Οι καλλιτέχνες βασίζονται ολοένα και περισσότερο σε διάφορα επίπεδα διαδικτυακής διαχείρισης, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έως τους ιστότοπους, τα ηλεκτρονικά καταστήματα, τα ενημερωτικά δελτία και τις πλατφόρμες μελών. Και κάθε ένα από αυτά θεωρείται σημαντικό δομικό στοιχείο μιας επιτυχημένης καριέρας.

Η εξισορρόπηση αυτών των καθηκόντων μπορεί να αποδειχθεί πρόκληση στις καλύτερες των περιπτώσεων.

Καθώς πολλοί καλλιτέχνες καλούνται να δημιουργούν σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο νομικό πλαίσιο και στο πλαίσιο ενός αυξανόμενου συντηρητισμού στο διαδίκτυο που αμφότερα απειλούν να ανατρέψουν τη δυνατότητά του να κερδίσουν τα προς το ζην.

Μια τέτοια απειλή «για τα προς το ζην» των καλλιτεχνών έρχεται με τη μορφή του πακέτου των νόμων των ΗΠΑ που είναι γνωστό ως «Fosta-Sesta».

Το νέο νομικό πλαίσιο που περιγράφεται και καθορίζεται στο πλαίσιο αυτού του πακέτου καθιστά τους πλέον τους ιστότοπους υπεύθυνους για οποιοδήποτε περιεχόμενο μπορεί να «βοηθά, υποστηρίζει ή διευκολύνει» τη σεξουαλική εμπορία ή την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

Παρότι θεσπίστηκαν για την καταρχήν βασική επιδίωξη των ορθών στόχων, αυτοί οι ασαφείς νόμοι και άλλοι σαν αυτούς οδήγησαν σε διακρίσεις και καταστολή της καλλιτεχνικής ελευθερίας σε όλο το διαδίκτυο.

Ανησυχώντας για πιθανές νομικές ευπάθειες, οι ιστότοποι και οι πλατφόρμες προσαρμόζουν συνεχώς τους όρους παροχής των υπηρεσιών τους σε περιεχόμενο ώστε να μετριάζουν την ευθύνη τους. Το αποτέλεσμα ήταν η αδιάκριτη αφαίρεση οποιουδήποτε περιεχομένου που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως σεξουαλικό ή παράνομο.

Όπως είπε -σύμφωνα με το theartnewspaper- η ιδρυτής του Reliabl – ενός διαδικτυακού συστήματος συντονισμού χωρίς αποκλεισμούς – Annie Brown σε ένα podcast, “Το Fosta-Sesta δίνει σε αυτές τις πλατφόρμες μια δικαιολογία για να απομακρύνουν τους χρήστες που δεν θέλουν στις πλατφόρμες τους“, με αποτέλεσμα μια “αργή διαγραφή του οριακού περιεχομένου”.

Αντί να κάνουν χρήση συγκεντρωτικών υπηρεσιών, οι καλλιτέχνες συχνά εξαρτώνται από τη διατήρηση της ορατότητάς τους σε ένα ευρύ φάσμα πλατφορμών.

Καθώς τα διαδικτυακά εργαλεία που οι καλλιτέχνες έχουν βασιστεί «πέφτουν θύματα» του αυξανόμενου συντηρητισμού και της ρυθμιστικής πίεσης, γίνεται σαφές ότι οι καλλιτέχνες πρέπει με κάποιο τρόπο να ανακτήσουν τον έλεγχο.

Διαβάστε ακόμη: