Αν και η εμφάνιση του «Δικτύου Εναλλακτικής Κοινωνικής Αριστεράς» με «επικεφαλής το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ θεωρήθηκε ως μια ακόμη από τις τάσεις του κόμματος στα πλαίσια των εσωτερικών διεργασιών του ενόψει συνεδρίου, η πρωτοβουλία φαίνεται να έχει πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες.
Αφορά τη δημιουργία μιας συμμαχίας αντι – νεοφιλελεύθερων δυνάμεων για το συγκρότηση ενός μεγάλου συνασπισμού , που θα ενώσει ευρύτερες δυνάμεις και θα διεκδικήσει στις επόμενες εκλογές την εξουσία.
Όλα αυτά περιγράφονται καθαρά στο κείμενο 27 μελών του ΣΥΡΙΖΑ που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, το οποίο δίνει και το στίγμα της νέας πρωτοβουλίας: « Χρειάζεται η διαμόρφωση παλλαϊκού δημοκρατικού μετώπου απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό. Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο στη Γαλλία. Το ιστορικό συνέδριο του “ΕΠΙΝΕ” και η δημιουργία μετώπου απέναντι στην τότε ισχυρή δεξιά», αναφέρεται σχετικά.
Σε μια περίοδο που οι εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ραγδαίες και απρόβλεπτες , η πρόταση για ουσιαστική συμπόρευση με άλλες δυνάμεις της κεντροαριστεράς και «από τη βάση», που να δίνει προοπτική εξουσίας μοιάζει να αποτελεί τη διέξοδο για πολλά στελέχη του χώρου πέραν της κεντροδεξιάς.
Την άποψη για ένα ελληνικό Επινέ ασπάζονται πολλοί πέραν του Διονύση Τεμπονέρα.
Υπέρμαχος της ίδιας άποψης είναι ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης αλλά και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ο πρώτος έχει υπερασπιστεί δημοσίως τη θέση αυτή.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μπορεί να μην έχει προβεί σε δημόσια δήλωση αλλά ένα κείμενο στην ιστοσελίδα του «Κύκλου Ιδεών» που έχει δημιουργήσει, αποκαλύπτουν τις διαχρονικές θέσεις του: « Ήρθε η ώρα, αν δεν έχουμε ήδη αργήσει κιόλας, να προχωρήσουμε θαρραλέα στα δικά μας Επινέ» είναι η χαρακτηριστική αποστροφή.
Όμως τι ήταν το γαλλικό Επινέ; Το 1969, στη Γαλλία, το πολιτικό κόμμα SFIO ( Section Française de l’ Internationale Ouvrière ) των Ζάν Ζορές και Λέον Μπλούμ, έχοντας πάρει μόλις 5% στις πρόσφατες Εθνικές Εκλογές και μπροστά στην εξαΰλωση του, προχώρησε σε δραστικές και πολυεπίπεδες αλλαγές.
Μεταξύ άλλων μετονομάστηκε σε PSF (Parti Socialiste Français).
Στην πορεία, στο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας συντάχθηκαν πολιτικές κινήσεις, όμιλοι προβληματισμού, μικρότερα πολιτικά μορφώματα και αξιόλογα στελέχη του χώρου.
Οι προσθήκες αυτές πρόσφεραν προτάσεις, θέσεις, ιδέες και πρόσωπα, και τον φρέσκο αέρα που χρειαζόταν ο πολιτικός χώρος για να καταστεί κυρίαρχος πολιτικός παίκτης τα επόμενα χρόνια στη Γαλλία αλλά και στην Ευρώπη.
Όλη η διαδικασία κατέληξε στο Épinay-sur-Seine, στα βόρεια προάστια του Παρισιού.
Στο Συνέδριο εκείνο, εκλέχθηκε Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας ο Φρανουσά Μιτεράν, μια σχεδόν εξωσυστημική επιλογή για την εποχή εκείνη και για την ανθρωπογεωγραφία του χώρου.
Την πορεία και του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Φρανσουά Μιτεράν από εκεί και μετά τη γνωρίζουμε όλοι. Τόσο για τον καθοριστικότατο ρόλο του PSF στη χάραξη της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής όσο και του ίδιου του Μιτεράν στη πορεία της Ευρώπης.
Μπορεί αυτά να επαναληφθούν σήμερα και στην Ελλάδα;
Για πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, είναι η μόνη λύση για να τεθεί τέλος στην μονοκρατορία της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ελληνική πολιτική σκηνή και προς αυτή την κατεύθυνση θα οδεύσουν αργά ή γρήγορα τα δύο κόμματα καθώς και πολλοί σημερινοί «άστεγοι» της κεντροαριστεράς.
Το ζητούμενο είναι τι θα πράξουν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων.
Στο σημείο αυτό υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα αφού στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει αμφισβήτηση της προεδρίας Κασσελάκη ενώ το ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρουλάκη αποβλέπει στην κατοχύρωση της δεύτερης θέσης στις ευρωεκλογές του 2024 .
Πολλά ως εκ τούτου θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το επικείμενο του κόμματος αλλά και τις δυνατότητες του ΠΑΣΟΚ να προσελκύσει νέους ψηφοφόρους κατά τους προσεχείς μήνες.
Ίσως όμως εμφανιστεί και ένας επιπλέον επιταχυντής: Η φθορά της κυβέρνησης και η αδυναμία της να αντιμετωπίσει κρίσιμα προβλήματα κατά τους επόμενους μήνες , μπορεί να οδηγήσουν σε άμεσες εξελίξεις: Άλλωστε μετά το 1974, δεν υπάρχει κυβέρνηση που να διατηρήθηκε στην εξουσία πέραν της οκταετίας !
