Το παγωτό είναι λατρεία. Οι πιο φανατικοί οπαδοί του λένε ότι είναι το απόλυτο γλυκό του καλοκαιριού και πραγματικά για πολύ κόσμο είναι η μόνη επιλογή επιδορπίου τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι σαν να καταργούνται όλα τα υπόλοιπα γλυκά και να υπάρχει μόνο παγωτό. Άλλωστε από μικροί είμαστε συνηθισμένοι με το που πιάνουν οι πρώτες ζέστες να ζητάμε παγωτό και να μετράμε το σκορ μας. Από την άλλη, υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι το παγωτό τρώγεται όλο τον χρόνο, ειδικά εδώ στην Ελλάδα που η καλοκαιρία ευτυχώς κρατάει πολύ. Παρόλα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν γλυκατζήδες και μη που μπορούν να προδώσουν το παγωτό για ένα άλλο γλυκό το οποίο αγαπούν περισσότερο. Τέτοιοι είμαστε κι εμείς  στο olivemagazine.gr γι’ αυτό και σας παρουσιάζουμε τα δικά μας αγαπημένα γλυκά που ευχαρίστως θα επιλέγαμε έναντι του παγωτού!

Τούρτα ψυγείου μπανόφι

Από μικρή είχα τόση αδυναμία στο ζαχαρούχο γάλα που το έτρωγα λίγο – λίγο κρυφά ανοίγοντας το ψυγείο σε κάθε ευκαιρία. Όταν, λοιπόν, μεγαλώνοντας έγινε κάποια στιγμή μόδα το μπανόφι, ένα μοντέρνο γλυκό με μπανάνα, καραμέλα που φτιάχνεται από ζαχαρούχο γάλα και σοκολάτα, τότε είχα βρει το νέο μου αγαπημένο επιδόρπιο. Είτε πειραματιζόμουν να το φτιάξω μόνη μου στο σπίτι, είτε το αναζητούσα σε καφετέριες, αλλά και εστιατόρια που το είχαν στον κατάλογό τους, δεν χόρταινα ποτέ να το απολαμβάνω. Εντάξει το παγωτό είναι ότι πιο δροσερό, ιδίως τώρα το καλοκαίρι, αλλά κι αυτό μπορεί να σερβιριστεί κάλλιστα με μια μπάλα παγωτού δίπλα του, ή να γίνει ακόμη και τούρτα για ένα κάλεσμα φίλων στο σπίτι, ακόμη και για να γιορτάσουμε τα γενέθλια ενός αγαπημένου προσώπου. Αφού, πλέον, βρίσκουμε έτοιμο και το καραμελωμένο ζαχαρούχο σε κονσέρβα (dulce de leche), που είναι και το δυσκολότερο κομμάτι της εκτέλεσης της συνταγής, τότε το γλυκό αυτό ετοιμάζεται πανεύκολα. Ε.Σ.

Cheesecake

Να ξεκαθαρίσω κατ’ αρχάς ότι εγώ και το παγωτό είμαστε σε σοβαρή σχέση. Μεταξύ μας. Χρόνια τώρα! Οπότε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων με τον σταθερό δεσμό μου, δεν θα έβαζα τίποτα και κανένα άλλο γλυκό πάνω από αυτό. Αν έπρεπε όμως να διαλέξω, η αμέσως επόμενη επιλογή μου θα ήταν ένα κομμάτι -μάλλον ένα ολόκληρο ταψί- cheesecake. Όχι όμως οποιοδήποτε cheesecake. Αυτό, που μόλις έχει βγει από το ψυγείο, δροσερό και συμπαγές. Ε, ναι! Το cheesecake είναι αυτό που θα μπορούσε να μου πει κρυφά στο αυτί “Say Cheese” και εγώ να χαμογελάσω. Να μου πει ξέχνα το παγωτό και βρες αγάπη άλλη και εγώ να μπω στον πειρασμό να το κάνω. Δεν με νοιάζει το topping του, αν θα έχει μαρμελάδα, γλυκό του κουταλιού, φρέσκα φρούτα ή σιρόπι σοκολάτας. Δεν με νοιάζει καν η μπισκοτένια βάση του. Με νοιάζει όμως το τυρί. Εδώ δεν παίζουμε: Με τυρί ανθότυρο ή κατίκι γιατί -σε ότι έχει να κάνει με την κουζίνα και με το καλοκαίρι- ξυπνά μέσα μου το πατριωτικό ένστικτο! Λ.Χ.

Pavlova

Η ιστορία λέει ότι αυτό το κορυφαίο δημιούργημα της ζαχαροπλαστικής τέχνης πήρε το όνομά του από μία μπαλαρίνα ονόματι Άννα Πάβλοβα. Είχε, λέει, τοξωτά πόδια με λεπτούς αστραγάλους και μακριά άκρα. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από εμένα που στη θέα και μόνο μίας συννεφένιας, φουσκωτής, τραγανής έξω και μαστιχωτής μέσα μαρέγκας, που ξεχειλίζει από στρώσεις βουτυράτης κρέμας σαντιγί και από πάνω πολλά, μα πάρα πολλά, φρέσκα κόκκινα φρουτάκια, κάτι παθαίνω και δεν μπορώ να αντισταθώ. Καταναλώνω μέχρι να τελειώσει και η τελευταία υπόνοια γεύσης. Και μετά με πιάνουν τύψεις και το ξανασκέφτομαι. Και τελικά, καταλήγω στο πόσο έξυπνα θρεπτικό έδεσμα είναι. Όλα τα καλά τα έχει. Με τις πολύτιμες πρωτεΐνες του, με την αυξημένη ενέργεια (δε λέγονται θερμίδες), τις πολύτιμες βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία των κόκκινων φρούτων. Ευφυέστατη pavlova! Γ.Μπ.

Ζήτω τα γλυκά ψυγείου!

Αυτό είναι ένα ερώτημα, κατά βάση προβληματικό, καθώς για μια μπάλα gelato μπορώ «πατρίδα να προδώσω, Χριστέ ντρέπομαι τόσο και όμως το μπορώ». Ομως τα δροσερά γλυκά ψυγείου (ΟΛΑ) με κάνουν να αισθάνομαι πάλι παιδί. Φρυγανιά Ζακύνθου, γιαουρτογλυκό, παντεσπάνι και όλα εκείνα που έχουν ζελέ, κομπόστες και φρέσκα φρούτα με ανάλαφρη κρέμα σε μεγάλα ταψιά δροσίζουν τον ουρανίσκο μου, «σβήνουν» την κάψα του μεσημεριού και συνοδεύουν με έναν ανώμαλο τρόπο τα θερινά μου μεθύσια. Ιδανικά τρώγονται με ανοιχτή την πόρτα του ψυγείου κατευθείαν από το σκεύος με ένα κουτάλι της σούπας. Λ. Τρ.

Το παγωτό δεν είναι γλυκό, είναι παγωτό!

Να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι λατρεύω το παγωτό σε όλες τις εκδοχές του και συνηθίζω να το απολαμβάνω αρκετά συχνά, ασχέτως αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι. Και τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα: το παγωτό δεν είναι γλυκό, είναι παγωτό! Με δυο λόγια, πρόκειται για δύο εντελώς ξεχωριστές ομάδες επιδορπίων που στα δικά μου γούστα δεν συγκρίνονται η μία με την άλλη. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο τα αγαπημένα μου γλυκά είναι αυτά που τα συνδυάζουν όλα. Τί εννοώ; Εκμέκ καϊμάκι, σάμαλι με παγωτό μαστίχα, πορτοκαλόπιτα με bitter σοκολάτα και σοκολατόπιτα με παγωτό βανίλια είναι μερικά από τα αγαπημένα μου γλυκά τα οποία φυσικά προτιμώ χίλιες φορές από το «σκέτο» παγωτό. Κι αν χρειάζεται να επιλέξω μόνο ένα από αυτά, θα δώσω μια σαφή προτεραιότητα στο πολίτικο εκμέκ με παγωτό καϊμάκι και σιρόπι βύσσινο. Άνετα θα μπορούσα να το τρώω κάθε μέρα ή έστω εναλλάξ με το σάμαλι. Ζ.Π.

Τάρτα με μους μοσχολέμονο

Μια δροσερή lemon pie είναι το γλυκό που θα μπορούσα να τρώω όλο το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει περισσότερο από το παγωτό γιατί ταιριάζει σε όλες τις ώρες και σε όλες τις περιστάσεις. Όταν έχω τάρτα λεμονιού στο ψυγείο δεν ησυχάζω! Θέλω πρωινό boost; Τρώω ένα κομμάτι. Θέλω bunch; Τρώω άλλο ένα κομμάτι. Θέλω να γλυκαθώ μετά το φαγητό; Τρώω και ένα τρίτο. Αυτό συνεχίζεται όλη την ημέρα και με κάθε αφορμή… Ευτυχώς που τις καθημερινές λείπω ένα 8ώρο για να πάω στη δουλειά και αυτό σώζει κάπως την κατάσταση εκτός αν είναι Σαββατοκύριακο, οπότε σε αυτή την περίπτωση μέχρι το βράδυ το γλυκό έχει εξαφανιστεί. Βέβαια, την ίδια αγάπη μοιράζεται μαζί μου και ο έφηβος γιος μου και έτσι βοηθάει λίγο με τις… θερμίδες! Αθ.Φ.

Αγαπημένο μου αρμενοβίλ

Δεν είναι παγωτό αλλά δεν είναι και μακριά από αυτό, είναι ημιπαγωμένο, είναι το περίφημο αρμενοβίλ της Θεσσαλονίκης. Το εμβληματικό γλυκό της πόλης είναι ένα εμπνευσμένο σεμιφρέντο. Σαντιγί, κρέμα και θρυμματισμένες μαρέγκες, καβουρδισμένα και καραμελωμένα αμύγδαλα, αναμειγνύονται, μπαίνουν σε φόρμα και παγώνουν στην κατάψυξη. Το αποτέλεσμα είναι κρεμώδες και λαχταριστό, δροσερό και πληθωρικό. Η αστική ζωή σε ευφρόσυνο επιδόρπιο.

Παλαιότερα υπήρχε στις βιτρίνες των καλών ζαχαροπλαστείων, στον Αγαπητό, στον Μουρούζη, στον Μίλτο, και σε πολλά ακόμη, έπειτα κάπως παραγκωνίστηκε, αλλά τώρα ήρθε και πάλι μετά δόξης για δεύτερη καριέρα. Στο νέο ζαχαροπλαστείο Armenonville στη Μητροπόλεως κάνει μεγάλο σουξέ στην κλασική του μορφή αλλά και σε αρκετές παραλλαγές. Οι βόρειοι ξέρουν από δροσιές! M.Στ.

Cheesecake

Το γλυκό που σίγουρα προτιμώ χίλιες φορές περισσότερο από κάποιο παγωτό είναι το cheesecake. Και όχι με μαρμελάδες, σιρόπια και τέτοια. Αλλά το κλασικό αμερικάνικο και κατά προτίμηση στον φούρνο. Εντάξει, σίγουρα, δεν είναι πιο δροσιστικό από το παγωτό, όμως τον συνδυασμό του μπισκότου με τυρί κρέμα, τον βρίσκω ακαταμάχητο. Μπορεί το παγωτό να είναι ένα αγαπημένο go to δροσιστικό επιδόρπιο, όμως στην καρδούλα μου θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση το cheesecake. Τ.Τζ.

Πάστα φλόρα

Δεν μου αρέσει πολύ το παγωτό. Πρώτον γιατί με παγώνει (!) και δεύτερον γιατί λερώνει εύκολα, ειδικά αν είσαι άνθρωπος επιρρεπής σε… μικροατυχήματα, όπως εγώ. Ναι, θα με πείτε παράξενη, αλλά άποψή σας. Εμένα το αγαπημένο μου γλυκό είναι άλλο: η πάστα φλόρα. Αλλά με τον τρόπο που το φτιάχνει η μητέρα μου και γενικότερα η οικογένειά μου. Είναι η συνταγή που πήρε η γιαγιά μου από τη θεία Ιουλία, επειδή άρεσε πολύ στη μητέρα μου και έκτοτε δεν λείπει από καμιά οικογενειακή γιορτή! Το χαρακτηριστικό της είναι ότι δεν είναι μια συνηθισμένη πάστα φλόρα. Είναι, θα λέγαμε, ένα οικογενειακό μας signature γλυκό! Εντάξει υπερβάλλω! Ή μπορεί και όχι! Η ζύμη δεν είναι τραγανή αλλά αφράτη και μοιάζει περισσότερο με κέικ. Οι μαρμελάδα από πάνω είναι πάντα σπιτική, της μητέρας μου: βερίκοκο, νεράντζι ή μπουρνέλα (έτσι λένε τις μικρές βανίλιες στην Κεφαλονιά). Και όταν ψηθεί, από πάνω ρίχνουμε λίγο σιρόπι, όχι πολύ για να γίνει σιροπιαστό αλλά σε μικρή ποσότητα (με το μάτι!) για να μαλακώσει λίγο και να κρατήσει το αφράτο της υφής του! Ν.Κ.

Βυσσινάδα

Ξέρω πως θα αναρωτηθείτε: «Μα είναι δυνατόν ένα γλυκό ρόφημα να υπερνικήσει όλα τα υπόλοιπα γλυκά και μάλιστα το παγωτό;» Και η απάντηση είναι «Ναι, μέσα στο καλοκαίρι μπορεί!» Γιατί τα καλοκαίρια στην Ελλάδα, στα θερινά ζεστά μπαλκόνια και στους δρόμους της Αθήνας που αχνίζουν από τη ζέστη ακόμα και ώρες μετά το δειλινό, ένα ποτήρι δροσερής βυσσινάδας αρκεί για να με κάνει να χαμογελάσω. Γιατί η γλυκύτητά της είναι έντονη, η γεύση της φρουτένια και παιχνιδιάρικη, το χρώμα της ζωντανό και βαθυκόκκινο: συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ξέγνοιαστης καλοκαιρινής στιγμής, αλλά ευτυχώς…σε παγωμένη έκδοση! Ε.Τσ.

Τι «τροφιτερόλ», τι προφιτερόλ

Κάθε φορά που το ζητάω, στο μυαλό μου έρχεται ο Γιώργος Κωνσταντίνου, στην ελληνική ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Μπορεί να μην ήξερε πώς το έλεγαν, να το ζήτησε τελικά λάθος (τροφιτερόλ) όμως ήξερε να το περιγράψει με έναν μοναδικό τρόπο. Το προφιτερόλ, λοιπόν, μπορεί κάλλιστα να ανταγωνιστεί το παγωτό. Και τα δύο μπορώ να τα τρώω με το κουτάλι χωρίς σταματημό. Δεν είναι μόνο η ωραία κρέμα σοκολάτας που σκεπάζει τα αφράτα σουδάκια, είναι και η γέμιση αυτών που το κάνει δελεαστικά αμαρτωλό. Μάλιστα, στην original γαλλική του εκδοχή, τα σουδάκια γεμίζονται με παγωτό – όποτε έχω δύο σε ένα. Στη δική μας ελληνική του εκδοχή, συνήθως αυτά γεμίζοντται με κρέμα πατισερί ή σαντιγί, που δεν την προτιμώ για να σας είμαι ειλικρινής. Όπως και να έχει, το προφιτερόλ είναι ένα γλυκό με το οποίο λατρεύω να λερώνομαι. Ειδικά αν είναι από το Ρόδον στα Σεπόλια. Β.Δ.

Διαβάστε ακόμη: