Ενόψει μίας επίσκεψης στη συμπρωτεύουσα, αλλά και λόγω του ξαφνικού θανάτου του λαμπρού καθηγητή Δικαίου στο Αριστοτέλειο και στη Δημόσια Σχολή Δικαστών Λάμπρου Μαργαρίτη (και συγγενή μου, καλή του ώρα) είπα να επικοινωνήσω με κάποιους φίλους.

Μεταξύ αυτών και ένας εργολάβος-μηχανικός, που ήξερα ότι έχει πάρει κάποιες μικρές υπεργολαβίες του όλου έργου του Μετρό Θεσσαλονίκης.

Όταν τον ρώτησα πως πάνε οι εργασίες, έκπληκτος τον άκουσα να μου λέει ότι έχουν σταματήσει τα συνεργεία του να εργάζονται εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.

Και όπως με πληροφόρησε, υπάρχει γενικότερα μία πολύ μεγάλη καθυστέρηση σε όλο το εύρος των εργασιών, που δεν οφείλεται κατά τη γνώμη του μόνο στην απόσπαση και μεταφορά των επίμαχων αρχαίων του σταθμού Βενιζέλου.

Επιμένοντας να ρωτάω τι κατά τη γνώμη του φταίει και τα έργα, αν δεν έχουν σταματήσει, καθυστερούν πέρα από κάθε πρόβλεψη, η απάντησή του ήταν ότι “όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει”.

Και ότι “υπάρχει εμπλοκή, για την οποία ευθύνονται και το Δημόσιο και ο ανάδοχος και οι πολιτικές παρεμβάσεις”.

Μου εκμυστηρεύτηκε μάλιστα ότι “η κακοδαιμονία αφορά και αντικρουόμενα συμφέροντα εργολάβων, καθώς η απαιτούμενη συνεργασία τους, με ευθύνη του αναδόχου, δεν υπάρχει, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την ολοκλήρωση του έργου σε κάποιο μέλλοντα χρόνο, αλλά και την ορθή κατασκευή των απαραίτητων συνοδευτικών εργασιών”.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν το αρμόδιο υπουργείο έχει πλήρη γνώση όσων συμβαίνουν, γιατί ακόμα και αν υπερβάλλει (που δεν υπερβάλλει, γιατί γνωρίζω πόσο προσεκτικός και μετρημένος είναι πάντα στις απόψεις του) ο συνομιλητής μου και φίλος από τα παλιά, καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει.

Αυτό το μετρό Θεσσαλονίκης, καταραμένο είναι, τι στην ευχή, κοντεύει να φτάσει σε καθυστέρηση ακόμα και αυτή την περιβόητη εκτροπή του Αχελώου, όπου και το ομώνυμο γεφύρι της Άρτας…

Διαβάστε ακόμη: