Γράφει ο Νίκος Μπάρδης, πρώην Διευθ. VEOLIA, πρώην Διευθ. Συμβούλου ΕΥΔΑΠ

Ο Raymond και η Agnès με τα δυο μικρά παιδιά τους, αψήφησαν την βροχή, αυτήν την Κυριακή 27 Ιουνίου, για να συμμετάσχουν μαζί με δεκάδες συμπολίτες τους, στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, στο Picadilly Circus στο κέντρο του Λονδίνου, για το κλείσιμο πριν πέντε ημέρες της Apple Daily, τελευταίας εφημερίδας του Χονγκ Κονγκ, που εξασκούσε κριτική στην κεντρική Κυβέρνηση της Κίνας.

Πράγματι η Apple Daily, ήταν ένα από τα τελευταία αναχώματα, απέναντι στην αυταρχική διακυβέρνηση του Πεκίνου, στην επικράτεια του πρώην Βρετανικού Προτεκτοράτου, που παραχωρήθηκε από το Λονδίνο στην Λαϊκή Δημοκρατία το 1997.

«Ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε» εξηγεί το ζευγάρι, εγκατεστημένο πλέον στο Kingston (ΝΑ Λονδίνο) από τον Δεκέμβριο του 2020. «Δεν έχουμε βρει δουλειά ακόμα, αλλά είναι φθηνότερα από το κέντρο και το κυριότερο, τα παιδια μας πάνε στο σχολείο» λέει η Agnès.

«Φύγαμε για να αποφύγουμε την πλύση εγκεφάλου των παιδιών μας, που προωθεί η Κυβέρνηση στα σχολεία. Στο Χονγκ Κονγκ δεν μπορούμε πλέον, να μιλάμε ελεύθερα στους δημόσιους χώρους, ούτε να διαμαρτυρόμαστε, όπως εδώ» προσθέτει ο Raymond, δείχνοντας το συλλαλητήριο.

Λίγο πιο πέρα ο Hong, σαραντάρης πατέρας, κουβαλάει τον γιο του στους ώμους του. Κι αυτός αρνείται τις μεθόδους του Πεκίνου. «Βρήκα δουλειά στις καινούργιες τεχνολογίες, δεν ήταν τόσο δύσκολο».

Οι ίδιοι λόγοι, να εξασφαλίσει το μέλλον του επτάχρονου γιού του σε μια ελεύθερη κοινωνία, ώθησαν τον Richard Lee, πρώην δημοσιογράφο της Apple Daily, να προτιμήσει την εξορία, πριν έξι μήνες.
Κρατώντας το τελευταίο φύλο της εφημερίδας της Πέμπτης 24 Ιουνίου, περιγράφει την σύλληψη της διεύθυνσης της «Εργάστηκα εκεί 24 χρόνια και έζησα πολλές καταστάσεις. Εάν δεν έφευγα, θα με έπιαναν κι εμένα. Θα κάνω όποια δουλειά μου τύχει. Τουλάχιστον εδώ, είμαι ελεύθερος».

Ο Hong, o Richard, οι Agnès και ο Raymond έχουν όλοι την «Visa BNO – British National Overseas», έναν τίτλο διαμονής στο Ηνωμένες Βασίλειο (ΗΒ), που τους δίνει το δικαίωμα (σε 5 χρόνια) διεκδίκησης της βρετανικής υπηκοότητας.

Ο θεσμός ψηφίστηκε και ίσχυσε από την Κυβέρνηση του Boris Johnson ένα χρόνο πριν, την 1η Ιουλίου 2020, όταν το Πεκίνο απαγόρευσε τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ, που αδιαφόρησε για την συμφωνία του 1997, που προβλέπει την «διπολική» φύση του πρώην Προτεκτοράτου, βάση της αρχής «Μια Χώρα, Δύο Συστήματα», με σκοπό την προστασία του πλουραλιστικού καθεστώτος για πενήντα χρόνια!

Βέβαια η Λαϊκη Δημοκρατία ποιείν την νήσσαν, όσον αφορά τις δυο Κεντρικές Τράπεζες (Κίνας & Χονγκ Κονγκ), όπως επίσης και δυο νομίσματα (Yuan ¥ & Hong Kong $), που ισχύουν στην ίδια χώρα (τα καλά και συμφέροντα!).

Η Visa BNO δίνεται στους γεννηθέντες στο Χονγκ Κονγκ, πριν το 1997, και στα παιδιά τους.

Η Βρετανική Κυβέρνηση εκτιμά σε 5,4 εκατομμύρια (από ένα σύνολο 7,5 εκ ), αυτούς που έχουν δικαίωμα στο ΒΝΟ. Η Downing Street υπολογίζει ότι 300 χιλιάδες θα μετοικήσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, την επόμενη πενταετία.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Μεγάλη Βρετανία γίνεται ένας τεράστιος χώρος υποδοχής για τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ, που θέλουν να αποφύγουν την αυστηρή διοίκηση του Πεκίνου. Απο τον Ιανουάριο του 2020 που θεσπίστηκε η Visa BNO, έχουν γίνει 34 000 αιτήσεις.

«Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, έχουν ήδη έρθει από το Χονγκ Κονγκ 100.000, εκ των οποίων οι 18.000 έχουν ήδη την Visa BNO» εξηγεί ο Simon Cheng, συνιδρυτής των Hongkongers in Britain (HKB), μιας από τις κυριότερες πλατφόρμες υποστήριξης των πρώην κατοίκων του Χονγκ Κονγκ στην Βρετανία.

Πρώην υπάλληλος του Βρετανικού Προξενείου στο Χονγκ Κονγκ, ο Simon, 30 ετών, υποχρεώθηκε να διαφύγει από εκεί στο τέλος του 2019, αφού πρώτα είχε συλληφθεί και ανακριθεί από την Κινεζική Αστυνομία. Οι αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψής του και γι’αυτόν τον λόγο απέκτησε την ιδιότητα του πρόσφυγα στο ΗΒ, ο δεύτερος από τους δυο στους οποίους αναγνωρίστηκε (ο άλλος είναι ο γνωστός για την δράση του, εναντίον του καθεστώτος του Πεκίνου στο Χονγκ Κονγκ, Nathan Law).

Αμφότεροι αναμένουν πολλές αφίξεις συμπατριωτών τους, μέσα στο καλοκαίρι.

«Το κλείσιμο της Apple Daily, σημάδεψε πολλούς δημοκρατικά σκεπτόμενους στο Χονγκ Κονγκ, ωθώντας του στην φυγή από την χώρα, όπου δεν βλέπουν πλέον καμιά ελπίδα», λέει ο Edouard Ng, 31 ετών, συμμετέχοντας σε μια συγκέντρωση στις 23 Ιουνίου, έξω από την κατοικία του Βρετανού Πρωθυπουργού, στο 10 της Downing Street, ζητώντας το boycott των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2022.

Έχοντας φθάσει στην Βρετανία πριν τρεις μήνες, περιμένει κι’ αυτός την Visa BNO. Πίσω στο Χονγκ Κονγκ, εργαζόταν στο marketing και συμμετείχε στα συλλαλητήρια του Ιουνίου 2019, εναντίον του νομοσχεδίου απέλασης, των αντιφρονούντων του πρώην Προτεκτοράτου, προς την Κίνα. Έφυγε γιατί «δεν μπορούσε να ζήσει σε ένα τόπο χωρίς ελευθερίες».

Όμως, θα ήταν σφάλμα να πιστέψουμε, ότι η μετανάστευση αυτή προς την πρώην αποικιακή δύναμη, θα είναι εύκολη.

Βέβαια οι περισσότεροι μετανάστες από το Χονγκ Κονγκ, μιλούν ικανοποιητικά τα αγγλικά και υποστηρίζουν ότι δεν αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες και εχθρότητα, κατά την εγκατάσταση τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Παρόλα αυτά, είναι ένας μύθος ότι όλοι είναι οικονομικά ανεξάρτητοι. Μάλλον το αντίθετο!

Η πλειοψηφία των πρώτων μεταναστών από το Χονγκ Κονγκ, είναι οι οργανωμένοι αντιρρησίες του κινεζικού καθεστώτος, δικηγόροι, καθηγητές, δημοσιογράφοι. Όλοι τους έφυγαν επειγόντως κακήν-κακώς, χωρίς να προλάβουν να πωλήσουν τις ιδιοκτησίες τους και έφθασαν στην Βρετανία άφραγκοι.

«Δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής στο Χονγκ Κονγκ»

Η Visa BNO δεν είναι προσαρμοσμένη σε αυτούς τους νεαρούς, που ήταν στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων. Οι περισσότεροι είναι γεννημένοι μετά το 1997 και ως εκ τούτου, δεν έχουν δικαίωμα σε αυτήν.

«Η ΒΝΟ πρέπει να δωθεί σε όλους» υποστηρίζει η νεαρή Ling Cheung, μπροστά στην Downing Street «γιατί το 1997, το Λονδίνο υποσχέθηκε 50 χρόνια σταθερότητας, τα οποία δεν είχαμε». Η ίδια έχοντας την βρετανική υπηκοότητα, ήρθε να σπουδάσει στο Λονδίνο, γνωρίζοντας ότι εκ των πραγμάτων, «δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής στο Χονγκ Κονγκ».

Πολλοί νεαροί μετανάστες, προτιμούν να κρύβονται, φοβούμενοι μια πιθανή έξωση προς το Χονγκ Κονγκ.

Στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και στα συλλαλητήρια, φορούν μάσκες (βοηθούσης και της πανδημίας) για να αποφύγουν τυχόν αναγνώριση.

Η οργάνωση Hong Kong Watch (HKW), μια από τις κυριότερες προ-δημοκρατικές οργανώσεις στη Βρετανία, υποστηρίζει ότι οι νεαροί εξόριστοι του Χονγκ Κονγκ, δεν πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα στα βρετανικά πανεπιστήμια (15 με 20 χιλ λίρες, ήτοι 17 με 23 χιλ ευρώ).

Επίσης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ασφάλεια και την προστασία τους, καθόσον στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν δεκάδες κινεζικές οργανώσεις, πολλές εκ των οποίων πρόσκεινται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. «Πρέπει η Βρετανική Αστυνομία να συνειδητοποιήσει αυτήν την πραγματικότητα», λένε οι Jabez Lam και Johnny Paterson, συνιδρυτές της HKW.

Ο Finn Lau, 28 ετών, έφθασε στο Λονδίνο στις αρχές του 2020, αφού είχε ιδρύσει στο Χονγκ Κονγκ δυο δημοκρατικές πλατφόρμες, τις HKLiberty και Stand with HK.

Υποστηρίζει ότι ξυλοκοπήθηκε αγρίως, τον Ιούνιο του 2020, μέρα-μεσημέρι στο κέντρο του Λονδίνου, από τρεις άγνωστους, πιθανόν κινέζους. «Δεν μου πήραν τίποτα και δεν μου είπαν λέξη. Όταν κατάφερα να σηκωθώ, γύρισα σπίτι μου, φοβούμενος ότι θα ξανά έλθουν και μετά κάλεσα ένα ασθενοφόρο».

Κατέθεσε μήνυση στη Αστυνομία, η οποία δεν είχε συνέχεια, λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων.

Ο Simon Cheng λέει επίσης ότι αισθάνεται ανασφαλής στο Λονδίνο «Με ακολούθησαν πολλές φορές τους τελευταίους 18 μήνες. Όταν μίλησα γι’ αυτό στα media, αισθάνθηκα καλλίτερα. Η δημοσιοποίηση με προστατεύει. Πολλοί μπορούν να μας θεωρούν υπέρ ευαίσθητους, ίσως και παρανοϊκούς. Αλλά ο κίνδυνος είναι πραγματικός».

Όλοι αυτοί οι εξόριστοι ΧονγκΚονγκοκέζοι, προειδοποιούν την Βρετανική Κυβέρνηση, για τις συμφωνίες της Κινεζικής Κυβέρνησης με άλλα φιλικά καθεστώτα παγκοσμίως, ως προς την έκδοση των αντιφρονούντων, όπως επίσης «και για την προπαγάνδα του ΚΚΚ στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Τελευταία, πλησίασαν και ένωσαν τις φωνές διαμαρτυρίας τους, με αυτές των οργανώσεων εναντίον της γενοκτονίας των Ouīgours .

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.