Ο Pablo Picasso δεν είναι για όλους. Το κυβιστικό ύφος του ήταν επαναστατικό, αλλά κάποιοι θεώρησαν ότι σηματοδότησε την αργή κάθοδο της τέχνης σε κάτι πιο άτεχνο. Τα σουρεαλιστικά οράματά του ήταν πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Τα γεωμετρικά, μονόφθαλμα πρόσωπα που κατασκεύασε δεν είχαν τον απαραίτητο ρεαλισμό για να θεωρηθούν αριστουργήματα.

 

Φυσικά, αυτή ήταν μόνο μια σχολή τέχνης. Άλλοι πίστευαν ότι οι πίνακες του δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μικρές επαναστάσεις, καθεμία ένα σκόπιμο βήμα προς το άγνωστο. Η Guernica ήταν ένα από τα πρώτα ριζοσπαστικά έργα τέχνης, και είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι είναι ένα από τα πιο ισχυρά αντιπολεμικά έργα τέχνης της ιστορίας.

Το 1937, ο Pablo Picasso ζούσε στο Παρίσι όταν η ισπανική κυβέρνηση τον πλησίασε για να δημιουργήσει μια τοιχογραφία για το Ισπανικό Περίπτερο στην Παγκόσμια Έκθεση, με την ιδέα να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τον πόλεμο και να συγκεντρώσει χρήματα. Ο Pablo Picasso ξόδεψε λίγους μήνες για να κάνει τα αρχικά σκίτσα. Η παραγγελία δεν τον είχε εμπνεύσει πολύ, έτσι εργάστηκε με μισή καρδιά, επιλέγοντας ως θέμα του το στούντιο ενός καλλιτέχνη. Τελικά, ήταν ο ποιητής Juan Larrea του έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν.

 

Αφού διάβασε αναφορές για τον βομβαρδισμό της Guernica, ο Larrea επισκέφτηκε προσωπικά τον Pablo Picasso. Τον παρακάλεσε να κάνει αυτό το έργο. Ο Pablo Picasso σκέφτηκε, διάβασε μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων για τη φρίκη και άρχισε να το φτιάχνει. Η αναφορά του George Steer, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στους Times, έμεινε στην ιστορία.

«Η Guernica, η αρχαιότερη πόλη των Βάσκων και το κέντρο της πολιτιστικής τους παράδοσης καταστράφηκε ολοσχερώς χθες το απόγευμα από τις αεροπορικές επιδρομές», έγραψε ο Steer.

Στον ζοφερό ασπρόμαυρο πίνακα του Picasso, το χάος και ο θάνατος είναι κυρίαρχα και στα 11 πόδια του καμβά. Η κλίμακα της εικονικής βίας αντικατόπτριζε όλο το υλικό που είχε διαβάσει για τον βομβαρδισμό. Οι γυναίκες κλαίνε για τα νεκρά παιδιά τους, οι άνδρες διαμελίζονται και φλόγες ξεσπούν γύρω από άλογα και ταύρους. Για πρώτη φορά, η τέχνη του Picasso αντανακλούσε τη φρίκη της πραγματικότητας – και ο πίνακας έγινε ένα διαρκές σύμβολο αντιπολεμικών συναισθημάτων.

Η Guernica ήταν μια τόσο ωμή αντανάκλαση του ολέθρου του πολέμου, μια υπενθύμιση μέσω της τέχνης για το πόσο καταστροφικός και λάθος είναι ένας πόλεμος. Σε μια πρόσφατη διαμαρτυρία για την Παλαιστίνη, η Πρωτοβουλία Πολιτών της Guernica -Παλαιστίνης επέμεινε ότι ο κόσμος δεν μπορεί να σταθεί αμέτοχος και να δεχθεί μια άλλη Guernica.

Διαβάστε ακόμη: