Τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στον κόσμο του μπάσκετ με τα χρήματα που μπορούν να προσφέρουν πλέον τα κολέγια, έφερε την πρώτη αντίδραση από τη Διεθνή Ομοσπονδία Μπάσκετ για να μετριάσει τις επιπτώσεις και να βάλει κάποιους φραγμούς.

Πλέον υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης του ονόματος, της εικόνας και της δημοφιλίας ενός αθλητή, που δίνει την ευκαιρία αποζημίωσής του με αξιοσέβαστα οικονομικά ποσά, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των περιορισμών στη μετακίνηση από το ένα κολέγιο στο άλλο. Όλα αυτά άλλαξαν πλήρως τον χάρτη του παγκόσμιου μπάσκετ.

Ο γενικός γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής μίλησε στη δεύτερη μέρα του Κονγκρέσου της Ομοσπονδίας και στάθηκε σε αυτό το κρίσιμο θέμα και τα μεγάλα ποσά που διοχετεύονται σε χέρια παικτών 18,19, 20 ετών.

Αναλυτικά όσα είπε
«Τα ποσά χρημάτων που διοχετεύονται – δεν θα πω επενδύονται, γιατί δεν είμαι βέβαιος ότι από οικονομικής άποψης είναι μία επένδυση, αλλά είναι σίγουρα μία επένδυση σε αναπτυξιακό επίπεδο στο άθλημα του μπάσκετ, είναι πολύ μεγάλα. Αυτά τα ποσά, που καταλήγουν στα χέρια παικτών 18, 19, 20 ετών, είναι ευπρόσδεκτα για αυτούς, από το περιβάλλον τους. Είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτούς.

Ταυτόχρονα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η εμπειρία έχει σταματήσει πλέον να είναι κατά κύριο λόγο ακαδημαϊκή για τους αθλητές. Τα κολέγια του NCAA πλησιάζουν καθημερινά ολοένα και περισσότερο στο να είναι εμπορικές οντότητες, επαγγελματικοί σύλλογοι, και αυτό αποτελεί πρόκληση για το οικοσύστημά μας, για τον απλό λόγο ότι το δικό μας σύστημα βασίζεται σε μία βασική αρχή: ότι μπορείς να μεταγραφείς, εφόσον τηρούνται τα συμβόλαια.

Οι συμφωνίες πρέπει να γίνονται σεβαστές. Και για να μπορέσει να υπάρξει μεταγραφή από έναν επαγγελματικό μπασκετικό οργανισμό σε έναν ντε φάκτο επαγγελματικό όπως τα κολέγια, πρέπει να υπάρχει μία διαδικασία – πείτε το letter of clearence ή όπως αλλιώς θέλετε – αλλά πρέπει να υπάρχει συναίνεση από τον σύλλογο και την εθνική ομοσπονδία. Και πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις: πού πάει ο παίκτης, ποιες θα είναι οι συνθήκες εκεί, ποια θα είναι η διαθεσιμότητα του αθλητή για την εθνική ομάδα και ποια η αντιπαροχή για το οικοσύστημα της FIBA – για τα κλαμπ μας, τις λίγκες μας, τις ομοσπονδίες μας και τα μέλη τους, που επένδυσαν στον παίκτη από τότε που ξεκίνησε να παίζει σε ηλικία 9, 10 ή 11 ετών και τώρα καταλήγει με μία επιταγή επτά ψηφίων στα χέρια του στα 18 χρόνια του.

Έτσι, το Κεντρικό Συμβούλιο αποφάσισε ότι θα προσεγγίσουμε επίσημα το NCAA. Δεν θα είναι εύκολο, γιατί το περιβάλλον εκεί δεν έχει ακόμα αποφασίσει πώς θα αυτορυθμιστεί. Υπάρχουν έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των βασικών φορέων για το πώς θα είναι η ρύθμιση. Και εμείς σίγουρα ερχόμαστε ως δεύτερος ρυθμιστής.

Όμως δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια ούτε απλοί παρατηρητές. Η FIBA έχει θεσμικό καθήκον να προστατεύει τα μέλη της και ταυτόχρονα να υποστηρίζει την ανάπτυξη των παικτών της. Για κάποιες χώρες, αυτό είναι ευλογία. Για κάποιες άλλες, πρόκληση. Είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να το παρακολουθούμε στενά, όχι μόνο για το φετινό ή το επόμενο καλοκαίρι, αλλά σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Και θα ήθελα επίσης να σκεφτείτε και το γυναικείο μπάσκετ – πώς μπορεί αυτή η εξέλιξη να το επηρεάσει, ίσως και θετικά. Διότι σήμερα βλέπουμε πολλές παίκτριες να εγκαταλείπουν στη διάρκεια των σπουδών τους ή λίγο μετά. Τι θα γίνει αν αποκτήσουν κι αυτές επαγγελματικό στάτους και αντίστοιχα μεγάλα ποσά;

Είναι ένα πεδίο που απαιτεί προσοχή, και θα ήθελα το Κογκρέσο της FIBA να γνωρίζει ότι κάνουμε σοβαρές επενδύσεις – όχι μόνο με ερωτηματολόγια και γνώμες, αλλά και με συναντήσεις, νομικές συμβουλές και προσπάθεια να βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Φυσικά, σε συνεργασία με την USA Basketball, με τους εταίρους μας στο NBA, και με τις υπάρχουσες σχέσεις μας με τη διοίκηση του NCAA».

Διαβάστε ακόμη: