Πιθανότατα ως «προάγγελος» πολιτικών εξελίξεων και ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό φαίνεται ότι είναι οι σχεδόν ταυτόχρονες «πολιτικές βόμβες» που έριξαν με διαφορά λίγο παραπάνω από μία ώρα τόσο ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. (παρουσία και του Αντώνη Σαμαρά), Κώστας Καραμανλής όσο και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Και οι δύο επιχείρησαν να αποδόμησαν τα αφηγήματα του Μαξίμου. Τα όσα διαδραματίζονταν καιρό τώρα στα παρασκήνια εισέρχονται «ορμητικά» στο προσκήνιο.

Οι «πολιτικές βόμβες» του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της Ν.Δ. Κώστα Καραμανλή στην ομιλία του στην Παλαιά Βουλή σε εκδήλωση για την Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη για θεσμική και πολιτική κρίση εάν δεν υπάρξει αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών, αλλά και την προειδοποίηση του ακόμα για εθνική κρίση, ταρακούνησαν πρωτίστως το Μαξίμου.

Και οι πολιτικές αυτές βόμβες «ερίφθησαν» παρουσία του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος επικαλούμενος «προσωπική επιλογή» απουσίαζε από την εκδήλωση στο Ωδείο Αθηνών όπου μίλησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος δεν εμφανίστηκε στην εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή.

Το όλο σκηνικό από τις «βόμβες» Καραμανλή συμπληρώθηκε λίγη ώρα αργότερα από ανάλογες που έριξε μέσα από την συνέντευξη του στην ΕΡΤ ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην αντιπρόεδρος της «συγκυβέρνησης» Ευάγγελος Βενιζέλος που μεταξύ άλλων είπε ότι «η χώρα έχει καταστεί “μη διακυβερνήσιμη”».

Αν και ο κ. Καραμανλής απέφυγε να αναφερθεί στην εξωτερική πολιτική και τα ελληνοτουρκικά, θέματα για τα οποία έχει εκφράσει προβληματισμούς επανειλημμένα εντούτοις αναφέρθηκε στους κινδύνους που κρύβει η διατάραξη της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών, ασκώντας έμμεση αλλά σαφή κριτική στην κυβέρνηση, η οποία έχει κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση -αλλά και από κομμάτια της κοινωνίας- ότι «παίζει» με τους θεσμούς, ότι προσπαθεί να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη και ότι «τεντώνει» τα όρια των αρμοδιοτήτων της.

Είναι χαρακτηριστικές οι επισημάνσεις Καραμανλή για τους θεσμούς και την πολιτική: «Η πολιτική ομαλότητα, ιδιαίτερα η κοινοβουλευτική δημοκρατία, έχουν θεμελιώδες προαπαιτούμενο την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, την εμπέδωση κράτους δικαίου, την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όταν αυτά αμφισβητούνται, όταν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και μάλιστα διαρκώς διευρυνόμενο πιστεύει ότι αυτά δεν ισχύουν, ότι οι ευαίσθητοι θεσμοί χειραγωγούνται, ότι το κοινοβούλιο υποβαθμίζεται, ότι οι κυβερνήσεις αγνοούν τις ανάγκες της και δεν καταλαβαίνουν τις αγωνίες της, ότι οι ισχυροί δεν ελέγχονται, ότι η αυστηρότητα του κράτους εξαντλείται επί των λιγότερο ευνοημένων πολιτών, τότε έχουμε κρίση. Κρίση απαξίωσης, κρίση απονομιμοποίησης, κρίση αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου και του πολιτικού συστήματος. Τα φαινόμενα αυτά είναι υπαρκτά, δεν απέχουν από την κρατούσα σήμερα κοινωνική αντίληψη και διεθνώς και στην Ευρώπη και στην χώρα μας» δεν επιδέχεται και πολλών ερμηνειών.

Πήγε και ένα βήμα παραπέρα, καθώς επεσήμανε με έμφαση ότι «αποκατάσταση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί εργώδη και τιτάνια προσπάθεια. Αν αποβεί ανέφικτη ή άκαρπη οδεύουμε προς μείζονα θεσμική κρίση. Αν υποτιμηθεί ή αγνοηθεί βαδίζουμε ολοταχώς σε πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους. Σημειώνω, ότι η ιστορία μας διδάσκει ότι τέτοιου είδους κρίσεις, στην περίπτωση της Ελλάδας λόγω πρωτίστως γεωπολιτικών συνθηκών, συμπίπτουν σχεδόν πάντοτε με εθνικές κρίσεις», φράση που ερμηνεύεται ως ανησυχία για πιθανές αρνητικές εξελίξεις στα εθνικά ζητήματα».

Ωστόσο, υπήρξε κι άλλη μια αποστροφή της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού, η οποία επιδέχεται ερμηνειών, όταν, μιλώντας για την Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, επισήμανε ότι «μία από τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αυτών που ασχολούνται ενεργά με τα κοινά είναι το κίνητρο που τους ωθεί στην πολιτική. Υπάρχουν αυτοί που τους σαγηνεύει η εξουσία, η δύναμη της επιβολής επί των άλλων, η ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή, ενίοτε δυστυχώς ακόμα και ο προσπορισμός υλικού οφέλους. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που θέλουν να προσφέρουν στον τόπο και τους συνανθρώπους τους, που δεν συμβιβάζονται στις αρχές τους, που θέτουν στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος τις ικανότητες, τις γνώσεις, την εμπειρία τους. Ίσως πάνω απ’ όλα το ενάρετο παράδειγμά τους. Σ’ αυτούς ανήκει και η Άννα».

Στο μεταξύ ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην συνέντευξη επιτέθηκε στις κεντρικές επιλογές του Μαξίμου, εντείνοντας ακόμα περισσότερο την πολιτική ρευστότητα και τα ποικίλα σενάρια της «επόμενης μέρας»

Σκιαγραφώντας ευρύτερα το πολιτικό σκηνικό, επεσήμανε ότι «είμαστε σε ένα κλίμα καχυποψίας και αμφισβήτησης, ενώ από το 2019 βρισκόμαστε σε κανονικότητα». Επεσήμανε μάλιστα πως«πρόταση κυβέρνησης δεν έχει κανείς. Έχουμε προοπτική εκλογών για καταγραφή δυνάμεων. Επομένως, θεμιτά το ΠΑΣΟΚ λέει ότι σε αυτές τις εκλογές θέλει να καταγραφεί καλύτερα».

Ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τους τόνους της αποδόμησης του συστήματος Μητσοτάκη και της διακυβέρνησής του τόνισε με έμφαση: «Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα πολυεπίπεδο αδιέξοδο: η κοινωνία δεν πιστεύει ότι λειτουργούν οι θεσμοί, εκφράζει μια δυσαρέσκεια για το επίπεδο της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, του Κοινοβουλίου και των Ανεξαρτήτων Αρχών, καταγράφεται κρίση πολιτικής συμμετοχής και αντιπροσώπευσης, δεν υπάρχει διάθεση συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι, δεν αναγνωρίζεται ότι είναι σοβαρός και παραγωγικός ο ρόλος των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος».

Διαβάστε ακόμη: