Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η παγκοσμιοποίηση οπισθοχωρεί. Το αποτέλεσμα είναι επιβράδυνση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης, αύξηση των τιμών και των επιτοκίων.
Σύμφωνα με τις επισημάνσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), κ. Γιάννη Στουρνάρα, σε πρόσφατο συνέδριο στη Γαλλία, πλέον άνεμοι στασιμοπληθωρισμού πνέουν παντού, ιδιαιτέρως όμως στην Ευρώπη που είναι μεγάλος καθαρός εισαγωγέας ενέργειας. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Οι προβληματισμοί για την ασφάλεια των αλυσίδων αξίας και για την ενεργειακή επάρκεια κυριαρχούν, δημιουργώντας την ανάγκη για περιφερειακές λύσεις και αντίβαρα. Αυτό είναι το γνωστό θέμα της ανοιχτής στρατηγικής αυτονομίας.
Μέχρι τώρα οι μεταρρυθμίσεις, μόνο ως συνεπακόλουθο κρίσεων, υποσκάπτουν τον ρόλο της Ευρώπης στη διεθνή σκηνή, αδυνατίζουν την κοινωνική συνοχή και πυροδοτούν αντιευρωπαϊκά αισθήματα. Ο κ. Στουρνάρας εξέφρασε τον προβληματισμό, ότι η Ευρώπη δεν αντέχει είτε οικονομικά είτε κοινωνικά είτε πολιτικά να στηρίζεται στους ίδιους μηχανισμούς εκ των υστέρων αντίδρασης σε κρίσεις. Μια πολυπολική αλλά μερικώς αποπαγκοσμιοποιημένη παγκόσμια τάξη υπαγορεύει ότι η Ευρώπη πρέπει να αντιδρά εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων.
Οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν
Παρά τη σημαντική πρόοδο από την εποχή της μεγάλης χρηματοοικονομικής κρίσης, υπάρχουν πολλοί τομείς οικονομικής διακυβέρνησης στην ευρωζώνη όπου οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν. Το Eurogroup για παράδειγμα, μόλις πολύ πρόσφατα δεν μπόρεσε να συμφωνήσει ούτε στη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης καταθέσεων, ούτε να ολοκληρώσει το πλαίσιο διαχείρισης τραπεζικών κρίσεων.
Ο λόγος για τον οποίο τα κράτη μέλη της ευρωζώνης δεν έχουν συμφωνήσει μέχρι τώρα να ολοκληρώσουν την τραπεζική ένωση, έχει κυρίως να κάνει με μια βασική διαφωνία: τα μέτρα μείωσης των χρηματοοικονομικών κινδύνων πρέπει να προηγούνται ή να έπονται των μέτρων επιμερισμού των κινδύνων αυτών; Παρεμπιπτόντως, όμως, γιατί δεν θα μπορούσαν τα μέτρα αυτά να ληφθούν ταυτοχρόνως, ενδεχομένως παρέχοντας κάποιο χρόνο εφαρμογής; Αυτό θα ήταν μια λύση αμοιβαίως επωφελής για όλους – win win!
Όσον αφορά τις δημοσιονομικές πρωτοβουλίες, έχει έρθει ο χρόνος για να αναθεωρήσουμε το δημοσιονομικό πλαίσιο που ενσωματώνεται στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Οι στόχοι μας εδώ θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους για όλα τα κράτη-μέλη, η επίτευξη αντικυκλικότητας της δημοσιονομικής πολιτικής και η δημιουργία ενός κεντρικού δημοσιονομικού εργαλείου για όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, που θα ενεργοποιείται για να αντιμετωπίζει συμμετρικούς κλυδωνισμούς (πχ πανδημία, επιπτώσεις πολέμων κτλ.).
Αρκετοί, συμπεριλαμβανομένου και του σημερινού Γερμανού καγκελαρίου, έχουν περιγράψει το Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάπτυξης σαν τη «στιγμή Hamilton» για την Ευρώπη. Όμως, αυτό το Ταμείο έγινε για να αντιμετωπίσει μια παροδική κρίση, την πανδημία. Πρέπει να μετατραπεί σε έναν μόνιμο μηχανισμό που να συνδέει την άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής στο κέντρο της ευρωζώνης με κατάλληλους κανόνες, προκειμένου να αποφευχθεί ο ηθικός κίνδυνος χαλάρωσης της δημοσιονομικής σταθερότητας σε εθνικό επίπεδο.
Η ευρωζώνη είναι μια πλήρης νομισματική ένωση, αλλά είναι ακόμα μια ατελής δημοσιονομική και τραπεζική ένωση, καθώς και μια ατελής ένωση κεφαλαιαγορών. Αυτή η ατέλεια σε περιόδους κρίσης και αβεβαιότητας, όπως η σημερινή, που οφείλεται στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και στον συνεχιζόμενο πόλεμο, δημιουργεί εμπόδια (financial fragmentation) στην ομαλή μετάδοση της νομισματικής πολιτικής σε όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.
Το σημερινό status quo στην οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνη:
Η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης μεταξύ 2011-2013
Η δημιουργία της Τραπεζικής Ένωσης (Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός το 2014 και Ενιαίος Μηχανισμός Εξυγίανσης το 2016).
Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Εργαλείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας το 2010 και του διαδόχου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας το 2012.
Η τροποποίηση της Συνθήκης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας 2021.
Όμως, αυτά δεν είναι πλέον αρκετά. Εξάντλησαν τη δυναμική τους. Έχει έλθει λοιπόν η στιγμή να μεταρρυθμίσουμε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που πολύ λίγοι πλέον θεωρούν ότι είναι λειτουργικό, καθώς και να συμπληρωθούν τα στοιχεία που λείπουν από την Τραπεζική Ένωση.
Στόχοι ενός νέου δημοσιονομικού πλαισίου:
Βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους σε εθνικό επίπεδο.
Αντικυκλικότητα της δημοσιονομικής πολιτικής σε εθνικό επίπεδο, ώστε να μπορούν οι εθνικές αρχές να σταθεροποιούν το ΑΕΠ σε περιόδους ύφεσης και να δημιουργούν επαρκή δημοσιονομικά αποθεματικά σε περιόδους ανάπτυξης, εξασφαλίζοντας έτσι υγιή δημοσιονομική διαχείριση κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου.
Δημιουργία ενός κεντρικού εργαλείου δημοσιονομικής πολιτικής, μετατρέποντας το Ταμείο Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας σε ένα μόνιμο δημοσιονομικό εργαλείο, το οποίο θα χρηματοδοτεί επενδύσεις (δεν θα κάνει μεταβιβάσεις, θα δίνει μόνο δάνεια προς αποφυγή του ηθικού κινδύνου χαλάρωσης των δημοσιονομικών μέτρων σε εθνικό επίπεδο) κυρίως στους τομείς της κλιματικής αλλαγής, της ενέργειας και του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Βασικοί πυλώνες του νέου δημοσιονομικού πλαισίου:
Ενδυνάμωση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους σε εθνικό επίπεδο στο πνεύμα του κανονισμού «six pack»
Μηχανισμός κινήτρων σε εθνικό επίπεδο που θα έχει τα εξής τρία στοιχεία:
α) ένα χωριστό (και όχι οριζόντιο) ποσοστό μείωσης του δημοσίου χρέους για κάθε χώρα-μέλος για την οποία απαιτείται μείωση του δημοσίου χρέους, λαμβάνοντας υπόψη το μέσο επιτόκιο αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους και τον φυσικό (natural) ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης
β) μία χωριστή (και όχι οριζόντια) ταχύτητα μείωσης του δημοσίου χρέους, προκειμένου να αντιμετωπιστούν φιλοκυκλικές (procyclical) επιπτώσεις της δημοσιονομικής πολιτικής
γ) έναν κανόνα αύξησης των δαπανών, με στόχο την επίτευξη του συγκεκριμένου πρωτογενούς αποτελέσματος για κάθε κράτος-μέλος.
Μετατροπή του Ταμείου Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας σε ένα μόνιμο κεντρικό εργαλείο.
