Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η σοβούσα ενεργειακή κρίση, η εμπόλεμη ζώνη στο μέτωπο Ουκρανίας – Ρωσίας που βαίνει ανεξέλεγκτη, η όξυνση στο Αιγαίο και η τουρκική προκλητικότητα, σε συνδυασμό με την πανδημία του κορωνοϊού η οποία μολονότι βρίσκεται σε ύφεση εξακολουθεί και προκαλεί ανησυχία για νέες μεταλλάξεις, καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη ενός ικανού και αποτελεσματικού – παρεμβατικού Κράτους!
Σε απλά λόγια, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας την τελευταία τριετία αναδεικνύουν και πάλι στο προσκήνιο τον ρόλο του Κράτους – πρόνοιας, την αναγκαιότητα της κεντρικής παρέμβασης σε μείζονος σημασίας ζητήματα Δημόσιας Υγείας, Άμυνας και Εξοπλισμών, ενώ αδιαμφισβήτητα την ώρα τούτη περισσότερο από ποτέ απαιτείται η παροχή βοήθειας (υλικής, χρηματικής, υποστηρικτικής, επιβοηθητικής) του Κράτους προς αδύναμες και ευάλωτες από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό κοινωνικές, επαγγελματικές και εισοδηματικές ομάδες!
Όλα τούτα προφανώς για να επιτευχθούν προϋποθέτουν μια σαφή και ξεκάθαρη στροφή της κυβέρνησης από την «αμιγώς δεξιά» πολιτική της ταυτότητα, όπως τουλάχιστον προσδιορίζεται μέσα από την παρουσία προβεβλημένων και πρωτοκλασάτων υπουργών που έχουν αναφορές κυρίως προς την (άκρα;) Δεξιά, σε μια πιο «Κεντρώα», φιλελεύθερη προσέγγιση με σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά, όπου ο ρόλος του Κράτους θα είναι παρεμβατικός και καθοριστικός ως προς την φύση της πολιτικής που θα ακολουθηθεί!
Κακά τα ψέματα, η ανεξέλεγκτη νεοφιλελεύθερη πολιτική όπου οι ιδιώτες από μόνοι τους μπορούν να αντιμετωπίσουν ακραίες και μη προβλέψιμες απειλές, όπως στην προκειμένη περίπτωση η πανδημία του κορωνοϊού και η ενεργειακή κρίση, απέτυχε στην πράξη παταγωδώς και μέσα από την τρέχουσα συγκυρία καταδείχθηκε η ιστορική σημασία του Κράτους – Πρόνοιας, το οποίο αντεπεξέρχεται σε απειλές και προστατεύει – ενισχύει οικονομικά τις ευάλωτες κοινωνικές του ομάδες!
Στην πράξη, την ώρα τούτη, όλα αυτά δημιουργούν μια πολιτική αναγκαιότητα άμεσης στροφής της κυβερνητικής πολιτικής προς τον «Μεσαίο χώρο», σε μια οικονομική προσέγγιση των πραγμάτων περισσότερο Κεϋνσιανή, όπου η Πολιτεία, χωρίς να προβαίνει σε κρατικοποιήσεις που οδηγούν σε πισωγύρισμα άλλων εποχών, δύναται να παρεμβαίνει ουσιαστικά προκειμένου να αντιμετωπίζονται έκτακτες καταστάσεις – απειλές και παράλληλα να πραγματοποιούνται διορθωτικές κινήσεις σε επαγγελματικές – κοινωνικές ομάδες που υφίστανται αδικίες ή αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα προς το ζην!
Και είναι ταυτοχρόνως προφανές πως οι «κεντρώες» πολιτικές προϋποθέτουν και «κεντρώους» πολιτικούς για να τις εφαρμόσουν ή έστω (και) πραγματικούς τεχνοκράτες!
Υπό το πρίσμα τούτο, εν μέσω ενεργειακής κρίσης η διάρκεια της οποίας είναι απροσδιόριστη, εμπόλεμης κατάστασης στην Ανατολική Ευρώπη που βαίνει ανεξέλεγκτη αλλά και αλλεπάλληλων τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, είναι παραπάνω από εμφανές ότι απαιτείται:
– Πρώτον, η στροφή της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς το κέντρο, τον «μεσαίο χώρο», σε μια προσπάθεια ενίσχυσης του ρόλου του Κράτους και αποχαρακτηρισμού από την λαϊκή – πατριωτική και νεοφιλελεύθερη δεξιά!
– Δεύτερον, η συγκρότηση, εδώ και τώρα, μιας νέας κυβερνητικής ομάδας, πιο σύγχρονης, πιο αποτελεσματικής, πιο ευέλικτης που θα περιλαμβάνει πρόσωπα που θα προέρχονται από το «κέντρο», κοινής αποδοχής από την κοινωνία! Προκειμένου να φρεσκαριστεί από κάθε άποψη ένα κουρασμένο κυβερνητικό σχήμα που καλώς ή κακώς φέρει ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις την τελευταία τριετία!
– Τρίτον, να σταματήσει η επικίνδυνη προεκλογική παροχολογία, που βάζει την οικονομία, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις σε ένα κλίμα μακράς προεκλογικής περιόδου, με αποτέλεσμα να καταλύεται το Κράτος, να κατεβάζουν τα μολύβια οι υπουργοί και αντί να παράγουν έργο σε κρίσιμες στιγμές για το Έθνος, το μόνο που τους απασχολεί να είναι πώς θα επανεκλεγούν, ενασχολούμενοι αποκλειστικά με κομματικά ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις!
– Τέταρτον, να καταστεί σαφές και ξεκάθαρο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κυβέρνηση είναι τετραετίας, ότι θα εξαντλήσει την θητεία της και τον θεσμικό της ρόλο! Διότι είναι απολύτως εμφανές πως ο πρωθυπουργός δεν προλαβαίνει μέχρι τον Σεπτέμβριο ούτε το κλίμα στη βάση της κοινωνίας να αλλάξει, ούτε τις μεταρρυθμίσεις που επιδιώκει να πραγματοποιήσει, ούτε να φανούν στην πράξη οι θετικές επενέργειες των παρεμβάσεών του στο ζήτημα της τιμής του ρεύματος και των ενισχύσεων – επιδοτήσεων που θα πραγματοποιηθούν σε όλο το εύρος της κοινωνίας!
