Από άποψη φυσικής διάπλασης, η Πολωνοεβραικής καταγωγής Γερμανίδα επαναστάτρια, δεν θύμιζε καθόλου την τυπική ηρωίδα. Μαρξίστρια, πολιτική θεωρητικός και επαναστάτρια που ανήκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας και αργότερα στο Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας.
Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Χλωμή, αρκετά μικροκαμωμένη και εξαιτίας μιας παιδικής ασθένειας στα ισχία, κούτσαινε ελαφρά. Τη διέκρινε, ωστόσο, μια ιδιαίτερη, μαγνητική δύναμη στο βλέμμα της, σιγουριά στα λόγια της, που μάγευε το ακροατήριό της. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Η πολιτική της πλούσια και το θεωρητικό της έργο, συγκαταλέγεται στις κορυφαίες επαναστατικές μορφές όλων των εποχών. Προερχόταν από εύπορη εβραική οικογένεια στην κατεχόμενη από τους Ρώσους Πολωνία, δραπέτευε όταν ήταν μικρή στη Γερμανία, με τη βοήθεια ενός καθολικού παπά, κρυμμένη σε μια άμαξα με άχυρο. Ξεκίνησε να σπουδάζει φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Την κέρδισε, όμως, η πολιτική οικονομία.
Συνδέθηκε με το εργατικό κίνημα της Ζυρίζης, γνωρίστηκε με την αφρόκρεμα του ευρωπαικού σοσιαλιστικού κόμματος και στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ίδρυσε την Ένωση “Σπάρτακος”, η οποία εξελίχθηκε αργότερα, στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας. Η συγκεκριμένη Ένωση, εναντιώθηκε στην πολεμική σύρραξη και η Ρόζα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου στη φυλακή. Το 1919, αφού αποφυλακίστηκε, συμμετείχε σε μια πρόωρη εξέγερση στο Βερολίνο, η οποία καταστάλθηκε με βίαιο τρόπο από το σοσιαλιστικό κατεστημένο και το στρατό.
Ήταν 15 Ιανουαρίου του 1919, όταν χτύπησε την πόρτα της η αστυνομία. Ακολούθησε τους αστυνομικούς στο αυτοκίνητο χωρίς να διαμαρτυρηθεί, μεταφέρθηκε στο αρχηγείο του στρατού για αναγνώριση και στη συνέχεια επέστρεψε στο αυτοκίνητο, όπου και πυροβολήθηκε στο κεφάλι. Μέσα σε λίγες ώρες σκότωσαν με τον ίδιο ακρίβώς τρόπο και τον Λίμπκνεχτ. Το άψυχο σώμα της πετάχτηκε σε ένα κανάλι από μια γέφυρα. Ένα από τα τελευταία της άρθρα, με τίτλο “Tάξη βασιλεύει στο Βερολίνο”, επιβεβαιώθηκε με τραγικό τρόπο. Μπορεί να ήταν μια αυστηρή θεωρητικός και απόλυτα αφοσιωμένη στον επαναστατικό αγώνα, η Λούξεμπουργκ ήταν μια εύθυμη και συναισθηματική γυναίκα, που ξεχείλιζε από ζωντάνια και θηλυκότητα. Λάτρευε το διάβασμα, τη λογοτεχνία, τη μουσική, τη ζωγραφική και να ακούει τις άριες του Μότσαρτ. Αγάπησε και αγαπήθηκε.
Το χόμπι της ήταν να μελετά γεωλογία, βοτανική και ορνιθολογία, να μαζεύει φυτά και να τα ταξινομεί σε φυτολόγια. Οι επικριτές και οι εχθροί της, την παρουσίαζαν ως “αιμοσταγή Ρόζα”, ένα άγριο θηρίο που προκαλούσε τρόμο. Σαν απάντηση, είπε:”Η προλεταριακή επανάσταση δεν έχει ανάγκη την τρομοκρατία για να πετύχει τους σκοπούς της. Μισεί και απεχθάνεται το φόνο. Δεν έχει ανάγκη από αυτό το μέσο πάλης, γιατί δεν αγωνίζεται εναντίον του συστήματος.”
