Ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη και μίλησε για άγνωστες πτυχές της προσωπικής και της επαγγελματικής του ζωής.
Για τα παιδικά του χρόνια:
«Είμαι παιδί δύο ερωτευμένων γονιών. Το θεωρώ φοβερό. Έχω μεγαλώσει με διηγήσεις αλλά κυρίως με τη σχέση τους, ότι ο πατέρας μου που ήταν οικοδόμος και η μητέρα μου, που δούλευε σε κλωστοϋφαντουργείο κατάφεραν και συντήρησαν μια οικογένεια. Τώρα οι γονείς μου ζουν στον Έβρο… Έχουν τον κήπο τους εκεί, σκαλίζουν… Εγώ πάω κάθε δύο μήνες στο ΚΤΕΛ και παραλαμβάνω».
Για την υποκριτική:
«Όταν μπήκα στη δραματική σχολή δεν ήξερα αν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όταν ήμουν στο δημοτικό και στο γυμνάσιο είχα ως όνειρο να γίνω γεωπόνος. Μετά όμως έφτασα στο σημείο να μη ξέρω τι θέλω. Είχα κάνει όμως μικρός θέατρο, με πήγαινε ο πατέρας μου στην Κυψέλη.
Το ερέθισμα για να πάω στη Δραματική Σχολή ήταν κάποιοι φίλοι μου, που μου έλεγαν τι έκαναν εκείνοι στις δραματικές σχολές που πήγαιναν. Αυτό με εξιτάριζε πολύ γιατί εκείνο το διάστημα διάβαζα πολύ. Έχω δουλέψει σε οικοδομή, έχω κάνει προμόσιον σε προφυλακτικά και σερβιέτες, προμόσιον σε τσιγάρα, μπάρμαν…
Δεν τα θυμάμαι όλα όσα έχω κάνει… Πώς τελικά έδωσα εξετάσεις για να μπω σε δραματική σχολή; Δώσαμε εξετάσεις με μια φίλη μου και περάσαμε και οι δύο. Δεν είχα πει στους γονείς μου ότι θα δώσω εξετάσεις. Τότε η φίλη μου συνάντησε τυχαία τη μητέρα μου και της έδωσε συγχαρητήρια, που πέρασα. Δεν τους το είχα πει γιατί ίσως να μου μιλούσαν και να με απέτρεπαν. Αφού με είδαν στο θέατρο, από τότε και μετά με περιμένουν κάθε καλοκαίρι».
Για το παρελθόν και τις ακρότητες που έχει κάνει:
«Έχω κάνει πάρα πολλές ακρότητες στη ζωή μου. Θεωρώ θαύμα ότι βρίσκομαι εδώ και μιλάμε. Μεγάλωσα σε μια συνοικία στον Περισσό όπου υπήρχαν δυσκολίες στα σπίτια,… Και βία υπήρχε, όσο γλυκιά και αν ήταν η ζωή με ωραία παιχνίδια στην αλάνα».
Για το ελληνικό« #MeToo»:
«Έπεσαν τα φώτα στο θέατρο, γιατί το θέατρο έχει φώτα. Πιστεύω όμως ότι δεν ισχύει αυτό μόνο στο θέατρο. Μόνο θετικό το βλέπω ότι ξεκίνησε όλο αυτό στο θέατρο. Με κάποια πέφτεις από τα σύννεφα, με κάποια όχι. Μόνο σε ένα θετικό δρόμο μπορεί να βγάλει όλο αυτό. Νιώθω ότι υπάρχει ένα τέλος εποχής στα πράγματα. Ο καθένας είναι με ό,τι τρόπο το βλέπει.
Δεν έχω έρθει προσωπικά κοντά σε κάτι τέτοιο, από όλα αυτά που ακούστηκαν. Αν ήμουν δίπλα, σίγουρα θα είχα αντιδράσει. Για κάποια έπεσα από τα σύννεφα, για κάποια άλλα όχι. Πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με το θέατρο κι έχουν πολύ μεγάλο ήθος και κάνουν τη δουλειά τους με υγεία».
