Το πέρασμα του νομοσχεδίου από την Βουλή, που προβλέπει τη δημιουργία ενιαίας αρχής για Νερά, Ενέργεια και Απόβλητα, με μετατροπή της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) σε ΡΑΑΕΥ, δημιουργεί νέα δεδομένα ειδικά στον τομέα της χρήσης και της διαχείρισης των υδάτινων πόρων της χώρας.

Η κυβέρνηση διατείνεται ότι δεν έχει πρόθεση (sic) να ιδιωτικοποιήσει τα Νερά, πρωτίστως την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, αλλά οι φόβοι φορέων, πολιτών, κομμάτων και εργαζομένων στις δύο αυτές εισηγμένες εταιρείες ύδρευσης είναι διάχυτοι.

Γιατί, το παρελθόν, με τις απόπειρες που έγιναν, δεν εγγυάται δυστυχώς την προοπτική βέβαιης παραμονής των υδάτινων πόρων υπό αυστηρά δημόσιο έλεγχο.

Γιατί, πέραν των δύο μεγάλων εταιρειών ύδρευσης υπάρχουν και πάνω από 250 μικρότερες ΔΕΥΑ, που λειτουργούν υπό την επίβλεψη δήμων και δημοτικών διαμερισμάτων, που τώρα μπορούν να απωλέσουν αύριο το πρωί την κυριότητα και των πηγών τους και της διαχείρισης των νερών τους.

Δεν ανήκω σε όσους δαιμονοποιούν τα πάντα και ελπίζω οι διαβεβαιώσεις των υπουργών και της κυβέρνησης συνολικότερα να αποδειχθούν αληθινές.

Γιατί, δεν μπορεί ένα δημόσιο αγαθό να γίνει αντικείμενο εμπορίου από οποιονδήποτε ιδιώτη επιχειρηματία και να εκτοξευτούν οι τιμές του, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά και σοβαρούς κινδύνους υποβάθμισης της ποιότητας του.

Σαφώς υπάρχουν θέματα και προβλήματα με το δημόσιο αυτό αγαθό, αλλά αν το πρόβλημα είναι η βελτίωση του υδροδοτικού δικτύου, που όντως έχει προβλήματα, τότε ας προκηρύξουν σχετικούς διαγωνισμούς οι ίδιες οι μεγάλες εταιρείες. Άλλωστε, κεφάλαια για αλόγιστη και προκλητική διαφήμιση έχουν…

Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω τα τεράστια προβλήματα που παρατηρήθηκαν διεθνώς, όπου επιχειρήθηκε η ιδιωτικοποίηση των νερών.

Σταχυολογώ, επιγραμματικά: Στις ΗΠΑ, χρειάστηκα να μολυνθούν χιλιάδες παιδιά, για να επανέλθει σε δημόσιο έλεγχο το νερό.

Στην Αγγλία, επιβλήθηκε το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει επιβληθεί ποτέ σε εταιρεία, στην ιδιωτική επιχείρηση που έχει την εκμετάλλευσή του, γιατί υποβάθμισε την ποιότητα του νερού σε απαράδεκτα επίπεδα και δεν έκανε για χρόνια ούτε μία επένδυση από αυτές που είχε αναλάβει.

Στη Γαλλία, αναγκάστηκε ο δήμος του Παρισιού να εθνικοποιήσει ξανά το νερό, γιατί τα τιμολόγια είχαν πάει στα ύψη, η ποιότητα είχε υποβαθμιστεί σε όλα σχεδόν τα διαμερίσματα και το δίκτυο δεν είχε συντηρηθεί για χρόνια.

Ανεξήγητη, λοιπόν, η επιμονή της κυβέρνησης και μάλιστα προεκλογικά, όταν ακόμα και οι φιλικοί της δήμοι έχουν εναντιωθεί.

Διαβάστε περισσότερα