Τσίπρας από…τα παλιά είναι ο συγγραφέας των 762 σελίδων της «Ιθάκης»: Ο πρώην πρωθυπουργός υπερασπίζεται με πάθος την επιλογή να κάνει δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015 για να φέρει το 3ο μνημόνιο, ακόμα και την συμμαχία με τον Πάνο Καμμένο – παρότι αναγνωρίζει ότι αν είχε «ανοίξει» την βεντάλια των συνεργασιών, η κυβέρνησή του θα είχε εξαρχής καλύτερη εικόνα στην Ευρώπη.

Καταγράφοντας τα όσα ειπώθηκαν πριν από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος στο κυβερνητικό συμβούλιο της 26ης Ιουνίου του 2015 από τον Λαφαζάνη και τον Καμμένο για μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, κλείσιμο των τραπεζών ή κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ο Αλέξης Τσίπρας δίνει μεν μία γλαφυρή εικόνα του τι συνέβαινε στο εσωτερικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά προκαλεί και συνειρμούς για το ενδεχόμενο ενός «ατυχήματος» που αποφεύχθηκε από τύχη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συγγραφέας, ενώ υποστηρίζει ότι η αναγγελία του δημοψηφίσματος άλλαξε προς το ευνοϊκότερο το κλίμα για την Ελλάδα μεταξύ των δανειστών, μερικές σελίδες αργότερα υπερτονίζει το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ «ανέστησε» την 17ωρη διαπραγμάτευση το πρωί της 13ης Ιουλίου, ενώ όπως γράφει ο Αλέξης Τσίπρας λίγο νωρίτερα είχε πει στους συνεργάτες του «τελείωσαν όλα, είμαστε στη δραχμή»…

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι σχετικά με το σκάνδαλο της Novartis, ο πρώην πρωθυπουργός επιμένει στην σκληρή γραμμή: Λέει ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη – και υπαινίσσεται ότι υπήρξαν παρεμβάσεις και άσκηση επιρροής ώστε να απαλλαγούν των κατηγοριών οι 11 πολιτικοί που κατηγορήθηκαν, για να προσθέσει ότι κυνηγήθηκε η εισαγγελέας Τουλουπάκη που τους είχε ασκήσει τις διώξεις. Ωστόσο, σχεδόν όλοι οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν με βουλεύματα της ίδιας της κας Τουλουπάκη…

Αναφερόμενος στην τραγωδία στο Μάτι, ο ο πρώην πρωθυπουργός επισημαίνει ότι έσπευσε την επόμενη μέρα να αναλάβει την πολιτική ευθύνη – αλλά σπεύδει να σημειώσει ότι σε αντίθεση με τον κ. Μητσοτάκη στα Τέμπη, εκείνος «δεν έριξε την ευθύνη στον σταθμάρχη» – παρότι αναφέρει ότι στην περιβόητη νυχτερινή σύσκεψη κατάλαβε ότι οι υπουργοί και οι υπηρεσιακοί παράγοντες δεν είχαν ξεκάθαρη εικόνα για το τι είχε συμβεί…

Ακόμα και την ακραία επίθεση στη σύζυγο του σημερινού πρωθυπουργού για το σπίτι στο Παρίσι, ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχεται μεν ότι ήταν λάθος – αλλά το αποδίδει στο γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχε παρασυρθεί από την οξύτητα της ΝΔ…

Το νέο που εισφέρει το βιβλίο είναι το κλείσιμο των ανοικτών λογαριασμών του Αλέξη Τσίπρα με πολλά από νυν και πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Νίκο Παππά, τον Παύλο Πολάκη, τον Φώτη Κουβέλη, τον Στέφανο Κασσελάκη – γράφει ότι ο Τάιλερ ρωτούσε την Μπέτυ Μπαζιάνα πώς θα μπορούσε να μεγαλώσει τα παιδιά του στο Μέγαρο Μαξίμου. Παράλληλα, κλείνει τους λογαριασμούς του και με τον ίδιον τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως τα στελέχη του «δεν κατανοούσαν την κατάσταση, στις δυσκολίες, την πολιτική μας».

Για τις σχέσεις με τους δανειστές, στοχοποιεί απο τη μία πλευρά τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε λέγοντας ότι δεν σταμάτησε να θέλει την Ελλάδα εκτός του ευρώ ακόμα και μετά την 17ωρη διαπραγμάτευση που έφερε το 3ο μνημόνιο και από την άλλη κατακεραυνώνει για «ματαιοδοξία» τον Γιάνη Βαρουφάκη, αλλά χωρίς να εξηγεί αναλυτικά την επιλογή του για την θέση του υπουργού Οικονομικών, πέραν του ότι ήθελε κάποιον με «επιθετική αποφασιστικότητα».

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα:

Του είπα: «Μα αυτό, Γιάνη, μας ζητούν να υπογράψουμε παράταση του δεύτερου προγράμματος, δηλαδή παράταση του Μνημονίου. Πώς μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο;» – «Ασ’ το πάνω μου», μου απάντησε. – «Μα είναι σαν να αποδεχόμαστε το Μνημόνιο», επέμενα. – «Ασ’ το πάνω μου, σου λέω. Εμπιστεύσου με. Θα τους παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα μέσα σε δυο μήνες που δεν θα έχει σχέση με το Μνημόνιο. Πίστεψέ με, το ‘χω».

Οι συνδαιτυμόνες μου, ο Κοτζιάς και ο Παππάς, είχανε μείνε άφωνοι και δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους. Και εγώ νευριασμένος του απάντησα: – «Γιάνη, τι είναι αυτά που μου λες; Τι ‘ασ’ το πάνω μου’; Έχουμε εκλεγεί με μια λαϊκή εντολή που λέει ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια κι εσύ μου λες να δεχθώ επειδή ‘το ‘χεις’ και ‘το παίρνεις πάνω σου’ και να υπογράψουμε ένα κοινό ανακοινωθέν, που θα μιλάει για παράταση του δεύτερου προγράμματος υπό τον όρο ότι θα ολοκληρώσουμε προαπαιτούμενα του Μνημονίου; Είναι καταστροφή αυτό που μας προτείνουν, θα πέσουμε την επόμενη μέρα. Βλέπεις τον κόσμο στους δρόμους. Είδατε ειδήσεις σήμερα; Έγινε χαμός στο Σύνταγμα. Χιλιάδες διαδηλώνουν υπέρ των θέσεων μας, υπέρ της ελληνικής Κυβέρνησης και εσύ θα πας να υπογράψεις;»
– «Μα δεν θα υπογράψω Μνημόνιο. Θα το δεις ότι θα μας βγει. Πίστεψέ με».
– «Ξέχασέ το. Ούτε πάνω από το πτώμα μου», του ξέκοψα και του ζήτησα να ενημερώσει και τους άλλους.

Το email Χαρδούβελη

Παράλληλα, εξαπολύει σφοδρή επίθεση – μιλώντας περίπου ως «μνημονιακός» για αθέτηση δεσμεύσεων προς τους δανειστές – στην κυβέρνηση Σαμαρά, γράφοντας ότι το περίφημο «email Χαρδούβελη» δεν είχε ως στόχο την ολοκλήρωση του 2ου μνημονίου, αλλά μία προσχηματική συμφωνία με μοναδικό επιχείρημα την αποτροπή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

 

 

 

Το περίφημο «email Χαρδούβελη» δεν είχε ως στόχο την ολοκλήρωση του 2ου μνημονίου, αλλά μία προσχηματική συμφωνία με μοναδικό επιχείρημα την αποτροπή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γράφει στο βιβλίο του ο πρώην πρωθυπουργός.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα:

«Η κυβέρνηση Σαμαρά έπαιξε το τελευταίο της χαρτί ενόψει του Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου (2014). Απέστειλε το γνωστό email Χαρδούβελη, επιχειρώντας να αμβλύνει την εντύπωση ότι δεν προτίθετο να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Παρουσίασε σε αυτό μία δέσμη δημοσιονομικών μέτρων, τα οποία θεωρητικά θα μπορούσαν να καλύψουν το εναπομείναν δημοσιονομικό κενό, που σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, προσέγγιζε τα 2,6 δισ. ευρώ. Ωστόσο, αντιπρότεινε μέτρα ύψους μόλις ενός δισ. για την ολοκλήρωση του προγράμματος και την ένταξη στην πιστοληπτική γραμμή στήριξης, δεσμευόμενη να λάβει επιπλέον μέτρα ύψους ενός δισ. τον Ιούλιο του 2015, εφόσον αυτό κρινόταν αναγκαίο».

Η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο

«Εσύ θα είσαι ο Άρης Βελουχιώτης κι εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας», γράφει ο πρώην πρωθυπουργός ότι του είπε ο Πάνος Καμμένος έχοντας λίγο νωρίτερα ζητήσει το υπουργείο Αμυνας στην πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τον Ιανουάριο του 2015. Ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει μία εικόνα επιθεώρησης – ο κ. Καμμένος είχε φτάσει λίγο νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού και είχε κάνει δηλώσει ανακηρύσσοντας πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα που διέθετε μόνον 149 βουλευτές.

Ο κ. Τσίπρας είχε κλείσει ραντεβού για συνεργασία και με τον Σταύρο Θεοδωράκη του Ποταμιού – αλλά όπως γράφει, εκείνος καθυστέρησε και τον πρόλαβε ο Καμμένος. Όπως γράφει ο πρώην πρωθυπουργός, ο κ. Θεοδωράκης ανέβηκε στον 7ο όροφο από τις σκάλες – και στον διάδρομο συνάντησε τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος του είπε «μην κάνεις τον κόπο, πρόλαβε ο άλλος»….

 

 

 

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα

«Ήρθε λοιπόν στην Κουμουνδούρου νωρίτερα από τον Θεοδωράκη, λίγα λεπτά νωρίτερα μάλιστα από το προγραμματισμένο ραντεβού μας, και έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε δηλώσεις στα τηλεοπτικά συνεργεία, όπου ουσιαστικά προανήγγειλε την επικείμενη συμφωνία, πριν καν ανάβει να με συναντήσει. «Ερχομαι να συναντήσω τον Πρωθυπουργό της χώρας, τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι έχουμε Κυβέρνηση και είμαι διατεθειμένος να στηρίξω μια Κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση». Με τις δηλώσεις του με αποκάλεσε Πρωθυπουργό, ενώ ακόμη τυπικά δεν είχαμε δεδηλωμένη πλειοψηφία. Ανέβηκε στον έβδομο όροφο, βγάλαμε τις τυπικές φωτογραφίες και όταν έκλεισε η πόρτα μου είπε: «Εγώ θέλω το Υπουργείο Άμυνας και δεν θα σου βάλω κανέναν όρο, δεν θέλω να είμαι Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Θέλω το Υπουργείο Άμυνας, γιατί αυτό ήταν το όνειρό μου. Θέλω να συμμετάσχω σε αυτή την προσπάθεια. Μαζί θα φτιάξουμε μια νέα εθνική ενότητα. Εσύ θα είσαι ο Άρης Βελουχιώτης και εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας…»

Πέρα από τις συνήθεις υπερβολές του, που τις ανέμενα, ομολογώ ότι με εξέπληξε η στάση του. Περίμενα πως θα έθετε συγκεκριμένους όρους και απαιτήσεις για τη συμμετοχή του στην Κυβέρνηση. Αντί γι’ αυτό, η προσέγγισή του ήταν διαφορετική, σχεδόν απρόσμενη, και αυτό ομολογώ με αιφνιδίασε θετικά. Ωστόσο βρήκα τον τρόπο να του απαντήσω: «Ηρέμησε, Πάνο! Σ’ ευχαριστώ και μου ακούγεται πολύ ωραίο όλα αυτά για την εθνική συμφιλίωση, αλλά τώρα χρειάζομαι τη μέγιστη δυνατή στήριξη και πλειοψηφία. Καταλαβαίνεις γιατί. Σκέφτομαι, λοιπόν, να προτείνω και στον Θεοδωράκη να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση». «Μην τον φέρεις αυτόν, θα μας διαλύσει, θα τα δίνει όλα στους έξω».

Το Μάτι και «ο σταθμάρχης»

Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτηρίζει «διεστραμμένη προπαγάνδα ότι έκρυβα τους νεκρούς στο Μάτι» αναφερόμενος στην περιβόητη σύσκεψη που μεταδόθηκε live από την δημόσια τηλεόραση τη νύχτα της τραγωδίας και υπενθυμίζει ότι την επομένη είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Ωστόσο, καταλήγει ως εξής, συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα: «Δεν μπορώ όμως να μη σημειώσω την απόσταση που χωρίζει την δική μου στάση εκείνες τις δύσκολες ώρες από τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα Τέμπη. Κανέναν σταθμάρχη δεν υπέδειξα ως υπεύθυνο. Αντίθετα, υπερασπίστηκα τους πυροσβέστες, τους λιμενικούς, τους αστυνομικούς….».

Το σύστημα είχε παραλύσει από την αδυναμία να αντιμετωπίσει τη μανία και την ταχύτητα μιας καταστροφής που κανείς δεν είχε φανταστεί και προβλέψει, γράφει για την καταστροφή στο Μάτι ο Αλέξης Τσίπρας.

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα:

«Μόλις προσγειωθήκαμε, πήγα απευθείας στο Κέντρο Επιχειρήσεων. Έφτασα εκεί λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Η ατμόσφαιρα ήταν σιωπηλή και αποπνικτική. Η ενημέρωση που ζήτησα, αποσπασματική, δυσοίωνη, αλλά χωρίς καθαρή εικόνα της καταστροφής και χωρίς τον ειρμό και τη σιγουριά που πιστοποιούν ότι ο συντονισμός λειτουργεί. Θεώρησα κάποια στιγμή ότι αυτό που τους εμπόδιζε να μιλήσουν καθαρά ήταν η παρουσία ενός συνεργείου της ΕΡΤ, που κατέγραφε τη συζήτηση. Αλλά και όταν το συνεργείο έφυγε, δεν άλλαξε κάτι στην ατμόσφαιρα, λες και οι άνθρωποι κρύβονταν από την αλήθεια και τον ίδιο τον εαυτό τους.

Κάποιος μόνο χαμηλόφωνα είπε: «Πρόεδρε… τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα». «Υπάρχει περίπτωση να έχουμε νεκρούς;» «Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε σαφή εικόνα, αλλά ζήτησαν σάκους πριν από λίγο». Η φράση αυτή με πάγωσε. Εκείνη την ώρα, βέβαια, η προσοχή όλων είχε στραφεί στη μάχη για να σωθούν όσοι κυνηγημένοι από τη φωτιά είχαν βγει στη θάλασσα. Ο Νεκτάριος Σαντορινιός, που ήταν τότε Υφυπουργός Ναυτιλίας, έκανε ό,τι μπορούσε για να σταλούν σκάφη και να τους περισυλλέξουν. Ωστόσο, κανείς εκεί μέσα, στο επιτελείο της επιχείρησης, δεν φαινόταν να έχει ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη εικόνα.

Κατάλαβα με φόβο ότι το σύστημα είχε παραλύσει από την αδυναμία να αντιμετωπίσει τη μανία και την ταχύτητα μιας καταστροφής που κανείς δεν είχε φανταστεί και προβλέψει. Ο συντονισμός είχε χαθεί και ο καθένας έκανε ό,τι του επέτρεπαν τα μέσα και οι δυνάμεις του. Δεν υπήρχε ενιαίος έλεγχος, γι’ αυτό δεν υπήρχε και ενιαία εικόνα. Και το πιο ανησυχητικό: δεν υπήρχε βεβαιότητα για τίποτα.

Λίγο αργότερα, έφτασε η πρώτη διασταυρωμένη πληροφορία για τους νεκρούς. Τα αισθήματα συντριβής στο άκουσμα της τρομερής είδησης δεν μπορούσαν να ακυρώσουν όσα έπρεπε να γίνουν, με όποια ψυχραιμία μπορούσε να επιστρατεύσει κανείς εκείνες τις ώρες. Έδωσα αμέσως εντολή στον Τζανακόπουλο να το ανακοινώσει, πράγμα που έκανε γύρω στις 2.30 το πρωί. Η χώρα έπρεπε να ενημερωθεί. Και όσο περνούσε η ώρα, η έκταση της τραγωδίας μεγάλωνε. Γινόταν ασήκωτη.
Οι νεκροί ήταν πολλοί, πόσοι ακριβώς δεν μπορούσε ακόμη να πει κανείς».

Αντιφάσεις για τη Novartis

Στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα, τηρεί πολύ επιθετική – αμετανόητη, θα έλεγε κανείς – στάση για την παραπομπή των 11 πολιτικών για το σκάνδαλο της Novartis, λέγοντας μάλιστα ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, ενώ σχεδόν όλοι απαλλάχθηκαν με βουλεύματα της τότε εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, για την οποία αναφέρει ότι κυνηγήθηκε δικαστικά, πριν απαλλαγεί με τη σειρά της από τη Δικαιοσύνη.

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα:

«Αντί να αναλάβουμε την πολιτική πρωτοβουλία και να δείξουμε ξεκάθαρα ποιοι είμαστε και τι επιδιώκουμε, χαθήκαμε μέσα στη λογική του φυσικού δικαστή, που στο τέλος λειτούργη­σε σε βάρος μας και προς όφελος όσων ήθελαν να παρουσιάσουν την υπόθεση ως πολιτική σκευωρία.

Και δεν είχαν τελικά κανέναν ενδοιασμό να κάνουν επίδειξη δύναμης και επιρροής, σε θεσμούς υποτίθεται ανεξάρτητους. Στο τέλος, όχι μόνο δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη για το μεγάλο αυτό σκάνδαλο, που ταλαιπώρησε την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, αλλά μετέτρεψαν τους κατήγορους σε κατηγορούμε­νους. Κυνηγήθηκε εκδικητικά η Εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη, που τόλμησε να ερευνήσει τις ποινικές ευθύνες των πρώην Υπουργών. Μπορεί, τελικά, η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης να ήταν η απαλλαγή της, αλλά συκοφαντήθηκε και ταλαιπωρήθηκε αδί­κως για χρόνια. Όπως συκοφαντήθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν -αν και στο τέλος η Δικαιοσύνη τούς απάλλαξε— οι δημοσιογράφοι έκαναν το καθήκον τους».

Ο διαγωνισμός για τις άδειες και η γάτα Ιμαλαΐων

Για τα media αφιερώνει αρκετές σελίδες για να κάνει μία ελαφρά αυτοκριτική – μόνον για τον «επιδεικτικά επιθετικό» τρόπο με τον οποίον πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, «με τους ιδιοκτήτες καναλιών κλεισμένους στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας ενημέρωσης χωρίς κινητά και με φαγητό ντελίβερι να κονταροχτυπιούνται στις δημοπρασίες».

Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας δημοσιεύει την δική του εκδοχή για την τετ α τετ συνάντηση που είχε λίγους μήνες πριν γίνει πρωθυπουργός με τον Σταύρο Ψυχάρη, τότε ιδιοκτήτη του ΔΟΛ, με την παρουσία της γάτας Ιμαλαΐων της στενής του συνεργάτριας Ζωής Χαλιδιά, στο σπίτι της οποίας πραγματοποιήθηκε το ραντεβού.

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα:

«Στη συζήτηση ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε περίπου το εξής: «Έρχεσαι, θα γίνεις Πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην
έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης, που παραδοσιακά ανήκαν σε αυτήν. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μιας πρέπει να τελειώσει και με τα Νέα και με το Βήμα και με το Mega.
Αλλά κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε».
– «Τι σημαίνει το “βουλιάζουμε”;» τον ρώτησα.
– «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσει ο ΔΟΛ».
– «Και πώς ακριβώς φαντάζεσαι», ρώτησα, «να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι. Δεν είμαστε ίδιοι».
Με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση.
– «Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι», μου απάντησε. «Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, να βρεθεί μια λύση. Όπως εσύ ζητάς από την Ευρώπη διαγραφή μέρους του χρέους, έτσι κι εμείς ζητάμε να υπάρξει μια διαγραφή, μια αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους.
– «Καλά», του είπα, «και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε χτίσει εδώ και καιρό ένα σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ. Πώς θα γυρίσετε το τιμόνι έτσι απλά;»
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα:
– «Κοίταξε, Αλέξη… Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».

«Σταυρώνει» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

Σελίδες επί σελίδων για τα καμώματα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που πρωταγωνίστησαν κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ περιλαμβάνει το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα: Χαρακτηρίζει «νάρκισο» τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, εκτός πραγματικότητας τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, «ματαιόδοξο» τον Γιάνη Βαρουφάκη, ενώ κατηγορεί τον Παύλο Πολάκη για εκβιαστικές απαιτήσεις σχετικά με τα ψηφοδέλτια και τον Νίκο Παππά ότι δεν διευκόλυνε το κόμμα μετά την καταδίκη του με 13-0 στο Ειδικό Δικαστήριο.

Δείτε τα σχετικά αποσπάσματα:

Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου

«Το αποκορύφωμα της απρόβλεπτης και εμμονικής στάσης της ήρθε όμως αργότερα, τον Αύγουστο, στις διαδικασίες ψήφισης της δανειακής σύμβασης. Η διαρκής αναβολή, οι τεχνητές καθυστερήσεις, η ασυνήθιστη διαδικαστική αυστηρότητα σε σημείο υπερβολής, έδειχναν μια ανώριμη πολιτική συμπεριφορά, η οποία υπονόμευε τον ρόλο που έπρεπε να υπηρετεί. Αντί για θεσμική εγγυήτρια, είχε μετατραπεί σε παράγοντα γελοιοποίησης του Κοινοβουλίου. Εξαντλούσε εσκεμμένα και κρατούσε το Σώμα της Βουλής ξάγρυπνο μέχρι τις 6 το πρωί, χωρίς να υπηρετεί κανέναν θεσμικό σκοπό, πέρα από την ανάγκη για την έκφραση της διαφωνίας της με θεαματικό τρόπο. Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα».

Για τον Νίκο Παππά

“Oταν βγήκε η απόφαση, βρισκόμουν σε ταξίδι στην Κύπρο. Νωρίτερα είχα διαμορφώσει την εντύπωση, και από την αγόρευση της Εισαγγελέως, που είχε εισηγηθεί την αθώωσή του, ότι πιθανόν θα ήταν καταδικαστική με οριακή όμως πλειοψηφία. Όμως το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο: ομόφωνα ένοχος, 13-0.

Παρά την καταδίκη του 13-0 για το φιάσκο των τηλεοπτικών αδειών ο Νίκος Παππάς δεν ζήτησε να παραιτηθεί και ούτε οΤσίπρας τον απόκρυνε κάτι για το οποίο μετάνιωσε σύμφωνα με όσα γράφει στο βιβλίο του

“Ήταν σαφές πως έπρεπε να σταθμίσω προσεκτικά τις αποφάσεις μου. Επικοινώνησα αμέσως με τον Νίκο, αναμένοντας να δω ποια στάση θα κρατούσε ο ίδιος. Φανερά πληγωμένος από την απόφαση, δεν έδειξε καμία διάθεση να θέσει ζήτημα παραίτησης, προσωρινής αποχής ή έστω να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή, ενόψει εκλογών. Ούτε κι εγώ από την πλευρά μου προχώρησα σε τέτοια συζήτηση” προσθέτει ο κ. Τσίπρας. Ωστόσο, “εκ των υστέρων, εκτιμώ ότι έπρεπε τότε να του ζητήσω να διευκολύνει, κυρίως το κόμμα αλλά και τον εαυτό του, αποσύροντας ο ίδιος την υποψηφιότητά του. Κι αυτό, γιατί είχε επιδείξει σε όλη αυτή τη διαδικασία απαράδεκτη επιπολαιότητα” συμπεραίνει ο κ. Τσίπρας.

Για τον Παύλο Πολάκη

«Πριν προλάβει να καταλαγιάσει το θέμα Παππά, στις 26 Φεβρουαρίου, έκανε ένα ακόμα «θαύμα» ο Πολάκης. Παίρνοντας θάρρος από το κλίμα κομματικού πατριωτισμού που είχε δημιουργηθεί, θεώρησε πως έπρεπε να πει τα δικά του, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Έκανε λοιπόν μια ανάρτηση, στοχοποιώντας δεκατρείς δικαστές και δεκαπέντε δημοσιογράφους. Όλους με τις φωτογραφίες των προσώπων τους και λεζάντα: «Το βαθύ κράτος… αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς δεν θα είναι αλλιώς την άλλη φορά».

Η στοχοποίηση 13 δικαστών από τον Παύλο Πολάκη ήταν η σταγόνα στο ποτήρι που ξεχύλισε και οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει την παραίτηση του Παύλου Πολάκη

“Εξοργίστηκα. Έβγαλα μια ανακοίνωση με την οποία τον έθετα εκτός ψηφοδελτίων, με αποτέλεσμα αντιδράσεις από όλες τις πλευρές μέσα στο κόμμα. Όχι μόνο οι συνοδοιπόροι του Πολάκη, αλλά και οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του, αντιτάχθηκαν με σφοδρότητα στην απόφαση αυτή. Είναι χαρακτηριστικό ότι «Ομπρέλα» την καταδίκασε. Με δυο λόγια, το ατόπημα του Πολάκη ήταν μια ευκαιρία για τα επιτελεία της Ν.Δ. να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση που τον έθεσε εκτός ψηφοδελτίων ήταν μια ευκαιρία για τα επιτελεία των τάσεων να πλήξουν εμένα”, καταλήγει ο πρώην Πρωθυπουργός.

To «όχι» της Αχτσιόγλου

Ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει ότι την επομένη των πρώτων εκλογών του 2023, με τη ΝΔ να έχει λάβει 40,79% και τον ΣΥΡΙΖΑ στο 20,07% θέλησε να κάνει μία «ομαλή μετάβαση» στην ηγεσία του κόμματος, με τον ίδιον όχι ηγέτη, αλλά παρόντα. Πρότεινε στην Εύη Αχτσιόγλου να αναλάβει πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ίδιος θα παρέμενε πρόεδρος του κόμματος. Παράλληλα, η Αχτσιόγλου θα αναλάμβανε την εκλογική καμπάνια και θα εκπροσωπούσε το κόμμα στο ντιμπέιτ των αρχηγών.

Όπως γράφει ο πρώην πρωθυπουργός, η κα Αχτσιόγλου αρνήθηκε .«Όπως φάνηκε και στη συνέχεια , η Έφη αρνήθηκε επειδή πίστευε πως μόνη της, παίρνοντας αποστάσεις από εμένα θα μπορούσε να υπερβεί τα προβλήματα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να πείσει τα μέλη του παρουσιάζοντας μία φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι ήταν υπό την κηδεμονία μου».

Ο Κασσελάκης πουλούσε Τσίπρα

“Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, απογοητευμένος από την ήττα και την παραίτησή μου, έψαχνε να βρει τον τρόπο να τιμωρήσει αυτόν τον μηχανισμό. Και ο Κασσελάκης αποδείχτηκε ο κατάλληλος τιμωρός με το αγγελικό πρόσωπο. Από την άλλη, ο ίδιος, παρά την πολιτική του απειρία, ψυχανεμίστηκε απολύτως το κλίμα που επικρατούσε στη βάση του κόμματος. Και εργαλειοποίησε στο έπακρο την απόφασή μου να μείνω ουδέτερος στην εσωκομματική διαδικασία και την απόφαση των αντιπάλων του να πάρουν αποστάσεις από μένα. Και έβγαινε κάθε τόσο να κάνει δηλώσεις υπεράσπισης του έργου και της παρακαταθήκης μου, συνδέοντας την υποψηφιότητά του με μένα με την περίφημη δήλωση «Ο Τσίπρας με φύτεψε», σχολιάζει ο πρώην πρωθυπουργός.

Ο Κασσελάκης, πούλησε έξυπνα Τσίπρα. Και, από ό,τι φάνηκε, το έκανε αποτελεσματικά γράφει στο βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας για τον Στέφανο Κασσελάκη

Ωστόσο, ο πρώην Πρωθυπουργός δεν παραγνωρίζει ότι «ο Κασσελάκης, από την πλευρά του, έπαιξε με όρους πολιτικού μάρκετινγκ σωστά το παιχνίδι. Ήθελε να κερδίσει την εκλογή σε ένα κόμμα που η βάση του ήταν συντριπτικά υπέρ του Τσίπρα. Τι θα πουλούσε; Μητσοτάκη; Τσίπρα θα πουλούσε. Και, από ό,τι φάνηκε, το έκανε αποτελεσματικά. Το ερώτημα είναι τι έκαναν οι άλλοι. Εκείνοι, αντί να απαντήσουν επί της ουσίας στον Κασσελάκη, υπερασπιζόμενοι το δικό μου έργο που ήταν και δικό τους έργο, του έκαναν αντιπολίτευση στα δευτερεύοντα, αποσιωπώντας ακόμα και το όνομά μου, που εκείνος έκλινε σε όλες τις πτώσεις».

«Όταν το κύμα υποστήριξης του Κασσελάκη έγινε τσουνάμι, με θυμήθηκαν. Αλλά ήταν πια αργά. Ακόμα και να ήθελα να παραβώ την απόφασή μου και να παρέμβω, δεν θα μπορούσα πια να αλλάξω τη ροή των πραγμάτων” αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας, γνωστοποιώντας ακόμη πως “ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη εκλογή, δέχτηκα πιέσεις να κάνω δήλωση καταδίκης του Κασσελάκη».

Διαβάστε ακόμη: