διαφορά ποιότητας και εμπειρίας ανάμεσα στις δύο ομάδες, αλλά στον αντίποδα, η Μονακό είναι η μόνη ομάδα που κατάφερε να νικήσει τον Ολυμπιακό και στους δύο αγώνες τους στην διάρκεια της κανονικής περιόδου.

Αντίθετα, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν αυτοί το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις τους με τα άλλα δύο «βαριά ονόματα» του άλλου ημιτελικού, έχοντας μόνο νίκες στα παιχνίδια τους με τη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ!

Είναι το 12ο φάιναλ φορ για τον Ολυμπιακό στην Ιστορία του στην Ευρωλίγκα και φιλοδοξεί να επιστρέψει από το Κάουνας με ένα 4ο αστέρι στη φανέλα του, μετά απ’ αυτά που «έραψε» στη Ρώμη το 1997, στην Πόλη το 2012 και στο Λονδίνο το 2013. Το τελευταίο το κατέκτησε με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο του, ο οποίος έχει κι άλλες δύο συμμετοχές σε φάιναλ φορ, μία με την Λοκομοτίβ Κουμπάν το 2016 (πήρε την 3η θέση στο Βερολίνο) και άλλη μία ξανά με τον Ολυμπιακό πέρυσι στο Βελιγράδι, όπου ηττήθηκε στον μικρό τελικό και τερμάτισε 4ος.

Ας θυμηθούμε και τις 11 προηγούμενες συμμετοχές των «ερυθρολεύκων» στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας:   

1) Τελ Αβίβ 1994

Πικρή ιστορία, μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για τον πρώτο τίτλο ελληνικής ομάδας στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αφού επιβίωσε από τον «ελληνικό εμφύλιο» κόντρα στον Παναθηναϊκό (77-72) σε μια ατμόσφαιρα που μύριζε μπαρούτι, ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη πήγε στον τελικό ως απόλυτο φαβορί απέναντι στην Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν σταθερά μπροστά στο σκορ, αλλά οι πολλές χαμένες βολές και ένας αδικαιολόγητος εκνευρισμός στο τέλος, έδωσαν την ευκαιρία στην ισπανική ομάδα να πλησιάσει σε απόσταση βολής και να κάνει την απόλυτη ανατροπή (59-57), με ένα τρίποντο του Κορνέλιους Τόμσον σε νεκρό χρόνο. Ήταν μια φάση που «στοίχειωσε» τον Ολυμπιακό για πολλά χρόνια.

2) Σαραγόσα 1995

Ο Ολυμπιακός επικράτησε για 2η συνεχόμενη χρονιά (58-52) σε ημιτελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό, εκμεταλλευόμενος τον τραυματισμό του Παναγιώτη Γιαννάκη που αποδυνάμωσε τους «πράσινους» στην περιφέρεια στο β’ ημίχρονο. Ο τελικός εξελίχθηκε από την αρχή σε χαμένη υπόθεση, με αντίπαλο ξανά μια ισπανική ομάδα με προπονητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η Ρεάλ Μαδρίτης επικράτησε εύκολα 73-61, χωρίς να του αφήσει το παραμικρό περιθώριο. Ήταν η 5η προσπάθεια του Γιάννη Ιωαννίδη να πάρει το Πρωταθλητριών, χωρίς επιτυχία ούτε αυτή τη φορά. Οι πρώτες τρεις ήταν με τον Άρη.

3) Ρώμη 1997

Η 3η φορά αποδείχθηκε τελικά… φαρμακερή! Με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και μετά από μια άνετη επικράτηση επί της Ολύμπια Λιουμπλιάνας με 74-65 στον ημιτελικό, ο Ολυμπιακός κυριάρχησε ακόμα πιο εύκολα στον τελικό, όπου νίκησε 73-58 την Μπαρτσελόνα και κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του, ένα χρόνο μετά την «παρθενική» επιτυχία του Παναθηναϊκού στο Παρίσι. Το συνδύασε, μάλιστα, με κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, σε ένα εντυπωσιακό «triple crown». Μεγάλος πρωταγωνιστής των «ερυθρολεύκων» ήταν ο Ντέιβιντ Ρίβερς, ο οποίος πέτυχε 54 πόντους (28+26) συνολικά στα δύο παιχνίδια του φάιναλ φορ. Αυτή η ήττα ήταν η 5η της Μπαρτσελόνα σε τελικό, γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε ομάδα «λούζερ».

4) Μόναχο 1999

Στην 4η παρουσία του σε φάιναλ φορ, αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πάει στον τελικό. Ηττήθηκε εύκολα 87-71 από την Ζαλγκίρις Κάουνας στον ημιτελικό και βρήκε μικρή… παρηγοριά με τη νίκη του (74-63) επί της Τιμσίστεμ Μπολόνια στον μικρό τελικό, που του έδωσε την 3η θέση. Ήταν η 10 η παρουσία του Παναγιώτη Φασούλα σε αγώνα φάιναλ φορ, ανεβαίνοντας στην 1η θέση της σχετικής λίστας, μπροστά από τους Γιαννάκη και Χιμένεθ που είχαν 9. Στον τελικό, η Ζαλγκίρις νίκησε 82-74 την Κίντερ Μπολόνια και κατέκτησε το τρόπαιο.

5) Βερολίνο 2009

Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε ξανά σε φάιναλ φορ μετά από 10 χρόνια απουσίας, αλλά αυτή τη φορά βγήκε ηττημένος (84-82) από τον Παναθηναϊκό στον «ελληνικό εμφύλιο». Στον μικρό τελικό, η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη γνώρισε νέα ήττα από την Μπαρτσελόνα (95-79) και περιορίστηκε στην 4η θέση. Τροπαιούχος αναδείχθηκε ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς, νικητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 73-71 σε ένα δραματικό τελικό, φτάνοντας τα 5 τρόπαια στην Ευρωλίγκα.

6) Παρίσι 2010

Ούτε η επόμενη προσπάθεια, 2η διαδοχική και 6η συνολικά έως τότε, στέφθηκε με επιτυχία. Η νίκη – πρόκριση με 83-80 στην παράταση (67-67 κ.α) επί της Παρτιζάν, έφερε αντίπαλο του Ολυμπιακού στον τελικό του Παλέ ντε Μπερσί την Μπαρτσελόνα, χωρίς «χάπι εντ» αυτή τη φορά. Με ηγέτη τον Ναβάρο, οι «μπλαουγκράνα» επικράτησαν εύκολα 86-68 και πανηγύρισαν το 2ο τρόπαιο της ιστορίας τους. Προπονητής των «ερυθρολεύκων» ήταν ξανά ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

7) Κωνσταντινούπολη 2012

Η απουσία του από το φάιναλ φορ της Βαρκελώνης το 2011 όπου ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την 6η και τελευταία Ευρωλίγκα στην ιστορία του, στέρησε από τον Ολυμπιακό ένα σερί τεσσάρων συνεχόμενων παρουσιών στην τελική φάση της διοργάνωσης, καθώς έφτασε έως εκεί και την επόμενη χρονιά, τον Μάιο του 2013. Στην Πόλη, ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία όχι μόνο επειδή νίκησε 62-61 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό, αλλά κυρίως για τον τρόπο που τη νίκησε: έχανε με 19 πόντους διαφορά στο 3ο δεκάλεπτο (53-34) και όταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποφάσισε να χρησιμοποιήσει παίκτες από τον πάγκο, παρατώντας ουσιαστικά το παιχνίδι, ήλθε μια απίστευτη ανατροπή που ξεκίνησε από τις άστοχες βολές του (συνήθως άχαστου) Σισκάουσκας στα 9’’ πριν το φινάλε και ολοκληρώθηκε με το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη σε νεκρό χρόνο, μετά από ασίστ του Σπανούλη! Ήταν μια επική ανατροπή που έφερε το 2ο τρόπαιο για τον Ίβκοβιτς και τον Ολυμπιακό, ο οποίος για να φτάσει ως τον τελικό, είχε νικήσει 68-64 την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό.

8) Λονδίνο 2013

Η «back to back» κατάκτηση της Ευρωλίγκας ήλθε με εμφατικό τρόπο, με κεντρικό πρόσωπο τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον πρώτο και μοναδικό έως τώρα Έλληνα προπονητή που έχει κατακτήσει αυτό το βαρύτιμο τρόπαιο! Ο Ολυμπιακός ήταν η 3η ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης μετά τις Γιουγκπλάστικα και Μακάμπι Τελ Αβίβ που το πήρε για 2η συνεχόμενη χρονιά με το σύστημα του φάιναλ φορ, με ένα τρόπο απρόσμενα εύκολο. Νίκησε χαλαρά 69-52 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό, σε μια άτυπη ρεβάνς του τελικού της Πόλης, ενώ το ίδιο άνετα (100-88) επικράτησε και της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό της Ο2 Arena.

9)  Μαδρίτη 2015

Το επόμενο ραντεβού του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ ήλθε δύο χρόνια αργότερα στη Μαδρίτη κι αυτή τη φορά, η «βασίλισσα της Ευρώπης» ήταν εκείνη που χαμογέλασε στο τέλος. Η άνετη νίκη της στον τελικό με 78-59 της έδωσε το 8ο τρόπαιο της ιστορίας της και άφησε στους «ερυθρόλευκους» τη στιφή γεύση ενός χαμένου τελικού, μετά από δύο συνεχόμενους νικηφόρους. Θύμα τους στον ημιτελικό ήταν ξανά η ΤΣΣΚΑ, πολύ πιο δύσκολα αυτή τη φορά (70-68) σε σχέση με τον ημιτελικό του Λονδίνου.

10)  Κωνσταντινούπολη 2017

Με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να τον οδηγεί για 2η φορά (μετά τη Μαδρίτη) σε ένα φάιναλ φορ, ο Ολυμπιακός πήγε στην Πόλη με στόχο να επαναλάβει τον άθλο του 2012. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να συνεχίσει την καταπληκτική του παράδοση κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας την οποία νίκησε (82-78) για 4η συνεχόμενη φορά σε φάιναλ φορ, αλλά στον 8ο τελικό της ιστορίας του, ο δικός του… κακός δαίμονας Ζέλικο Ομπράντοβιτς του έκοψε (για 4η φορά κι αυτός) τον δρόμο του για τον τίτλο. Μπροστά στο κοινό της, η Φενέρμπαχτσε επικράτησε εύκολα με 80-64 στον τελικό, με τον μυθικό Ομπράντοβιτς να φτάνει στους 9 τίτλους, όσους έφτασε την επόμενη χρονιά η πιο επιτυχημένη ομάδα του θεσμού, Ρεάλ Μαδρίτης!

11) Βελιγράδι 2022

Πέντε χρόνια μετά την τελευταία του απόπειρα, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε ξανά σε ένα φάιναλ φορ, πάλι με Έλληνα προπονητή στον πάγκο του. Αυτή τη φορά, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν κατάφερε να επαναλάβει ό,τι πέτυχε στο Λονδίνο το 2013 κι ας ήταν στις εξέδρες 15 χιλ. οπαδοί των «ερυθρόλευκων», καθώς μια τρίποντη βόμβα του Μίσιτς στον ημιτελικό, έδωσε την νίκη – πρόκριση (77-74) στην Αναντολού Εφές. Η τουρκική ομάδα έγινε η 4η ομάδα με «back to back» κατακτήσεις του τίτλου με το σύστημα του φάιναλ φορ επικρατώντας 58-57 σε έναν ακόμη τελικό – θρίλερ, ενώ ο «άδειος» Ολυμπιακός ηττήθηκε 84-74 από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό και περιορίστηκε στην 4η θέση.

Διαβάστε περισσότερα