Ο ΛΕΞ δεν είναι απλώς ένας ράπερ. Είναι μια φωνή της εποχής μας, που αντηχεί βαθιά στη νέα γενιά και διαμορφώνει μια νέα, μοναδική πολιτιστική ταυτότητα.
Είναι ένας καλλιτέχνης που χωρίς να έχει παρουσία στα ΜΜΕ καταφέρνει να γεμίζει γήπεδα και πολύ πιο βασικά, να τον ακούν όλοι εκείνοι που …πρέπει να τον ακούν.
Ο ΛΕΞ σήμερα έσπασε της την παράδοση που τον θέλει να κυκλοφορεί νέο άλμπουμ σε κάθε παγκόσμιο κύπελλο όπως έλεγε και στο τραγούδι «Point Blank».
Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Metro» – κυκλοφόρησε το νέο του άλμπουμ «G.T.K.» με έντεκα νέα τραγούδια.
O δίσκος έγινε viral μόνο με την είδηση ότι θα κυκλοφορήσει, και δεν απογοήτευσε.
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που είναι μια κατηγορία από μόνος του.
Ο τίτλος G.T.K μπορεί να αναφέρεται στο «Για την Κουλτούρα» ή να είναι αναγραμματισμός του T.G.K. (αρκτικόλεξο του “Τέχνη Για Κολλημένους”).
Το άλμπουμ «G.T.K.» – επί της ουσίας – είναι η τέταρτη σόλο ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του ΛΕΞ ύστερα από εκείνες με τίτλο «Ταπεινοί και πεινασμένοι» (2014), «2ΧΧΧ» (2018) και «Metro» (2022).
Το νέο άλμπουμ του ΛΕΞ με τίτλο «G.T.K.», που κυκλοφορεί από τη δισκογραφική εταιρεία Stay Independent, περιλαμβάνει έντεκα καινούργια τραγούδια σε παραγωγή των Dof Twogee και Ortiz.
Ο ΛΕΞ είχε ανακοινώσει την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ του μέσω της θρυλικής «Φρουτοπίας».
Το «G.T.K. ακούγεται από το 1ο μέχρι το 11ο τραγούδι του χωρίς skip, ενώ τα «Αλήτικη αγάπη», «24ωρα» και «Μοβ βροχή» μπαίνουν άνετα στη λίστα με τα highlight του 2024.
Παράλληλα, για ακόμη μια φορά, πέραν των αναρίθμητων περιγραφών που εκπέμπουν… Θεσσαλονίκη, οι αθλητικές του αναφορές είναι πολλές!
Ο ΛΕΞ στο νέο του δίσκο αναφέρει τον Έρλινγκ Χάαλαντ στις «3000 Strofes»: «Ένα παιδί με ένα γονιό από συνοικία μικρή, Όταν του λέγαν τι θα γίνει δεν είχε κάτι να πει, τώρα νιώθει σα τον Haaland στην μικρή περιοχή».
Στη «Xeiroteri Genia» μεταφέρει εικόνες από συναυλίες στα γήπεδα: «Παίζουμε σε γήπεδο δεν ξέρουμε ούτε ένα άθλημα, μετά τις συναυλίες αλλάζουνε το χλοοτάπητα Και ανάβουν καπνογόνα σα να πήραμε πρωτάθλημα».
Ούτε τα αθλητικά ραδιόφωνα έμειναν… απ’ έξω, καθώς στο «Graffiti» συνδυάζονται και με τα μεγάλα ιστορικά μπασκετικά ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρη στο Παλέ: «Άμα δεν ξέρει να ραπαρει Κώτσο κόφτονα, άστον να κλαίγεται στ’ αθλητικά ραδιόφωνα. Δεν πέφτει ούτε καρφίτσα μες σ’ αυτά τα κουπλέ, σαν ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ το ενενήντα (1990) σε γεμάτο παλέ (ΟΛΕ)».
Στο δε «Cognac»… επιστρατεύει τον Μίλτο Τεντόγλου, θυμίζοντας τις άδικες αποφάσεις ακύρωσης του ρεκόρ του λόγω παπουτσιών: «Αμφισβητούνε τα ρεκόρ που καταρρίπτω, αλλάζω τα παπούτσια και πηδάω σα τον Μίλτο», ενώ πάντα παραμένει στο κάδρο του το Φαινόμενο Ρονάλντο Ναζάριο Ντε Λίμα: «Το κάνω τόσα χρόνια που είμαι άνετος μ’ αυτό, όπως στη ζούγκλα τα λιοντάρια ή στη βροχή τα σαλιγκάρια, όπως στην τσόχα είναι τα ζάρια ή μες το νερό τα ψάρια, Ronaldo το φαινόμενο με τα ενενηνταπεντάρια».
Ο ΛΕΞ κάνει έμμεση αναφορά και στον Πέτρο Μάνταλο, με διττή έννοια του… μάνταλου (κλειδαριά) των φυλακών στο F.K.A.: «Δεκέμβριο του εικοσιτρία έπαιξα Κορυδαλλό, ένιωσα ποδοσφαιριστής άκουσα πίσω τον Μάνταλο», αλλά και στον Πεπ Γκουαρδιόλα: «Και τη μιλάω αυτή τη γλώσσα εδώ και χρόνια, αΑπ’ όταν έγραφα τις ρίμες σε άλφα τέσσερα κόλλα, απ’ όταν έκανα τα φράγκα σπόρια και coca cola και περπατούσα σα να παίζω δεξί back στον Guardiola».
Στην «Alitiki Agapi» παραλληλίζει τις επιτυχίες στη ραπ μουσική με το ποδόσφαιρο: «Κυνηγάω τα ρεκόρ, έτσι μ’ έχει το σπορ, θέλω κύπελλο πρωτάθλημα και δέκα Ballon d’Or».
Ακόμα και στο τραγούδι με τις ελάχιστες «αθλητικές» αναφορές, στα «24ora» σημειώνει: «Βγαίνουμε έξω σαν να πήραμε κόκκινη».
Στις «Nyxterides» επανέρχεται στα… κλασικά παραδοσιακά μονά του μπάσκετ χωρίς να τρυπώνει και να καρφώνει στο Ποσειδώνιο, λέγοντας: «Η Καθημερινή, σ’ ένα άρθρο της με είπε βραχύσωμο, λες κι είναι η δουλειά μου να πηδάω για ριμπάουντ. Δεν είμαστε αθλητές, δεν είμαστε καλλιτέχνες, παίζουμε μονά σε στοιχειωμένες μπασκέτες. Μας μαρκάρουνε φαντάσματα κι έχουμε συμπαίκτες, τους φίλους μας που φύγαν ψηλά σαν ρουκέτες».
Ο (παραδοσιακός) Ρονάλντο επανέρχεται στο Breakdance: «Όταν άκουσα να παίζει η φωνή μου στο ράδιο, με είπαν φαινόμενο σαν τον Nazario».
Στο SL καθαρά ποδοσφαιρικά συνεχίζει αναρωτώμενος: «Πόσοι παίξαμε στα άκρα σαν εξτρέμ που δε συγκλίνει, πόσοι χάσαμε ανθρώπους από την ηρωίνη».
