Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά διερωτώμαι εάν οι ανώτατοι δικαστές του Αρείου Πάγου που θα κρίνουν επί της ουσίας στην Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου (διότι μέχρι σήμερα οι όποιες αποφάσεις έχουν εκδοθεί αποτελούν αποτέλεσμα συνεδρίασης επιμέρους τμημάτων, 3μελών ή 5μελών), οριστικά και αμετάκλητα, την συνταγματικότητα της ασυλίας των τραπεζιτών, εάν παρακολουθούν τα «έργα και τις ημέρες» των «λευκών κολάρων» του τραπεζικού συστήματος, τα οποία έχουν πλήρως αποθρασυνθεί, θεωρώντας ότι θα λειτουργούν διαχρονικά στο απυρόβλητο και την ατιμωρησία για πράξεις ή παραλείψεις!
Φυσικά και κατανοώ το πνεύμα και τη σκοπιμότητα του νομοθέτη, της κυβέρνησης εν προκειμένω που συνέταξε και προώθησε τα σχετικά νομοθετήματα, καθώς κυρίως επί ΣΥΡΙΖΑ ποινικοποιήθηκε η επιχειρηματικότητα και οι συμβατικές σχέσεις με το τραπεζικό σύστημα! Ασκήθηκαν κακουργηματικές διώξεις για αστικές διαφορές! Υπήρξε κυνήγι μαγισσών…
Στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ προκλητικά και αδιακρίτως!
Ωστόσο, η επιστροφή στην κανονικότητα των επιχειρηματικών και τραπεζικών σχέσεων είναι ζήτημα τελείως διαφορετικό.
Πρώτον, από το να ξεπλυθούν στην Κολυμβήθρα του τραπεζικού Σιλωάμ όλοι όσοι λιγότερο ή περισσότερο συνέβαλαν στην καταστροφή του τραπεζικού συστήματος, στην εξαΰλωση της περιουσίας των μετόχων, μικρών και μεγάλων και οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια και την εξαθλίωση…
Δεύτερον, να απαιτείται έγκληση των διοικήσεων των τραπεζών, για να διωχθούν ποινικά όσοι διέπραξαν απάτες, υπεξαιρέσεις ή απιστία εις βάρος των μετόχων, του επενδυτικού κοινού και των ίδιων των πιστωτικών ιδρυμάτων τα οποία στην κυριολεξία καταλήστευσαν…
Τρίτον, οι διατάξεις αυτές του νόμου να ισχύουν διαχρονικά, στο διηνεκές, παρέχοντας μια μόνιμη ασυλία στους τραπεζίτες για υφιστάμενες αλλά και μελλοντικές απάτες, υπεξαιρέσεις ή απιστία!
Και το γεγονός είναι ότι όλο αυτό το κλίμα που δημιουργήθηκε προκάλεσε στους τραπεζίτες και τα μεγαλοστελέχη ένα αίσθημα ατιμωρησίας! Ότι μπορούν να κάνουν ότι τους …καπνίσει, από νταραβέρια μέχρι εξυπηρετήσεις και από μη σύννομες χρηματοδοτήσεις σε γνωστούς και φίλους έως ρυθμίσεις κόκκινων δανείων σε ημέτερους και προνομιακούς παίκτες…
Έχασαν το μέτρο, ξέφυγαν, προκαλούν τοξικότητα…
Σε απλά λόγια οι τραπεζίτες αποθρασύνθηκαν! Και η θρασύτατη και αλαζονική στάση τους, όχι μόνο προσβάλει βάναυσα το σύστημα και την υγιή επιχειρηματικότητα, αλλά προκαλεί τοξικότητα, διαφθορά, ασυδοσία, υπέρβαση του μέτρου, των αρχών και των αξιών μιας συντεταγμένης κοινωνίας!
Όλη η υπόθεση των κόκκινων δανείων και των εταιρειών διαχείρισης εξελίσσεται σε ένα ατελέσφορο νταραβέρι, ένα σούρτα – φέρτα και πάρε – δώσε μεταξύ των δήθεν τεχνοκρατών – fund managers και των «πτωχευμένων» επιχειρηματιών, ξενοδόχων ή εφοπλιστών που μέσα από τριγωνικές σχέσεις και εικονικές αγοραπωλησίες διά μέσω τρίτων, αποκτούν ξανά μπιτ παρά, αντί πινακίου φακής, όλα τα δάνεια τους που είχαν σκάσει και στα οποία υπήρχαν εγγυήσεις και εμπράγματες εξασφαλίσεις!
Τα κόλπα των εφοπλιστών με τα funds και η ασυδοσία των μεγαλοξενοδόχων
Και είμαστε την ώρα τούτη αυτόπτες μάρτυρες, πάμπλουτοι εφοπλιστές, που έβγαλαν δις κατά την πρόσφατη διάρκεια του ανοδικού κύματος της ναυτιλίας, να παίρνουν πίσω τσάμπα τα κόκκινα δάνεια τους, κρυπτόμενοι πίσω από ξένα funds και εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων που λειτουργούν για λογαριασμό τους!
Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τους υπερδανεισμένους ξενοδόχους! Ένα καθεστώς ασυδοσίας, όπου οι μεγαλομπαταχτσήδες του δημοσίου και του τραπεζικού συστήματος, πρώην ισχυροί ξενοδόχοι, όχι μόνο δεν έχουν απωλέσει περιουσιακά στοιχεία, όχι μόνο δεν τους καταγγέλθηκαν τα δάνεια, ούτε υπήρξαν κατασχέσεις των ακινήτων τους, αλλά στο τέλος ζητάνε και τα ρέστα, όπως στην περίπτωση του Μαντωνανάκη ή παραμένουν στο παιχνίδι όπως οι Δασκαλαντωνάκηδες, στους οποίους έχουν υπάρξει από τις τράπεζες πρόσθετες αναθέσεις μάνατζμεντ ξενοδοχείων που έχουν περιέλθει στην κατοχή τους ή ακόμη και αναθέσεις κρατικών πλαζ στην Αττική και αλλού από φορείς του Δημοσίου!
Όσο για τα «καλά παιδιά» του real estate …
Για να μην υπεισέλθω στο real estate, όπου η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί, μέσα από ολιγοπώλια, παρέες, καρτέλ, και τραπεζικά συστήματα που «βάζουν πλάτη» και κανονίζουν τις «βρώμικες» δουλειές των εκποιήσεων, των πλειστηριασμών, των συμφωνιών καθ’ υπέρβαση των διαδικασιών και του κανονιστικού πλαισίου που θα έπρεπε να ακολουθηθεί!
Από τη μία διαπλέκονται και από την άλλη κυνηγάνε τους φουκαράδες βιοπαλαιστές…
Κατά τα άλλα, οι αξιότιμοι κύριοι τραπεζίτες, που ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ απολαμβάνουν ιδιότυπης ασυλίας, σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους τομείς της επιχειρηματικής δράσης που δεν εξαιρούνται από την αυτεπάγγελτη παρέμβαση της Δικαιοσύνης για απάτη, διαφθορά, δωροδοκία, ξέπλυμα ή υπεξαίρεση, την ώρα που νταραβερίζονται με την διαπλοκή, τους ολιγάρχες και τα ισχυρούς του χρήματος, κυνηγάνε τον κάθε φουκαρά, μεροκαματιάρη, βιοπαλαιστή, που δεν μπορεί να καταβάλει τη δόση του στεγαστικού του δανείου!!! Το άκρον άωτον της υποκρισίας!
Οι τράπεζες κατέρρευσαν, οι τραπεζίτες πλούτισαν
Σε μια Ελλάδα όπου οι τράπεζες κατέρρευσαν και οι τραπεζίτες που τις διαχειρίστηκαν έγιναν κροίσοι, με βίλες, κότερα, διαμερίσματα στο Λονδίνο, το Μανχάταν, τις Ελβετικές Άλπεις! Και τρώνε και πίνουν, μαζί με τους συνενόχους τους, συμπρωταγωνιστές των σκανδάλων και ηθικούς αυτουργούς σε απάτες, εις βάρος των κορόιδων, του ελληνικού λαού, στήνοντας και πάλι, νέα κόλπα, νέους γύρους αρπαχτής…
Και επανέρχομαι με αγωνία στον Άρειο Πάγο (που κάποια στιγμή οφείλει να κρίνει τελεσίδικα στην Ολομέλεια το μείζον ζήτημα) και διερωτώμαι φωναχτά: εκεί πάνω κύριοι δικαστές, βλέπετε τι γίνεται στην πεζή ελληνική πραγματικότητα; Έχετε επίγνωση των πραγμάτων; Θα στηρίξετε την απονομή δικαίου ή θα κάνετε τα «στραβά μάτια» στην διαφθορά, το νταραβέρι, τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και τις υπόγειες διαδρομές με τους δήθεν διεθνείς τεχνοκράτες και διαχειριστές;
