Οι τράπεζες κατά γενική ομολογία, μετά την αύξηση των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες, σχεδόν πανηγύριζαν, αφού ήταν οι πλέον ωφελημένες, καθώς μπορούσαν να χρεώνουν αυξημένα επιτόκια για δάνεια και επίσης να επωφελούνται οικονομικά όταν καταθέτουν χρήματα στην κεντρική τράπεζα και να αυξάνουν έτσι τα έσοδά τους και φυσικά τα κέρδη τους.

Όλα αυτά μέχρι την πτώχευση της Silicon Valley Bank, που παρέσυρε και άλλες αμερικανικές τράπεζες, φτάνοντας μέχρι την υποτίθεται άριστα θωρακισμένη τραπεζική αγορά της Ελβετίας, καταφυγή μόνιμη του λευκού και μαύρου πλούτου από όλες τις γωνιές του πλανήτη.

Δείτε τώρα πως γυρίζει ο τροχός ενός συστήματος, που με το πρώτο…αεράκι τρίζει συθέμελα και χρειάζεται πακτωλό κεφαλαίων για να μην καταρρεύσει ολοσχερώς.

Οι τράπεζες έχουν αγοράσει κρατικά ομόλογα με χαμηλά επιτόκια σε τεράστιες ποσότητες, καθώς μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι κανόνες άλλαξαν και τις υποχρεώνουν να επενδύουν σε τέτοιους τίτλους, ως σημαντικό απόθεμα ρευστότητας.

Ήρθαν, όμως οι αυξήσεις επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες, που κατέστησαν τα ομόλογα οικονομικά μη ελκυστικά, γι’ αυτό και οι τιμές τους έχουν μειωθεί σημαντικά και συνεχίζουν να μειώνονται με κάθε περαιτέρω αύξηση των επιτοκίων.

Προς το παρόν, όσες τράπεζες δεν χρειάζεται να πουλήσουν τα χαρτιά, δεν ανησυχούν, σε αντίθεση με όποιες χρειάζονται ρευστότητα, για οποιοδήποτε έκτακτο ή όχι λόγο, που αυτόματα τίθενται σε κατάσταση επικινδυνότητας.

Η οποία, αν επιδεινωθεί, απειλεί να μολύνει σημαντικό μέρος και του υπόλοιπου συστήματος ή ακόμα μεγαλύτερο, ανάλογα με την έκθεσή της σε τέτοια προϊόντα.

Αφήνω στην άκρη το υπαρκτό και σήμερα, αλλά “ελεγχόμενο”, όπως τουλάχιστον μας λένε ενδεχόμενο της δημιουργίας νέων κόκκινων δανείων.

Διαβάστε περισσότερα