Γράφει ο Νίκος Μπάρδης, πρώην Διευθ. VEOLIA, πρώην Διευθ. Συμβούλου ΕΥΔΑΠ

Στην καρδιά ενός Πεκίνου, ντυμένου στα κόκκινα μερικές ημέρες πριν την επέτειο για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) την 1η Ιουλίου, άνοιξε τις πόρτες του το καινούργιο «Μουσείο του Κομμουνιστικού Κόμματος».

Στο τεράστιο κτίριο, του οποίου η αρχιτεκτονική συμβολίζει ένα ιδεόγραμμα (κινεζική γραφή) που σημαίνει «Εργάτης», εκτίθενται έργα που ανατρέχουν στις μάχες του κόκκινου στρατού απέναντι στους «ξένους εισβολείς», στις λαϊκές εορταστικές εκδηλώσεις και στις πύρινες ομιλίες των Κινέζων ηρώων του σοσιαλισμού.

Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, στην φημισμένη πλατεία Tienanmen, κάτω από τα βλέμματα της αστυνομίας, ομάδες Κινέζων τουριστών με πολύχρωμες τραγιάσκες και με τα pins του κόμματος στο πέτο, σπεύδουν να προσκυνήσουν στα ιερά χώματα του κομμουνισμού, περνώντας μπροστά από το μεγαλοπρεπές πορτραίτο του Mao Tse Dong.

«Έχει μεγάλη σημασία να θυμόμαστε ότι οι πρόγονοι μας έδωσαν όλες αυτές τις μάχες, για να επιτρέψουν στην Κίνα να είναι σήμερα ένα σπουδαίο Έθνος», εξηγεί ένας σπουδαστής του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, μέλος της νεολαίας του ΚΚΚ. «Όλοι στην οικογένεια μου είναι μέλη του κόμματος. Ο πατέρας μου είναι δημόσιος υπάλληλος, η μητέρα μου δασκάλα, και εγώ από μικρό παιδί, συμμετέχω σε όλες τις σημαντικές εορταστικές εκδηλώσεις της χώρας».

Με 91 εκατομμύρια μέλη, δηλαδή ένα Κινέζο στους 15, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας είναι ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα πολιτικά κόμματα στον πλανήτη.

«Η κυβέρνηση, οι ένοπλες δυνάμεις, η κοινωνία και η εκπαίδευση, ο Βορράς, ο
Νότος, η Ανατολή και η Δύση: όλα διοικούνται από το κόμμα», γράφει η χάρτα του κόμματος από το 2017.

Κλιμάκια του κόμματος έχουν συνεχή παρουσία σε κάθε επιχείρηση, κρατική ή ιδιωτική. Τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, οι μορφωτικές οργανώσεις, ελέγχονται από το πανίσχυρο Γραφείο Προπαγάνδας. Για να μιλήσεις σε έναν πανεπιστημιακό, έναν διευθυντή του Δημοσίου ή ακόμα έναν επιχειρηματία, είσαι υποχρεωμένος να περάσεις πρώτα από τον έλεγχο του.

Δεν υπάρχει διαχωρισμός της εξουσίας: το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και μόνο αυτό, δίνει την γραμμή, ενώ από το 2020 διδάσκεται η σκέψη του Xi Jiping, σε όλα τα πανεπιστήμια.

«Το ΚΚΚ, όλο και περισσότερο, κατευθύνει την πολιτική ζωή της χώρας, μια συμπεριφορά εκ διαμέτρου αντίθετη με τις τάσεις μεταρρυθμίσεων του 1980, που κινούνταν προς την κατεύθυνση περιορισμού του ρόλου του», εξηγεί ο καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Hog Kong, Jean-Pierre Cabestan.

«Με τον Xi Jinping, ΓΓ του κόμματος και Πρόεδρο της Κίνας, το ΚΚΚ ξανά έγινε αυταρχικό, μαρξιστικό με μαοϊστικες τάσεις».

Το μεγάλο ραντεβού του 2049

«Το ΚΚΚ είχε πρωταρχικό ρόλο, στην μετάλλαξη μιας από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, σε μια σφριγηλή παγκόσμιου εμβέλειας οικονομία», σημειώνει από την πλευρά του, ο καθηγητής Zhang Weiwei, διευθυντής του Κινεζικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Fudan.

Από το 2013, η εξουσία είναι στα χέρια ενός και μοναδικού ανδρός: «ο Xi Jinping μεταμόρφωσε το ΚΚΚ σε ρομπότ, σαν ένα στρατό, επιβάλλοντας σκληρή πειθαρχία από πάνω μέχρι κάτω στην ιεραρχία, περιορίζοντας την κοινωνική συμμετοχή, ακόμα και αυτήν των μελών του κόμματος», παρατηρεί ο Peter Martin συγγραφέας του China’s Civilian Army (μόνο στα αγγλικά). «Πολλοί από τα μέλη του ΚΚΚ, δεν είναι ικανοποιημένοι από την υπερβολική συγκέντρωση της εξουσίας και την δικτατορική λειτουργία του πολιτεύματος, που επέβαλε ο Xi Jinping».

Ο Κινεζος Πρόεδρος, που πρόσφατα συμπλήρωσε τα 68 έτη ζωής, άλλαξε το Σύνταγμα, ούτως ώστε να έχει την δυνατότητα να διατηρήσει την εξουσία, πέραν από τις δυο πενταετίες, που είχε καθιερώσει ο παλαιός Πρόεδρος Deng Xiaoping, ο οποίος ήταν εξαιρετικά δύσπιστος και μισούσε την προσωπολατρεία.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στο επόμενο συνέδριο του ΚΚΚ, το 2022, ο Xi Jinping θα γίνει κατά πάσα βεβαιότητα, ο δεύτερος Πρόεδρος, μετά τον Mao, που θα διατηρήσει τον θώκο του, πέραν της δεκαετίας.

Στα πρωτοσέλιδα των εφημεριδων, στην τηλεόραση ή ακόμα στα κόκκινα πανό και στις αφίσες που κρέμονται στους δρόμους, η «Σκέψη» του Xi Jinping εκφράζεται παντού, με συνθήματα όπως «Το Κινέζικο Όνειρο» ή «Η Μεγάλη Αναγέννηση» μιας μεγαλοπρεπούς Κίνας, που υπόσχεται για την επόμενη εκατονταετία της Λαϊκης Δημοκρατίας της Κίνας, το 2049.