Από όλα σχεδόν τα Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα, αλλά και τα περισσότερα της Ευρώπης, η αναζήτηση του ποιος φταίει για τις υψηλές τιμές φυσικού αερίου καταλήγει αβασάνιστα ότι ο ένοχο είναι η στάση της Ρωσίας.

Αλλά, ποιοι αποκομίζουν τεράστια, πρωτοφανή κέρδη από το φυσικό αέριο, καθώς η τιμή του στην Ευρώπη είναι πολλαπλάσια από τις τιμές των χωρών που εξάγουν υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) στην Ευρώπη;

Όλοι σχεδόν θεωρούμε ότι κυρίως οι αμερικανοί εξαγωγείς είναι αυτοί που θησαυρίζουν.

Αλλά, παρά το γεγονός ότι το αμερικανικό φυσικό αέριο είναι 3-4 φορές φθηνότερο στην τοπική αγορά από την τιμή που το παίρνουν οι Ευρωπαίοι, δεν είναι αυτοί που αποκομίζουν τα κέρδη, αλλά οι μεσάζοντες, δηλαδή οι έμποροι που συνάπτουν τα συμβόλαια και γεμίζουν νοικιασμένα ή όχι τάνκερ, για να το μεταφέρουν όπου βρουν μεγαλύτερες τιμές. Και φυσικά και οι traders.

Οι Αμερικάνοι εξαγωγείς LNG δεν έχουν οποιαδήποτε ευθύνη, όταν αυτό φορτώνεται μεταφέρεται σε ένα δεξαμενόπλοιο LNG, από εκεί και πέρα ο αγοραστής κανονίζει πού και σε ποια τιμή θα το πουλήσει.

Αλλά, ας έρθουμε στο πλέον επίμαχο θέμα. Ποιοι, λοιπόν, είναι αυτοί οι μεσάζοντες που τσεπώνουν κέρδη 400% και πλέον;

Αυτό που αποκρύβεται σκοπίμως από τον ευρωπαίο καταναλωτή που πληρώνει υπέρογκα κόστη ενέργειας, είναι το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις εταιρείες-μεσάζοντες είναι ευρωπαϊκές – και σχεδόν καμία δεν είναι αμερικανική!!!

Και έχουν έδρα τη Χάγη, το Παρίσι, το Λονδίνο, ενώ την ίδια πολιτική ακολουθούν και εταιρείες φυσικού αερίου της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, ακόμη και της Γερμανίας.

Προσθέστε τώρα και το στοιχείο ότι πολύ μικρές ποσότητες LNG εξάγονται απευθείας από αμερικανικές εταιρείες στην Ευρώπη και επιπλέον ότι αυτό το LNG δεν πωλείται στις υψηλότατες ευρωπαϊκές τιμές, αλλά ελάχιστα πάνω από τις αμερικανικές.

Η δεύτερη κατηγορία “παικτών” που επωφελούνται από την αγορά LNG που παράγεται στις ΗΠΑ και την πώλησή του στην Ευρώπη είναι οι traders.

Οι εταιρείες αυτές αγοράζουν φορτία LNG στη δευτερογενή αγορά, δηλαδή στη λιανική και ανάλογα με τις συνθήκες κάθε φορά, τα πωλούν με μεγάλο κέρδος, σε όποιον ενδιαφέρεται να τα μεταπωλήσει, έχοντας βρει πελάτες σε μεγάλη ανάγκη, όπως είναι σήμερα τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη.

Τα συμπεράσματα είναι προφανή, δεν επιδέχονται ούτε διάψευσης, ούτε περαιτέρω σχολιασμού.

Πληρώνει ο ευρωπαίος καταναλωτής, την ανικανότητα να μπει πλαφόν σε όλες τις τιμές φυσικού αερίου, λόγω της εξοργιστικής και συνάμα αποκαλυπτικής άρνησης της Γερμανίας.

Έχουμε, δηλαδή, πλέον πλήρη επιβεβαίωση αυτού που έλεγε κάποτε, το 1989, ο Μιτεράν, ότι το δίλημμα θα είναι πάντα, αν θα έχουμε Γερμανική Ευρώπη ή Ευρωπαϊκή Γερμανία.

Προφανώς, σήμερα έχουμε σε πλήρη εξέλιξη την πρώτη επιλογή…

Διαβάστε ακόμη: