Ωραία δε λέω τα κέρδη των τραπεζών και δικαίως οι επιτελείς τους προβάλλουν αυτό το σημείο, ως την απόλυτη  μεγάλη επιστροφή του κλάδου. Αλλά θεωρώ ότι είναι… κομμάτι αχάριστοι. Γιατί δε βρέθηκε έστω ένας τραπεζίτης μας να πει μια καλή κουβέντα για την Κριστίν Λαγκάρντ και την πολιτική  επιτοκίων της ΕΚΤ , που τους  επιτρέπει να αβγατίσουν την κερδοφορία των τραπεζών ;

Γιατί αν δει κανείς λίγο περισσότερο τα αποτελέσματα εύκολα μπορεί να διαπιστώσει πως το μεγαλύτερο μέρος των κερδών των  ελληνικών τραπεζών δεν οφείλεται στην πιστωτική επέκταση , δηλαδή τη χορήγηση νέων δανείων, αλλά στη γνωστή μανιέρα  της αξιοποίησης της διαφοράς των επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων. Όταν το επιτόκιο χορηγήσεων είναι πάνω από 6% και το αντίστοιχο των καταθέσεων πιάνει δεν πιάνει το 0,40%, τότε τα κέρδη έρχονται εύκολα .

Αφήστε και το άλλο : Η μεγάλη πλειοψηφία των δανείων στην Ελλάδα είναι κυμαινόμενου επιτοκίου, άρα οι τράπεζες έχουν ένα πρόσθετο πλεονέκτημα με το Euribor τριών μηνών στο 3,75%.

Αλλά ως πότε θα συνεχιστεί το “καθεστώς” αυτό; Επειδή ακριβώς πρόκειται για στρέβλωση , αυτή δεν μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται επ΄άπειρον. Ως εκ τούτου και αφού καμία από τις αρκούντως θριαμβευτικές ανακοινώσεις των τραπεζών για τα κέρδη εξαμήνου αναμένω με ενδιαφέρον τον πρώτο – τολμηρό –  τραπεζίτη να βγει να πει πως “κάνουμε το παν για τη διαφοροποίηση των πηγών της κερδοφορίας μας ,  γιατί η στρέβλωση είναι μεγάλη “.

Τότε . ειλικρινά “θα του βγάλω το καπέλο”…

Διαβάστε ακόμη: