Η Πόπη Τσουκάτου παρουσιάζει την έκθεση, Human After All, μια σειρά από υβριδικές φωτογραφικές
αναπαραστάσεις της επόμενης μέρας.

Τα τελευταία χρόνια, η καλλιτέχνης, πειραματίζεται με εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης (A.I.) δημιουργώντας εικόνες που δεν είναι εύκολο να απαντηθούν στην καθημερινή ζωή, προκειμένου να αναδείξει και να σχολιάσει τους σύγχρονους τρόπους αντίληψης της πραγματικότητας και της καλλιτεχνικής παραγωγής μέσα από ψηφιακά περιβάλλοντα.

Στην καινούργια της δουλειά, η αφήγηση είναι χρονικά πολυεπίπεδη, η ταχύτητα του χρόνου είναι
απροσδιόριστη, ενώ οι λεπτομέρειες δημιουργούν έντονες εικόνες: αν-οίκεια περιβάλλοντα ουτοπίας και
δυστοπίας, ένα αύριο στο οποίο τα έξυπνα κτίρια υψώνονται σαν παρωχημένα αρχιτεκτονήματα και κάτοικοι τρέχουν σαν «μαγικά άβαταρ» προς άγνωστη κατεύθυνση, ή άλλοτε στέκουν ακίνητοι, ακατάστατοι, εγκλωβισμένοι, συναισθηματικοί και υπερβολικά ανθρώπινοι.

Η νέα δουλειά της Τσουκάτου αποτελεί μέρος μιας εν εξελίξει σειράς φωτογραφιών, οι οποίες απεικονίζουν ταυτόχρονα παρελθοντικά, σύγχρονα και μελλοντικά σενάρια και έχουν προκύψει μέσα από τον «διάλογο» που έχει ανοίξει με προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης. Αντλώντας από την προηγούμενη ενασχόλησή της μετ η φωτογραφία δρόμου σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, αυτή τη φορά το αρχείο της είναι το τεράστιο database του διαδικτύου. Οι φωτογραφίες της παράγονται αρχικά με την τροφοδότηση περιγραφικών κειμενικών οδηγιών σε προγράμματα όπως το DALL.E, το Midjourne και το ChatGTP. Ωστόσο, η Τσουκάτου δε μένει με τις προτάσεις της μηχανής. Αντιμέτωπη με τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι δημιουργοί που δρουν σε εποχές μεταβάσεων και εξελισσόμενων καλλιτεχνικών ρευμάτων, επιμένει να κάνει αισθητή την εμπλοκή της στο κάθε έργο. Δημιουργεί πρωτογενώς και εκτός ψηφιακής πραγματικότητας επεμβαίνοντας πάνω στις εκτυπώσεις επιχρωματίζοντας, φθείροντας ή παραποιώντας τις λείες τους επιφάνειες. Οι εικόνες που προκύπτουν τελικά μπορούν να χαρακτηριστούν ως χειρονομιακά σχέδια, με το ύφος τους να κυμαίνεται από το απόκοσμο έως το υπερρεαλιστικό.Το έργο της Πόπης Τσουκάτου συμμετέχει στην ανοιχτή συζήτηση σχετικά με την επίδραση της τεχνητής
νοημοσύνης στην τέχνη- αν η χρήση της είναι ένα «χακάρισμα», μία ακόμα τάση (hype), μία συντόμευση ή μια νέα εργαλειοθήκη για τους καλλιτέχνες, θέτοντας ερωτήματα σχετικά με τον αντίκτυπό της στην καλλιτεχνική δημιουργία (έμπνευση, ιδέα, πρωτοτυπία, αυθεντικότητα κ.ο.κ.). Υπεραμυνόμενη της πολλαπλότητας και της ιδιαιτερότητας που μας συνδέει με τις μηχανές, η Τσουκάτου επωφελείται από την -για την ώρα- περιορισμένη ανάγνωση της τεχνολογίας A.I. για τις εσωτερικές, ανθρώπινες αναζητήσεις που συνδέονται με τους συλλογικούς μας φόβους και φιλοδοξίες, και δημιουργεί αντιφατικές εικόνες για τα μικρά πράγματα που συνθέτουν μια ζωή που δεν υπήρξε ακόμα.