Πιθανότατα κανείς να μην μπορούσε να φανταστεί, μέχρι το 2021, ότι ένα μουσείο θα έφτιαχνε λογαριασμό σε μια πλατφόρμα όπως το OnlyFans. Από την άλλη, πολλοί είναι αυτοί που θα υποστήριζαν ότι στο OnlyFans μπορεί να συναντήσει κανείς περιεχόμενο που μοιάζει με τέχνη. Τι συνέβη και οι πιθανότητες έγιναν πραγματικότητα και οι -αποκλειστικά ενήλικοι- χρήστες της πλατφόρμας μπορούσαν πλέον να βλέπουν έργα τέχνης όπως η μικροσκοπική Αφροδίτη του Willendorf;

Μια ομάδα μουσείων στη Βιέννη αποφάσισε να δημιουργήσει έναν λογαριασμό όπου οι συνδρομητές, με 5 δολάρια τον μήνα, θα μπορούν να βλέπουν έργα εικαστικών τεχνών. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται το άγαλμα που προαναφέραμε (μια γυμνή γυναικεία φιγούρα φτιαγμένη από ασβεστόλιθο που χρονολογείται στο  25.000 π.Χ.), πίνακες των εξπρεσιονιστών Egon Schiele και Richard Gerstl, έργα Αυστριακού Koloman Moser, του Ιταλού ζωγράφου και γλύπτη Amedeo Modigliani και άλλα.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα

Η πρωτοβουλία ήταν μια απάντηση στη σεμνοτυφία των περιορισμών που θέτουν οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως είναι το Facebook, το X (πρώην Twitter), το Instagram και το TikTok που αποτρέπουν τα μουσεία από το να μοιραστούν εικόνες που εμπεριέχουν γυμνό.

Οι επίσημοι λογαριασμοί των μουσείων συχνά αναστέλλονταν λόγω του πρωτοκόλλου που εφαρμόζουν οι πλατφόρμες ή έβλεπαν το περιεχόμενό τους που αφορούσε γυμνά αγάλματα ή διάσημα έργα τέχνης να μπαίνει σε μαύρη λίστα. Αυτό οδήγησε το Τουριστικό Συμβούλιο της Βιέννης να στραφεί σε αυτό το project. Η εκπρόσωπός του, Helena Hartlauer είχε δηλώσει τον Οκτώβριο το φθινόπωρο του 2021: “Εν μέρει προβληματικό το κάνει ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαρες οδηγίες σε αυτές τις πλατφόρμες, ούτε βάση ή εξήγηση, σε σχέση με το ποιο γυμνό θεωρείται ‘προσβλητικό’ και ποιο γυμνό όχι”. “Έχουμε έργα τέχνης 3.000 ετών που λογοκρίνονται. Ξεκάθαρα, υπάρχει κάτι λάθος εδώ“.

Τα μουσεία που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία ήταν το Albertina, το Leopold, το Kunsthistorisches (Μουσείο Ιστορίας Τέχνης) και το Naturhistorisches (Μουσείο Φυσικής Ιστορίας).

Το θέμα είχε πάρει φυσικά μεγάλες διαστάσεις με τα διεθνή μέσα να αφιερώνουν χώρο από την ειδησεογραφία τους στην απόφαση των μουσείων.

Τρία χρόνια μετά

Η συγγραφέας Βασιλική Μαρκάκη, που συνεργάστηκε με μουσεία φυσικής ιστορίας στην Αθήνα και στο Λονδίνο, και με τη Βρετανική Επιτροπή για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα για την ομώνυμη εκστρατεία, μας υπενθυμίζει την πρωτοβουλία αυτή μέσα από τον λογαριασμό @museum_facts_n_dreams που έχει φτιάξει στο Instagram.

“Τα μουσεία, που διατηρούν έργα καλλιτεχνών που πάλεψαν κατά της λογοκρισίας και του καθωσπρεπισμού, αντιστάθηκαν στην επιλεκτική σεμνοτυφία κάνοντας λογαριασμό σε πλατφόρμα για ενήλικες για να ανεβάζουν από αρχαιολογικά ευρήματα ως έργα του Egon Schiele” σημειώνει η ίδια.

Και συνεχίζει: “Γίνεται να σπρώχνεις τα μουσεία σε τέτοιες λύσεις; Ποιος είναι ο ρόλος σου ως μεγαθήριο των κοινωνικών μέσων δικτύωσης; Πώς επιθυμείς να επηρεάσεις την κοινωνία και τι αντίκτυπο θα αφήσεις; Και από την άλλη: εμείς πόσο εξαρτημένοι είμαστε από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης; Και πώς μπορεί κάποιος να προωθήσει τη δουλειά του αν τα social τον λογοκρίνουν;”

Τρία χρόνια μετά την κινητοποίηση των μουσείων της Βιέννης, σύμφωνα με την Βασιλική Μαρκάκη, το Instagram “ακόμη λογοκρίνει έργα τέχνης”.

Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την δράση Don’t Delete Art (DDA) που εγκαινιάστηκε το 2020 και συνεχίζει μέχρι σήμερα να αναδεικνύει και να στηρίζει καλλιτέχνες που λογοκρίνονται στο διαδίκτυο.

Διαβάστε ακόμη: