Ο πρίγκιπας Χάρι παραλίγο να μην περπατήσει πίσω από το φέρετρο της πριγκίπισσας Νταϊάνα στην κηδεία της σε ηλικία 12 ετών.
Αυτό αποκαλύπτει δημοσίευμα του περιοδικού People.
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα πέθανε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Αυγούστου 1997, μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στο Παρίσι. Μια εβδομάδα αργότερα, ο κόσμος παρακολουθούσε και θρηνούσε καθώς το φέρετρό της περνούσε από τους δρόμους του Λονδίνου, επιτρέποντας στο κοινό να την αποχαιρετήσει πριν ταφεί στην πατρίδα των προγόνων της.
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές εκείνης της τραγικής ημέρας ήταν η εικόνα των δύο μικρών γιων της Νταϊάνα να περπατούν πίσω από το φέρετρό της. Ο πρίγκιπας Γουίλιαμ, τότε 15 ετών, και ο πρίγκιπας Χάρι, τότε 12 ετών, κρατούσαν τα μάτια τους κατεβασμένα καθώς περπατούσαν δίπλα στον πατέρα τους, τον μελλοντικό βασιλιά Κάρολο, τον παππού τους πρίγκιπα Φίλιππο και τον θείο τους Τσαρλς Σπένσερ.
Ο Χάρι έγραψε για εκείνη την ημέρα στο βιβλίο του με τις αναμνήσεις του, με τίτλο “Spare”, που εκδόθηκε το 2023, αναπολώντας την πρώτη φορά που είδε το φέρετρο της μητέρας του, το οποίο ήταν καλυμμένο με τη βασιλική σημαία. Αυτό, όπως έγραψε ο πρίγκιπας, ήταν «μια εξαιρετική παραβίαση του πρωτοκόλλου» που τον έκανε να αμφισβητήσει την περίφημη απομάκρνυση της μητέρας του από τη βασιλική οικογένεια μετά το διαζύγιό της από τον βασιλιά Κάρολο.
«Η βασιλική σημαία ήταν πάντα προορισμένη για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, στην οποία, όπως μου είχαν πει, η μαμά δεν ανήκε πλέον», θυμάται. «Αυτό σήμαινε ότι της είχε συγχωρεθεί; Από τη γιαγιά; Προφανώς. Αλλά αυτά ήταν ερωτήματα που δεν μπορούσα να διατυπώσω, πόσο μάλλον να ρωτήσω έναν ενήλικα».
Τι αναφέρει για την κηδεία
Στη συνέχεια ήρθε η συζήτηση για την κηδεία. «Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο, το φέρετρο θα μεταφερόταν στους δρόμους με άμαξα που θα τραβούσε η Βασιλική Φρουρά, ενώ ο Γουίλι και εγώ θα ακολουθούσαμε με τα πόδια», θυμάται ο Χάρι.
«Φαινόταν υπερβολικό να ζητηθεί κάτι τέτοιο από δύο μικρά αγόρια. Αρκετοί ενήλικες ήταν αποτροπιασμένοι. Ο αδελφός της μαμάς, ο θείος Τσάρλς έβαλε τα δυνατά του. «Δεν μπορείτε να αναγκάσετε αυτά τα αγόρια να περπατήσουν πίσω από το φέρετρο της μητέρας τους! Είναι βάρβαρο.»»
Προτάθηκε ένα εναλλακτικό σχέδιο: ο πρίγκιπας Γουίλιαμ θα περπατούσε μόνος. «Ήταν 15 ετών, τελικά», έγραψε ο Χάρι. «Αφήστε τον μικρότερο έξω από αυτό. Φυλάξτε τον εφεδρικό». Αλλά η απάντηση που ήρθε ήταν: «Πρέπει να είναι και οι δύο πρίγκιπες. Προφανώς για να συγκεντρώσουν συμπάθεια».
«Ο θείος Τσαρλς ήταν έξαλλος», έγραψε ο Χάρι. «Αλλά εγώ δεν ήμουν. Δεν ήθελα ο Γουίλι να περάσει μια τέτοια δοκιμασία χωρίς εμένα. Αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι, δεν θα ήθελε ποτέ — και μάλιστα δεν θα μου επέτρεπε — να πάω μόνος μου».
Το πρωί της κηδείας, οι πέντε άνδρες πήραν τη θέση τους πίσω από το φέρετρο. Ο Χάρι έγραψε ότι θυμάται τον πρίγκιπα Φίλιππο να φαίνεται «γαλήνιος… σαν να ήταν μια άλλη βασιλική υποχρέωση».
«Μπορούσα να δω τα μάτια του καθαρά, γιατί κοίταζαν ευθεία μπροστά. Όλοι τους το έκαναν», θυμήθηκε. «Αλλά εγώ κράτησα το βλέμμα μου στο δρόμο. Το ίδιο έκανε και ο Γουίλι».
Καθώς περπατούσαν, ο Χάρι είπε ότι θυμάται να ένιωθε «μουδιασμένος» και να κρατούσε τις γροθιές του σφιγμένες. «Θυμάμαι ότι κρατούσα πάντα ένα μέρος του Γουίλι στην άκρη του οπτικού μου πεδίου και αντλούσα πολλή δύναμη από αυτό», είπε.
Ενώ παρακολουθούσε τον δρόμο, ο Χάρι θυμήθηκε ότι οι ήχοι της πομπής αντηχούσαν στο μυαλό του. Το μόνο που θυμόταν ήταν ο ήχος της άμαξας με το άλογο που μετέφερε το φέρετρο της Νταϊάνα. Πέρα από αυτό, επικρατούσε σιωπή.
«Δεν υπήρχε ούτε ένας κινητήρας, ούτε ένα φορτηγό, ούτε ένα πουλί. Δεν υπήρχε ούτε μία ανθρώπινη φωνή, κάτι που ήταν αδύνατο, επειδή δύο εκατομμύρια άνθρωποι είχαν παραταχθεί στους δρόμους», έγραψε. «Το μόνο σημάδι ότι περπατούσαμε μέσα σε ένα φαράγγι ανθρωπιάς ήταν οι σποραδικές κραυγές».
Τα επόμενα χρόνια
Ενώ ο Χάρι και ο Γουίλιαμ στηρίζονταν ο ένας στον άλλο τις ημέρες, τις εβδομάδες και τελικά τα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατο της μητέρας τους, η τρέχουσα ρήξη μεταξύ των αδελφών είναι βαθιά.
Σε ένα πρόσφατο αποκλειστικό άρθρο, το PEOPLE μίλησε με τον βιογράφο της Νταϊάνα, Άντριου Μόρτον, ο οποίος είπε: «Η Νταϊάνα συνήθιζε να λέει ότι είχε δύο αγόρια για έναν λόγο — ο μικρότερος θα ήταν εκεί για να υποστηρίξει τον μεγαλύτερο στο μοναχικό καθήκον του ως μελλοντικός βασιλιάς».
Ο Μόρτον πιστεύει, όπως πολλοί, ότι αν η Νταϊάνα ήταν ζωντανή σήμερα, θα προσπαθούσε να «ενεργήσει ως ειρηνοποιός μεταξύ τους».
«Αν ήταν ζωντανή, θα είχαν λύσει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο», είπε ο βιογράφος της βασιλικής οικογένειας, του οποίου το τελευταίο βιβλίο, Winston and the Windsors, κυκλοφορεί τον Οκτώβριο.
